Το παρατήρησα, το υποσημείωσα και το είπα τελικά μιλώντας στη Βουλή, την Τετάρτη, 11 Ιανουαρίου για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση: Πως δηλαδή είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ – και η αντιπολίτευση γενικά- να κάνουν τόση φασαρία για ένα νομοσχέδιο, να το χαρακτηρίζουν αντισυνταγματικό, να προκαλούν ψηφοφορία για την αντισυνταγματικότητά του, να το κατακεραυνώνουν επί εβδομάδες αλλά και μέσω των εισηγητών τους και τελικά να έχουν βουλευτές πρόθυμους να υπερασπιστούν τις θέσεις του κόμματός τους μιλώντας στην Ολομέλεια;

Στο νομοσχέδιο που προανέφερα για την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση, εκτός των τριών εισηγητών ,ενεγράφησαν να μιλήσουν, εκτός των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας,  16 όλοι κι όλοι βουλευτές από το ΠΑΣΟΚ, ο κύριος Στέφανος Μάνος  και κανένας από τα άλλα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης.

Μα είναι αριθμός οι 16 όλοι κι όλοι βουλευτές για ένα νομοσχέδιο το οποίο με τόση σφοδρότητα κατηγόρησε όλη η αντιπολίτευση;  ΠΑΣΟΚ, Κ.Κ.Ε. και Συνασπισμός το κατηγόρησαν, το απέρριψαν μετά…βδελυγμίας, μίλησαν για …Μουτζαχεντίν, εκκλησιαστικούς στρατούς, σκοταδισμό κι άλλα πολλά αλλά ομιλητές δεν έστειλαν στο βήμα. Γιατί; Μήπως γιατί είχαν μόνο απόρριψη και αποδοκιμασία αλλά καμία πρόταση;