Ένα από τα ελάχιστα «όπλα» που έχει στη διάθεσή του ο απλός βουλευτής της συμπολίτευσης για να μπορέσει κι αυτός κάτι να κάνει στο Κοινοβούλιο, είναι η «κοινοβουλευτική ερώτηση». Η υποβολή δηλαδή σε κάποιον υπουργό – ή και σε πολλούς μαζί- κάποιο ερώτημα για κάποιο θέμα που του «φαίνεται στραβό» από κάθε άποψη.
Φυσικά ο απλός «κυβερνητικός» βουλευτής μπορεί να ασκήσει κοινοβουλευτικό έλεγχο αλλά δεν μπορεί να πάει και εντελώς κόντρα στην κυβέρνησή του. Αν θέλει να πάει κόντρα, αποχωρεί από το κόμμα του, γίνεται ανεξάρτητος και κάνει ό,τι θέλει. Αν θέλει και τη δουλειά του να κάνει και στο κόμμα του να μείνει και στο κόμμα του να κάνει καλό κι όχι κακό, υποβάλλει «διαβασμένες» και ελεγμένες ερωτήσεις χωρίς ακρότητες, χωρίς «κορώνες», χωρίς να κάνει άσκοπη αντιπολίτευση στο…δικό του κόμμα, λέει κόσμια την άποψή του για κάτι που του φαίνεται «στραβό» ή μεταφέρει το αίτημα ή το παράπονο του απλού πολίτη τον οποίο είναι υποχρεωμένος να εκπροσωπεί.
Διαβάζοντας λοιπόν σε Κυριακάτικη εφημερίδα με ευρύτατη κυκλοφορία δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο «Η διοίκηση του ΟΑΚΑ( Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθήνας) σνομπάρισε πρωτοποριακό πρόγραμμα ανίχνευσης του αναβολικού «ερυθροποιητίνη», κάτι δεν μου «πήγε» καλά.
Η εφημερίδα θεωρούσε την υπόθεση ως «πρωτοφανή ολιγωρία(;)» της διοίκησης του ΟΑΚΑ, υπονοώντας ότι μπορεί και να πρόκειται για σκόπιμη ενέργεια. Ρωτούσα λοιπόν τον αρμόδιο υφυπουργό κ. Ορφανό εάν « υπεβλήθη πράγματι, πότε και από ποιόν τέτοια πρόταση για χρηματοδότηση, τι ύψους χρηματοδότηση θα ήταν και από ποιους θα υλοποιείτο η πρόταση». Τον ρωτούσα εάν επρόκειτο πράγματι για «πρωτοποριακό ερευνητικό πρόγραμμα» η υλοποίηση του οποίου «θα αναβάθμιζε το κύρος της Ελλάδος στο πεδίο όπου είχε υποστεί σοβαρά πλήγματα», γιατί καθυστέρησε η επεξεργασία της πρότασης και αν χάθηκε εξ αυτής της καθυστέρησης η προθεσμία για την κατάθεση προγραμμάτων
έρευνας που θα χρηματοδοτούσε και θα εκμεταλλευόταν η WADA (Παγκόσμιος Οργανισμός κατά των Αναβολικών) ;
Καθώς είχε περάσει ένας μήνας και απάντηση δεν είχα πάρει, αναρωτιόμουνα τι καλλίτερη «πάσα» μπορούσε να έχει πάρει το υφυπουργείο για να απαντήσει έμμεσα στην εφημερίδα και να τη διαψεύσει εάν το δημοσίευμα ήταν όντως ακραίο, υπερβολικό και διέστρεφε τα πράγματα.
Ώσπου τις προάλλες, στο Ολυμπιακό Στάδιο, καθώς παρακολουθούσα τα Τσικλητήρεια, δέχτηκα από στέλεχος του ΟΑΚΑ που προφανώς στα χέρια του θα βρισκόταν η ερώτησή μου για να την απαντήσει, το ερώτημα: «Ποιος σε έβαλε να την κάνεις την ερώτηση;»
Αν κατάλαβα καλά, το στέλεχος του ΟΑΚΑ με …έψεγε κι όλας επειδή είχα υποβάλει μια κοινοβουλευτική
ερώτηση, είτε επειδή τους είχα βάλει σε μπελά, είτε επειδή δεν ήθελαν να ασχοληθούν με το θέμα, είτε
επειδή ήθελαν να το αφήσουν να «περάσει» έτσι, είτε τέλος επειδή φοβούνται την εφημερίδα.
Και αυτό σήμαινε ότι εμένα, κάποιος «με είχε βάλει» να την υποβάλω την ερώτηση. Ότι εγώ δηλαδή είμαι
«ενεργούμενο» κάποιου άλλου. Ότι εγώ είμαι «όργανο» κάποιου, ότι παίρνω εντολές, ότι είμαι υπηρέτης και σφουγκοκωλάριος. Δυστυχώς, λάθος πόρτα χτυπήσατε αδέρφια. Διότι θα έπρεπε, ύστερα από 30 χρόνια που είμαστε στους ίδιους χώρους, είτε επί Νέας Δημοκρατίας, είτε επί ΠΑΣΟΚ είτεεπί…Μάο Τσε Τουνγκ, να ξέρετε ότι εγώ, εκφράζπάντα τη δική μου γνώμη.
Το έχω πληρώσει αυτό. Και ακριβά. Αλλά κανείς, ποτέ,δεν με «έβαλε» να κάνω κάτι.
Κι ότι μια τέτοια αντίδραση εις βάρος μου και μάλιστα παρουσία «τρίτων», με κάνει να φαντάζομαι ότι το
δημοσίευμα στην εφημερίδα, «κάποιος» από εκείνους,τους «ανησυχούντες» το είχε δώσει.
Εύχομαι να κάνω λάθος.
|
