Ένας από τους υπέροχους ρήτορες και δασκάλους της τέχνης του λόγου στην Αρχαία Αθήνα ήταν και ο Λυσίας, τον οποίο οι παλαιότερες γενιές διδάχτηκαν μέσα από τον «Υπέρ Αδυνάτου» λόγο του στο Γυμνάσιο. Ο Λυσίας, δικηγόρος στην ουσία και στο επάγγελμα, υπερασπιζόμενος έναν απλό, αδύναμο Αθηναίο πολίτη, αδικημένο και καταπιεσμένο από τους άρχοντες  – εξ ου και το «Υπέρ Αδυνάτου» -  χρησιμοποίησε μια φράση που μου έμεινε, χαρακτηρίζοντας τη συμπεριφορά των διωκτών του προς τον «Αδύνατο» Αθηναίο , λέγοντας ότι «… διενήνοχαν αναισχυντίας…». Δηλαδή : « Οι διώκτες του «Αδυνάτου» Αθηναίου ξεπέρασαν τα ανεκτά όρια της ξετσιπωσιάς. Της έλλειψης ντροπής δηλαδή, της αναισχυντίας. Του φέρθηκαν άδικα – εν ολίγοις- και χωρίς να θεωρούν ότι έκαναν κάτι κακό, χωρίς να τους ενδιαφέρει, χωρίς να ντρέπονται καθόλου , τον πήγαν και στα δικαστήρια. Ο Λυσίας είχε κερδίσει εκείνη τη δίκη, οι διώκτες του «Αδυνάτου» είχαν τιμωρηθεί για την «αναισχυντία» τους και ο «Υπέρ Αδυνάτου» λόγος, έμεινε στην ιστορία.
O εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣOΚ, Νίκος Αθανασάκης, κατήγγειλε προχτές την κυβέρνηση με αφορμή τον ισχυρισμό, ότι κάποιες  προσλήψεις έγιναν με νόμο του 1998, και ισχυρίστηκε ότι παρουσίασε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η κυβέρνηση τροποποίησε κρυφά τις διατάξεις του πάγιου διαγωνισμού για την πρόσληψη των φυλάκων της Τραπέζης της Ελλάδος, ώστε να διευκολυνθεί η πρόσληψη «δικών μας» παιδιών.  Ο κύριος Αθανασάκης και όλοι οι υπόλοιποι του ΠΑΣΟΚ που επί μήνες , με τη στήριξη και την ενθάρρυνση της πλειοψηφίας των Μ.Μ.Ε. , διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι οι άνθρωποι της Νέας Δημοκρατίας προσλαμβάνουν « δικά τους παιδιά», ψεύδονται ασύστολα και εν γνώσει των …συνεπειών του νόμου. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, νόμος είναι η θέληση του λαού.

Ο κ. Αθανασάκης και οι υπόλοιποι του ΠΑΣΟΚ που έχουν ξεχάσει τα έργα και τις ημέρες τους στην κυβέρνηση, λένε  εν γνώσει τους ψέματα και τους υποθάλπουν , επίσης εν γνώσει τους, τα περισσότερα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών
Λένε ψέματα ισχυριζόμενοι ότι οι άνθρωποι της Νέας Δημοκρατίας προσλαμβάνουν τα «δικά τους παιδιά». Διότι οι άνθρωποι της Ν.Δ. ΔΕΝ τα προσλαμβάνουν. Αν τα προσλάμβαναν, η βάση της Νέας Δημοκρατίας θα ήταν ήρεμη, ,ήσυχη και ικανοποιημένη από την απόδοση δικαιοσύνης .Αλλά  δεν είναι ούτε ήρεμη, ούτε ικανοποιημένη. Έξαλλη είναι. Και είναι έξαλλη γιατί μετά την απροκάλυπτη εισβολή κάθε λογής πρασινοφρουρού στη Δημόσια Διοίκηση και τους άλλους φορείς από το 1981 ως το 1989 και την απόλυτη άλωση του κράτους από τα πιστοποιητικά των κλαδικών του ΠΑΣΟΚ, ήρθε και η δεκαετία του «εκσυγχρονισμού» για να τα αποτελειώσει όλα και στα υπόλοιπα επίπεδα.
 Μπορεί να μην υπήρχαν πια πιστοποιητικά κλαδικών, υπήρχαν όμως « ιδιωτικές»  διαδικασίες, άγονοι διαγωνισμοί, προσλήψεις εν κρυπτώ, στημένες καταστάσεις και παιχνίδια επηρεασμού και αλληλουποστήριξης, με αποτέλεσμα τα «δικά τους παιδιά», τα πράσινα παιδιά, να αλώσουν και μεγάλο κομμάτι του ιδιωτικού τομέα. Αυτά τα παιχνίδια επιχειρηματιών με πολιτικούς, άνοιξαν τις πόρτες τραπεζών, ασφαλιστικών και ναυτιλιακών εταιριών, ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, εκδοτικών επιχειρήσεων, μελετητικών και κατασκευαστικών γραφείων, δημοτικών και νομαρχιακών επιχειρήσεων, νοσοκομείων και κάθε λογής επιχειρήσεων που ανήκαν σε «συνεργαζόμενους» με τον εκσυγχρονισμό επιχειρήσεων στα «δικά τους - και ΜΟΝΟ- παιδιά.
Οι άνθρωποι της Νέας Δημοκρατίας δεν προσλαμβάνουν – δυστυχώς- τα δικά τους παιδιά. Όσοι το έκαναν, καλά έκαναν. Κι αν το είχαν κάνει όλοι, ορθώς θα το είχαν κάνει. Για να διορθώσουν την απίστευτη αδικία και τις πρακτικές συνωμοσίας δυο δεκαετιών.