Τη Δευτέρα, 15 Μαίου 2006, έγινε στο Δημαρχείο της Φιλοθέης η παρουσίαση του βιβλίου  «ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ»  Του Θέμη Κεσίσογλου. Αρχικά μίλησε ο Δήμαρχος Φιλοθέης Θεόφραστος Οικονομίδης, στη συνέχεια η δημοσιογράφος Πόπη Τσαπανίδου και στο τέλος ο βουλευτής της Α΄ Αθηνών Δημήτρης Κωνσταντάρας.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την ανακοίνωση του συγγραφέα ότι το βιβλίο γίνεται σενάριο και υπάρχει καλή προοπτική να γίνει τηλεοπτικό σήριαλ και έκλεισε με – αφαιρετικές ,ως προς το σκηνικό- σκηνές τις οποίες ζωντάνεψαν ηθοποιοί.

Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας, είπε μεταξύ άλλων :
« Ο Θέμης Κεσίσογλου πήγε στην Καθημερινή και άρχισε να γράφει σχόλια με  αθλητικό - ας πούμε- περιεχόμενο λίγο μετά που έφυγα εγώ για να πάω στη  Βραδυνή. Δεν συνυπάρξαμε στον ίδιο χώρο. Δεν τον γνώριζα.

Κάποια  στιγμή, άρχισα να τον διαβάζω. Και διαπίστωσα ότι δεν έγραφε απλώς  σχόλια με αθλητικό περιεχόμενο.
Είχε ένα σπινθηροβόλο πνεύμα, είχε χιούμορ και τα  σχόλιά του τοποθετούσαν το αθλητικό περιεχόμενο μέσα σ ένα γενικότερο  κοινωνικό περίβλημα που άγγιζε και την τηλεόραση.

Έγραφε αλλιώς.  Ήταν διαφορετικός. Είχε καταφέρει να επιβάλει ένα στυλ που πάντα ήθελα να  επιβάλω  εγώ αλλά η αείμνηστη Ελένη Βλάχου δεν με είχε αφήσει.

Τότε, το 1975, το  78,  το 80 που έγραφα στην Καθημερινή, είχα κάνει πολλές προσπάθειες να διαφοροποιήσω, να ελαφρύνω, να ποικίλω κάπως ένα καθημερινό σχόλιο / ανάλυση που έγραφα με τίτλο Διεθνής Σκηνή.

Αδύνατον. Την πρώτη φορά που το επιχείρησα, γράφοντας για τους ξανθούς βοστρύχους του Μπγιόρν Μποργκ σε  αντίστιξη με το κοντό μαλλάκι της Μαρτίνα Ναβρατίλοβα, τότε που  μεσουρανούσαν και οι δυο στον κόσμο του τένις, μου το επέστρεψαν το  γραπτό ως εκτός θέματος.

Όταν προσπάθησα να βάλω σ΄ αυτή τη διεθνή ανάλυση της  ημέρας  κάποιες κοινωνικές κυρίως αναφορές στο φαινόμενο του ντόπινγκ  στον στίβο και κάποιες πολιτικές αναφορές στην Άνοιξη της Πράγας σε σχέση με  τον  καταδιωκόμενο Εμιλ Ζάτοπεκ και τους Πανευρωπαικούς Αγώνες Στίβου , μου τα  έκοψαν κι αυτά.

Κι αργότερα, η απόπειρά μου να σχολιάσω ως Διεθνή Επικαιρότητα τον φόβο που είχα διαπιστώσει ότι απλωνόταν στον κόσμο των  Γκραν πρι αυτοκινήτου  της Φόρμουλα Ι για τον τρομερό ανταγωνισμό των εταιριών ο οποίος εκμηδένιζε το άτομο-πιλότο,    μου έγιναν …συστάσεις.

Αυτός ο μπαγάσας ο Κεσίσογλου τα κατάφερε. Τον μίσησα στην αρχή, τον  ζήλεψα  στη συνέχεια, τον καμάρωσα προς το τέλος.

Κι όταν, αμέσως μετά τους  Ολυμπιακούς Αγώνες της  Σεούλ, το 1988, από τους οποίους απουσίασα από  την ομάδα σχολιαστών της ΕΡΤ ως παντελώς ανεπιθύμητος, διάβασα τον τίτλο  στο  σχόλιό του, τον θαύμασα. Στο σχόλιο, τους …έκραζε όλους. Τι έγραφε;

Τρεις λεξούλες όλες κι όλες. Σε όλα ανίκανοι.  Και στα αθλήματα και στις  διεθνείς  σχέσεις και στον τηλεοπτικό σχεδιασμό. Και πως το είχε κάνει αυτό το  μεγαλοφυές;

Σε όλα ανίκανοι ήταν η φράση. Και πως το είχε μετατρέψει ευφυώς,  αυτός ο άνθρωπος;
Σεούλ΄ ανίκανοι.
Γνωριστήκαμε πολύ αργότερα, ήρθαμε κοντά, αναπτύξαμε φιλικές  σχέσεις…και  τώρα ήρθε το Άλλοθι, η επιθυμία του να το παρουσιάσω και η ανάγκη μου  να πω δέκα λέξεις παραπάνω.

Προσπαθώ κι εγώ να γράψω. Δεν τολμώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου συγγραφέα.  Αλλά ξέρω πια , ύστερα από 7 βιβλία ανάμεσα στα οποία και τρία μυθιστορήματα , ότι ένα μυθιστόρημα για να θεωρηθεί καλό, πρέπει να είναι πολλά πράγματα.

Πρέπει να έχει μια καλή ιστορία που κινεί το ενδιαφέρον. Χρειάζεται  απλότητα διανοημάτων κι όχι δύσκολες, περί διαγραμμάτου ακατανόητες φράσεις.

Πρέπει να έχει αναγνωρίσιμους χαρακτήρες των ηρώων, ενδεχομένως και ήρωες.  Πρέπει να κινείται ανάμεσα στα όρια του αληθινού και του υπερ- ρεαλιστικού.  Πρέπει να καταλήγει κάπου και να μην  αφήνει απροσδιόριστα κενά   Πρέπει να κάνει προτάσεις. Θετικές  προτάσεις,  αρνητικές προτάσεις για τη ζωή, για την ιστορία, για την κοινωνία.

Πρέπει να έχει θέσεις και να προκαλεί τον αναγνώστη να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει.  Και  όλα αυτά, σε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ Ελληνικά.

Στο  ΑΛΛΟΘΙ, για το οποίο έχω και αρνητικά σχόλια και διαφωνίες και θα μπορούσα μέχρι και διορθώσεις να προτείνω, ο Θέμης  Κεσίσογλου πετυχαίνει τους στόχους του.
Και η ιστορία του είναι πολύ δύσκολη.  Πολλές φορές ξεπερνά τα όρια, ξεπερνά αυτό που θεωρούμε ανθρώπινη συγγραφική δυνατότητα πολυμερούς ανάπτυξης … γίνεται πολύ τολμηρή…επιδιώκει να μπει σε πολλά ταυτόχρονα  «χωράφια»… πειράζει αρκετούς…ψηλαφεί και ψιλοαναδεύει και ανακατεύει  πράγματα που πια όλοι αναγνωρίζουμε αλλά διστάζουμε να αναδείξουμε.

Πολιτική , ποδόσφαιρο , ανθρώπινοι χαρακτήρες , ναρκωτικά , μαύρο χρήμα , ΜΜΕ , διαφθορά , διαπλοκή…όλα μαζί σε μια ταχύτατη εναλλαγή ιδεών,  λέξεων,  προτάσεων, υπονόησης και καταγγελίας.»