Σε ειδική εκδήλωση την Κυριακή, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, μαζί με την υπουργό Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου, παρέδωσαν τους πρώτους 129 ηλεκτρονικούς υπολογιστές σε αριστεύσαντες μαθητές των τριών τάξεων του γυμνασίου από σχολεία της Αττικής.

Στην ομιλία του, ο πρωθυπουργός , είπε μεταξύ άλλων :
"Μέχρι τα 47 μου, όποτε βρισκόμουν σε συντροφιές όπου άλλοι που είχαν παιδιά μίλαγαν συνέχεια για τα παιδιά τους, μου φαινόταν η πιο βαρετή και ανιαρή κουβέντα. Τώρα πιάνω τον εαυτό μου να υποκύπτει διαρκώς στο ίδιο αμάρτημα.
Αυτό που κάνουμε σήμερα, δεν είναι τέλος. Είναι αρχή. Συνειδητοποιούμε όλοι μας -και πρωτίστως εμείς που έχουμε την ευθύνη σ΄ αυτή τη χρονική συγκυρία να παίρνουμε κάποιες αποφάσεις - ότι το μεγάλο στοίχημα να εξοικειωθεί η ελληνική κοινωνία και κυρίως οι νέοι άνθρωποι με τις νέες τεχνολογίες, είναι προσπάθεια διάρκειας, θέλει κόπο, θέλει χρήμα, θέλει αγώνα, θέλει πλήρη εφαρμογή και διάδοση. Άρα, με τίποτα δεν ισχυριζόμαστε ότι αυτό που κάνουμε σήμερα εκπληρώνει αυτό το στόχο. Είναι όμως ένα ξεκίνημα, ένα καλό ξεκίνημα. Ποιος είναι ο στόχος; Θα το πω πολύ απλά, αυθόρμητα. Να αισθάνονται οι νέες και οι νέοι στον τόπο μας απόλυτη εξοικείωση από τα μικρά τους χρόνια με αυτό που σήμερα είναι η χειροπιαστή πραγματικότητα. Αυτό που ακόμα και για τη δική μου γενιά ήταν μακρινός στόχος ή κατάκτηση να το πετύχεις. Δηλαδή εγώ αισθάνομαι πολύ υπερήφανος που μπορώ καμιά φορά να σερφάρω στο Internet, αλλά βλέπω τα παιδιά μου, που είναι σχεδόν βρέφη ακόμα, πως έχουν ήδη αρχίσει να εξοικειώνονται, να ‘’πατάνε τα κουμπιά’’. Αυτή την εμπειρία δεν την είχε η δική μας γενιά. Είναι ένα καταπληκτικό εφαλτήριο για να κερδίσουμε τη νέα εποχή. Λέω ‘’να κερδίσουμε’’ ως κοινωνία, πρακτικά όμως αυτό σημαίνει να την κερδίσετε εσείς, οι νέοι άνθρωποι.
Καμιά φορά μιλούμε για μεγάλες δυνάμεις ή για μεγάλες οικονομικές δυνάμεις στον κόσμο. Ξέρετε ποιες είναι οι χώρες που είναι σήμερα στην πρωτοπορία; Δεν είναι οι ‘’υπερδυνάμεις’’, οι στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά οι κοινωνίες οι οποίες επένδυσαν στη γνώση και κυρίως στα σύγχρονα εργαλεία της γνώσης. Για παράδειγμα, οι Σκανδιναβικές χώρες. Με έκπληξη έχω ανακαλύψει ότι στην πρωτοπορία είναι η Φινλανδία, μια χώρα η οποία έχει κάνει επανάσταση σ΄ αυτόν τον τομέα. Και δεν έκανε κανένα θαύμα. Εκανε αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Έριξε το βάρος εκεί που έπρεπε. Επένδυσε, όσο μπορούσε περισσότερο, στο να έχουν οι νέοι άνθρωποί της - και όσο περνούν τα χρόνια η κοινωνία ολόκληρη - τα σύγχρονα εφόδια.
Μην έχουμε καμία αμφιβολία. Το μόνο μεγάλο όπλο που διαθέτουμε είναι οι γνώσεις μας. Όλα τα άλλα έρχονται και φεύγουν. Οι γνώσεις όμως και ιδίως η γνώση να  αξιοποιείς παραγωγικά τη γνώση, είναι το κλειδί στην επιτυχία. Και επειδή πιστεύω βαθύτατα ότι το ανθρώπινο δυναμικό στη χώρα μας είναι πολύ υψηλής ποιότητας – μπορεί να έχουμε αδυναμίες στο πολιτικό μας σύστημα, ή σε άλλα επίπεδα οργάνωσης της πολιτείας, και έχουμε σοβαρές αδυναμίες – είμαι βέβαιος ότι ως προς το ανθρώπινο δυναμικό μπορούμε να είμαστε πολύ αισιόδοξοι. Και θα σας έλεγα μάλιστα ειδικά στις νεότερες γενιές. Εγώ απορρίπτω – θα σας έλεγα και μια βαριά λέξη, μετά βδελυγμίας - αυτές τις σπουδαιοφανείς θεωρίες, ότι ‘’πω, πω, πώς κατάντησε η νεολαία σήμερα και πόσο καλά ήταν πριν τριάντα ή πενήντα χρόνια’’. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και όποιος τα λέει αυτά, εάν δεν έχει πονηρό σκοπό, τουλάχιστον πέφτει θύμα της παραδοσιακής προσέγγισης, να θυμάται κανείς με νοσταλγία τα δικά του τα νιάτα και να νομίζει ότι εκείνη η εποχή ήταν η καλύτερη όλων των εποχών της ανθρωπότητας. Δεν είναι έτσι. Σήμερα έχουμε νέους ανθρώπους οι οποίοι είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι – κατά την εκτίμησή μου πολύ πιο ώριμοι – αντιλαμβάνονται πολύ πιο ρεαλιστικά ποιες είναι οι ανάγκες και οι προοπτικές. Βεβαίως έχουν πιο κριτικό μάτι και αυτό είναι καλό. Είναι ιδιαίτερα προσανατολισμένοι στην προκοπή, στην πρόοδο, στην επιτυχία. Και αυτό φαίνεται και στις επιδόσεις. "