Ομολογώ ότι η προσπάθειά μου να είμαι χρήσιμος και να λέω τη γνώμη μου, τουλάχιστον πάνω σε θέματα που γνωρίζω, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα χαρακτηριστεί ως «εχθρότητα» και «αντιπαλότητα» αλλά και επιθυμία μου να «κλέψω» την καρέκλα του υφυπουργού Πολιτισμού Πέτρου Τατούλη. Σε όσους με γνωρίζουν – πρωτίστως στον ίδιο τον Τατούλη- προκαλεί γέλια αυτή η
σκέψη. Εγώ, όταν έγραφα πρόσφατα σε μια κοινοβουλευτική μου ερώτηση που προκάλεσε
αντιδράσεις στο πολιτικό και το δημοσιογραφικό πεδίο ότι όταν ένα νομοσχέδιο δημοσιεύεται, σχολιασμένο μάλιστα στις λεπτομέρειές του, στις εφημερίδες, θα πρέπει – έστω για λόγους κοινοβουλευτικής αξιοπρέπειας- να έχει δοθεί στους βουλευτές οι οποίοι κάποια στιγμή θα κληθούν να το επεξεργαστούν και να το ψηφίσουν στο κοινοβούλιο, προσπαθούσα ειλικρινώς να πω ευθαρσώς τη
γνώμη μου. Όχι να υπονομεύσω τον Τατούλη ο οποίος σημειωτέον είναι και φίλος μου.
Συνειδητοποιώντας λοιπόν ότι το νομοσχέδιο «Περί Κινηματογραφικής Πολιτικής» είχε σταλεί στους δημοσιογράφους, είχε «αναρτηθεί» στη διαδικτυακή «πύλη» του Υπουργείου Πολιτισμού, επρόκειτο να εκτεθεί σε «διαβούλευση» σε αμφιθέατρο του Υπουργείου αλλά οι βουλευτές δεν είχαν ιδέα περί τίνος
επρόκειτο, διάβασα προσεκτικότερα τις αναλύσεις των εφημερίδων. Τα σχόλια ήταν όλα σχεδόν, εναντίον του νομοσχεδίου με ποικίλες αναλύσεις.
Ποιος το είχε συντάξει λοιπόν το νομοσχέδιο; Αυτό αναρωτιέμαι. Και πολύ με στενοχωρούσε το γεγονός ότι κάποιοι που είχαν «συμβουλεύσει» τον υφυπουργό και τον ωθούσαν σ αυτή του την προσπάθεια να «περάσει» ένα νομοσχέδιο που σχολιαζόταν τόσο αρνητικά, του έκαναν κακό που ίσως ο ίδιος δεν
αντιλαμβανόταν. Τόσο κακό ήταν αυτό, ώστε να γραφτούν τόσα σχόλια ; ώστε να πιάσουν μερικοί
το όνομα του πατέρα μου στο «βρωμόστομά» τους; ώστε να «δούν» εσωκομματική κρίση στη Νέα Δημοκρατία, να συμπεράνουν ότι «τρίζει η καρέκλα του Τατούλη», μέχρι και να με ειρωνευτούν θεωρώντας – χωρίς να γνωρίζουν καν την προσωπική μου ιστορία- ότι «και ποιος είναι αυτός που τολμάει να έχει γνώμη»; Μήπως συνέβαινε «κάτι»; «Κάτι» που ΔΕΝ έπρεπε να το μάθουν οι βουλευτές που θα  επεξεργάζονταν κάποια στιγμή το νομοσχέδιο ;

Πριν αλέκτωρ λαλήσαι, έφτασε στα χέρια μου η ανακοίνωση των πλέον ειδικών για να σχολιάσουν ένα νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο: Της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών Θεάτρου, Κινηματογράφου και Τηλεόρασης. Που θεωρούν ότι το Σχέδιο Νόμου πρέπει να αποσυρθεί με κύριο και βασικό λόγο ότι «Δεν
νοείται σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική Πολιτεία να θεσπίζονται μέτρα για μια τέχνη ερήμην των δημιουργών της οι οποίοι έχουν τα πνευματικά, δημιουργικά, συγγενικά και περιουσιακά δικαιώματα των έργων τους».Οι σκηνοθέτες θεωρούν το Σχέδιο Νόμου «προιόν αντιδημοκρατικής διαδικασία
στη σύνταξή του» και «προιόν μιας συγκεκριμένης ομάδας συντακτών που με αδιαφανείς στόχους και απόλυτη μυστικότητα οργάνωσε το Σ.Ν. για να αποκομίσει διοικητικές θέσεις και συμφέροντα». Σε μια στιγμή που η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία βάλλεται πανταχόθεν, αυτό ακριβώς μας έλλειπε : 
Ένα Σχέδιο Νόμου για τον Κινηματογράφο το οποίο καταγγέλλεται ως «προιόν φορέων διαπλοκής».
Δεν είχα ποτέ και δεν έχω καμία εχθρότητα, ούτε αντιπαλότητα προς τον Πέτρο Τατούλη. Ίσως επειδή εργάστηκα πολλά χρόνια στο δημοσιογραφικό «πεζοδρόμιο» να «βλέπω» και να «ακούω» κάποια άλλα πράγματα. Και πάντως, δεν επιδιώκω να του «πάρω τη θέση» που έτσι κι αλλιώς, όπως μου είπε στη Βουλή κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ «ουδέποτε θα στη δώσουν γιατί όλοι οι περί τα πολιτιστικά
τυρβάζοντες, είναι Αρκάδες».