Σε τρεις κατευθύνσεις κινήθηκαν οι σκέψεις μου αυτές τις μέρες. Αρχικά, με προβλημάτισε και με στενοχώρησε το ότι οι περισσότερες θεωρούμενες ως «φιλονεοδημοκρατικές» εφημερίδες , δεν είχαν την είδηση περί της επιλογής της Νεοδημοκρατικής «τριπλέτας» για τις Νομαρχιακές εκλογές. Τι συνέβη άραγε; Γιατί είχαν την είδηση μόνο οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες; Και δεν είναι η πρώτη φορά. Δικαίως αισθάνονται παραμερισμένοι οι άνθρωποι των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων που έδωσαν σκληρό αγώνα για τη Νέα Δημοκρατία επί σειρά ετών. Υπάρχουν άραγε Νεοδημοκράτες ΅παράγοντες΅ που δεν δίνουν ειδήσεις στις συμπολιτευόμενες εφημερίδες και προτιμούν να τις δίνουν στις αντιπολιτευόμενες;Κι εγώ έδωσα σκληρό αγώνα από τη ΧΩΡΑ , απάντηση δεν βρίσκω και «σκάω».

Η δεύτερη σκέψη μου στρέφεται στην εμπλοκή ενός φίλου μου και ΅δικού΅μου ανθρώπου, του Αργύρη Ντινόπουλου στις εκλογές για την Υπερνομαρχία της Αθήνας. Κι αυτό σε αντίστιξη με το τι συμβαίνει σε άλλες περιοχές ,όπως λ.χ. στην Αχαία, με άλλους φίλους και ΅δικούς΅μου ανθρώπους.
Ο Αργύρης είναι άνθρωπος του ρεπορτάζ  και έβαλε «το κεφάλι του» μέσα σε δύσκολες δημοσιογραφικές καταστάσεις. Πετυχημένος δήμαρχος και αγωνιστής, μπορεί να δώσει τη μάχη με αποφασιστικότητα. Γιατί όμως ; Γιατί να «ανταλλάξει» τη σίγουρη εκλογή του στη Δημαρχία των Βριλησίων με μια ασαφούς έκβασης εκλογική μάχη; Μήπως στοχεύει απλώς σε καλή εμφάνιση και καινούργια πολιτική πορεία αργότερα; Συμφωνώ.  Αποκλείεται να ξεκινά έναν αγώνα πιστεύοντας ότι θα χάσει. Θα τον στηρίξουμε και θα τον ψηφίσουμε τον Αργύρη. Αλλά γιατί στην Αθήνα να συμβαίνει κάτι διαφορετικό με άλλες περιοχές όπου οι υποψήφιοι νομάρχες που θα χάσουν τις εκλογές, δεν θα μπορούν να είναι υποψήφιοι βουλευτές;

Η τρίτη  σκέψη έχει σχέση με τον Σάββα Τσιτουρίδη. Είχε την Τρίτη σύσκεψη με την Διοίκηση του ΙΚΑ και μετά θέλησε να κάνει – και ορθώς- δηλώσεις αλλά βρέθηκε απέναντι σε σωρεία αναλυτικών ερωτήσεων. Τις απάντησε όλες. Έδωσε πειστικές και αναλυτικές απαντήσεις σε όλα όσα τον ρώτησαν αν και ήταν υποχρεωμένος να απαντήσει μόνο σε όσα είχαν σχέση με τη σύσκεψη. Απέδειξε δηλαδή την υπερεπάρκειά του και την ευκολία με την οποία χειρίζεται ΟΛΕΣ τις καταστάσεις. Προσωπικά, ικανοποιήθηκα από την – επί τέλους- σοβαρή αντιμετώπιση μιας ανόητης τακτικής που ίσχυε χρόνια τώρα κατά την οποία, ανάπηροι από μη  αναστρέψιμες και πολύ βαριές παθήσεις ήταν αναγκασμένοι κάθε τόσο να παρουσιάζονται στις Υγειονομικές Επιτροπές και να …επανακρίνονται .Λες και το κομμένο χέρι θα …φύτρωνε!  Είπε ο άνθρωπος δυο απλές κουβέντες : «Αποφασίσαμε ότι για βαριές περιπτώσεις, όπως είναι ακρωτηριασμοί παραδείγματος χάριν, η κρίση θα γίνεται άπαξ». Τώρα, οι εμφανείς περιπτώσεις αναπηρίας θα πρέπει να καταγραφούν ΑΜΕΣΩΣ και η λύση να δοθεί ΧΘΕΣ. Η δύστυχη 25χρονη Ναξιώτισα Σοφία Τσελέντη  που πάσχει από το σπάνιο ΅Σύνδρομο του κλάματος της γαλής΅ που την καθιστά ολοκληρωτικά , 100% ανάπηρη αλλά ΔΕΝ συμπεριλαμβάνεται στη ΅λίστα΅’ και για την οποία και
για το δράμα της οικογένειάς της έχω κάνει εδώ και μήνες ερωτήσεις και ενέργειες’, τα πράγματα δεν μπορούν να περιμένουν.  Ήδη την καλούν ΚΑΙ ΠΑΛΙ στις 8 Ιουνίου να …περάσει από επιτροπή. Η οποία πρέπει να ξαναδιαπιστώσει ότι το παιδί, με νοημοσύνη …εμβρύου, υπερκινητικότητα, αδυναμία
βαδίσματος και πολλά άλλα, δεν έγινε στο μεταξύ …Αινστάιν.Μ΄ αυτές τις σκέψεις, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τελικά, αυτή είναι η δουλειά μου. Να σκέφτομαι και να προβληματίζομαι και να το λέω.