Ένας άγνωστος σε μένα Έλληνας πολίτης, με πλησίασε προ καιρού και προσπάθησε να μου «μεταβιβάσει» το πρόβλημά του, πρόβλημα ανάλογο με τα προβλήματα που έχουν χιλιάδες άλλοι πολίτες, Νεοδημοκράτες και μη.

Με ενδιαφέρει να είμαι χρήσιμος και το προσπαθώ. Και στην περίπτωση του συγκεκριμένου κυρίου, επίσης το προσπαθώ. Δεν είναι πάντα εφικτό αλλά συνεχίζουμε να προσπαθούμε. Δίνω αυτό το βήμα στον κύριο ΡΕΝΙΕΡΗ – χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτε ιδιαίτερο- κυρίως για να σας αποδείξω ότι όλοι μας έχουμε κοινά προβλήματα τα οποία αγωνιζόμαστε να λύσουμε.

Κείμενο μηνύματός του : Κύριε Κωνσταντάρα , είμαι ο Αλέξης Ρενιέρης που συναντηθήκαμε στην οδό Πειραιώς δίπλα από τον Σκλαβενίτη και σας εξέφρασα τα παράπονά μου σχετικά με την συμπεριφορά συνεργατών του πρωθυπουργού μας, και ειδικότερα της Κας Κ… Η κυρία αυτή σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί μου μετά το τέταρτο γράμμα που έστειλα μου ζήτησε να της στείλω βιογραφικό για να εξετάσει την περίπτωσή μου. Εγώ αντιλαμβανόμενος το ειρωνικό της συμπεριφοράς της προσπάθησα να της εξηγήσω και τηλεφωνικώς το πρόβλημά μου. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα της ανέφερα ότι περιμένω το δεύτερό μου παιδί και έμεινα άφωνος από την ειρωνική της απάντηση: «Κύριε Ρενιέρη όταν κάποιος έχει οικονομικά προβλήματα δεν κάνει παιδιά». 

Κείμενο Επιστολής κ. Ρενιέρη :

 Αθήνα 26 Φεβρουαρίου 2004

Κύριε Πρόεδρε, ονομάζομαι Αλέξανδρος Ρενιέρης και κατοικώ στον Δήμο Ρέντη, είμαι 34 ετών.

Είμαι γέννημα θρέμα νεοδημοκράτης, τόσο εγώ όσο και όλη η οικογένεια μου (σύνολικά περισσότερα από 10 άτομα). Προσωπικά αγωνίζομαι για το κόμμα από μικρό παιδί, αλλά το μόνο που βλέπω από αυτούς που το αντιπροσωπεύουν είναι η κοροϊδία. Με θυμούνται μόνο κατά την περίοδο των εκλογών, μου υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια και τελικά λαμβάνω από αυτούς ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ.

Είμαι παιδί πολύτεκνης οικογένειας από την Κρήτη, μεγάλωσα με μεγάλες στερήσεις, τελείωσα νυκτερινό Λύκειο ενώ παράλληλα εργαζόμουν, και γενικά έχω μάθει να αγωνίζομαι στη ζωή μου.

Σήμερα είμαι παντρεμένος και έχω και ένα αγοράκι 3 ετών. Κανείς από τους δυό μας δεν έχει σταθερή δουλειά, η γυναίκα μου δουλεύει σε μινι μαρκετ ως εποχιακή και εγώ ως εξωτερικός υπάλληλος σε ιδιωτική εταιρεία. Εδώ πρέπει να σας τονίσω ότι έχω σοβαρό πρόβλημα υγείας (είμαι επιληπτικός) και δεν μου επιτρέπεται να οδηγάω. 

Το παιδί μου αναγκαστικά το στέλνω σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό (στον οποίο πληρώνω αρκετά χρήματα) γιατι δεν το δέχτηκαν στο δημόσιο παιδικό σταθμό γιατί υπήρχαν αλλοδαποί οι οποίοι δεν είχαν εισοδήματα. Η μοναδική βοήθεια που είχα ήταν από τον Κο Αγραπίδη την περίοδο των δημοτικών εκλογών τον Οκτώβριο του 2002 όπου με τοποθέτησε στον Δήμο Πειραιά σαν εργάτη καθαριότητας για ένα τετράμηνα τάζοντάς μου ότι μετά από τις εκλογές, και επείδη είχε πειστεί ότι τον είχα βοηθήσει στον αγώνα του, θα τοποθετούσε εμένα ή την γυναίκα μου σε κάποια μόνιμη θέση (ακόμα τον περιμένω). Το μόνο που μου έμεινε από τον αγώνα αυτό είναι τα έξοδα της βενζίνης του αυτοκινήτου μου, το οποίο χρησιμοποίησα για να μεταφέρω ασθενείς και γερόντους από όλα τα σημεία της Αττικής στα εκλογικά τους τμήματα στον Πειραιά και την κοροϊδία των φίλων και γνωστών μου διαφόρων άλλων κομμάτων που τους παρότρεινα να ψηφίσουν ΑΓΡΑΠΙΔΗ.

Θα ήθελα να σας θυμήσω ότι όταν κατεβήκατε στον Πειραιά για να γιορτάσετε για τη νίκη του Κο Αγραπίδη, εγώ ήμουν ο κουμανταδόρος του γραφείου και σας σερβίρα την πορτοκαλάδα. 

Σήμερα όλοι μου τηλεφωνούν (γιατί με ξαναθυμήθηκαν) και ζητούν τη βοήθειά μου (ο Κος Καλός, ο Κος Μαντούβαλος και άλλοι από τις τοπικές οργανώσεις του κόμματος), σας γράφω γιατί είμαι απελπισμένος και δεν αντέχω να με ξανακοροϊδέψουν.