Συζητώντας στην Ολομέλεια της Βουλής το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας για τον Κώδικα Ιατρικής δεοντολογίας, άκουσα μια τοποθέτηση του πρώην υπουργού Βαγγέλη Βενιζέλου που στην κυριολεξία με άφησε άφωνο με αποτέλεσμα να αλλάξω σχεδόν όλο το κείμενο της δικής μου ομιλίας για να σχολιάσω αυτά που έλεγε τα οποία δεν ήταν δυνατόν να μείνουν ασχολίαστα. Φυσικά η ομιλία μου έγινε «άλλο πράγμα» αφού δεν είχα χρόνο να επιφέρω τις όποιες αλλαγές με την άνεσή μου αλλά από την άλλη πλευρά, πιστεύω ότι ακραίες τοποθετήσεις σαν κι αυτές του κ. Βενιζέλου δεν είναι νοητό να μένουν ασχολίαστες.

Αρχικά, σχολιάζοντας την παρουσίαση του προσχεδίου του νόμου τον περασμένο Αύγουστο, ο κ. Βενιζέλος είχε μιλήσει για «μη- νομοσχέδιο» και για «Επικοινωνιακό Αντιπερισπασμό». Και αναρωτήθηκα – όπως και συνεχίζω να αναρωτιέμαι- πως είναι δυνατόν να είναι αντιπερισπασμός ένα νομοσχέδιο ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ που βελτιώνει , συμπληρώνει και διορθώνει διάφορα που ΙΣΧΥΑΝ  και παρουσίαζαν αστεία εικόνα ή που ΔΕΝ περιλαμβάνονταν σ ένα νομοθετικό πλαίσιο που υπήρχε από το …1955 , όπως π.χ. για την κλωνοποίηση (!!!!!),  για τη δια βίου εκπαίδευση, για τις επεμβάσεις σε ανθρώπινο γονιδίωμα, για την ευθανασία.

«Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο εν πολλοίς ανώδυνο» είπε ο κ. Βενιζέλος, κάνοντάς με να αναρωτηθώ « « Και τι θα έπρεπε να είναι ένα νομοσχέδιο; Επώδυνο; Οδυνηρό; Να του τρέχουν αίματα;» Και πως είναι «ανώδυνο» - δηλαδή όχι σημαντικό, όπως εννοούσε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ- ένα νομοσχέδιο το οποίο :

-Έβαζε σε τάξη και σε λογαριασμό όσα τραγελαφικά ίσχυαν για τις κυρώσεις , τα πειθαρχικά και «επιστημονικά» παραπτώματα, τις αμοιβές των γιατρών και τα «φακελάκια», την αποκατάσταση και αποζημίωση του γιατρού από αστήρικτες αναφορές και κατηγορίες εναντίον του,
- Αναφερόταν και ελάμβανε πρόνοια για την υποχρέωση του γιατρού να ενημερώνει τον ασθενή ΕΚΤΟΣ αν ο ασθενής δεν το επιθυμεί,
- Περιελάμβανε την αναφορά στην απαραίτητη  συναίνεση του ασθενή πριν από την υποβολή του σε  «ιατρική πράξη»,
- Περιέγραφε  το πότε ο γιατρός δρα αυτοβούλως , για την προστασία της προσωπικότητας και της ιδιωτικής ζωής του γιατρού και άλλα…και άλλα.
Είπε κι άλλα ο κ. Βενιζέλος που χρειάζονταν σχολιασμό. Είπε για παράδειγμα ότι το νομοσχέδιο δεν « αλλάζει κάτι στον κόσμο» και έπρεπε να του απαντήσω ότι αλίμονο αν όλα τα νομοσχέδια «άλλαζαν τον κόσμο». Αφ ενός δεν θυμάμαι κανένα δικό του νομοσχέδιο που να άλλαξε κάτι στον κόσμο και αφ ετέρου, φανταστείτε αν κάθε νομοσχέδιο «άλλαζα κάτι στον κόσμο» πως θα ήταν ο κόσμος μας ύστερα από 15-20 νομοσχέδια. Φυσικά , άλλα έλεγε και άλλα εννοούσε ο πρώην υπουργός, σφιχτά αλυσοδεμένος  στην αδήριτη ανάγκη για αντιπολίτευση και  περαιτέρω ενίσχυση και ισχυροποίηση του – ήδη ισχυρού- ατομικού, ηγετικού του προφίλ . Και το κυριότερο ;  Δικαιολογώντας τη φράση του ότι το νομοσχέδιο ήταν « επικοινωνιακός αντιπερισπασμός», ξέφευγε ο ίδιος σε επικοινωνιακές ακρότητες και δικούς τους αντιπερισπασμούς, χάνοντας την ουσία του αντιπολιτευτικού του λόγου, τοποθετώντας τεχνηέντως το ίδιο το νομοσχέδιο ως προκάλυμμα για να βρει την ευκαιρία να πεί «τα δικά του».
Αλλά αυτό δεν είναι ομιλία στη Βουλή για συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Είναι διαχρονική προεκλογική ομιλία που όσο επαναλαμβάνεται – και επαναλαμβάνεται συχνά- δημιουργεί …ανοσία. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι καλός πολιτικός και καλός ρήτορας και αυτό, πρέπει να το λάβει σοβαρά υπ΄όψη του.