Μ έπιασαν και πάλι άσχημα «απ΄ τα μούτρα» οι φίλοι μου της Πανελλήνιας Ένωσης Φίλων του Αθλητισμού ( ΠΕΦΑ) στην τελετή κοπής της πίτας τους και τη μικρή δεξίωση που έκαναν τη Δευτέρα στο Saint George Lycabetus. Κι αυτή τη φορά, βασικός τους στόχος ήταν ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Ορφανός και η απροθυμία του, δέκα μήνες τώρα να τους ακούσει, να πάρει τη γνώμη και τις εισηγήσεις τους, να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Οι άνθρωποι της ΠΕΦΑ σημειωτέον είναι αγνοί άνθρωποι του αθλητισμού που δίνουν για τον αθλητισμό. Δεν παίρνουν. Όσο κι αν προσπάθησα να δικαιολογηθώ και να προτάξω τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και ιδίως ο Ορφανός στο κρίσιμο υπουργείο του, δεν κατάφερα να τους πείσω. Τους είπα συμπερασματικά ότι όλα αυτά που μου έλεγαν επί μία ώρα, θα τα μεταβιβάσω στον υπουργό. Το ζήτημα βεβαίως είναι το πώς θα του τα μεταβιβάσω. Μήπως με βλέπει κι εμένα; Μήπως δέκα μήνες τώρα έχει συνεργαστεί ΚΑΙ μαζί μου;
Και η μεγάλη  έκπληξη μου ήρθε μετά τη συνάντησή μου με τον διευθυντή του ιστορικού Πανελληνίου, τον σπουδαίο πρωταθλητή μας Δημήτρη Μίχα. Ο οποίος είναι κι αυτός το ίδιο απογοητευμένος.
Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε Γιώργο Ορφανέ. Κι εγώ είμαι ένας απλός βουλευτής , ανενημέρωτος και μακριά από την άσκηση της εξουσίας. Οι δυνατότητές μου είναι πολύ περιορισμένες.
Υστερόγραφο 1.
Το είπαμε αυτό ρε παιδιά. Και με προσκάλεσε ο άνθρωπος και πήγα και πήρα μέρος στη σύσκεψη και τίποτε δεν έχω εναντίον του και ουδέποτε υπήρξα δύσθυμος. Μιλώ για την επιμονή του «ΒΗΜΑΤΟΣ» ότι ήμουν ο μόνος δημοσιογράφος-βουλευτής της Ν.Δ. που ΔΕΝ προσεκλήθη στη σύσκεψη του Μαξίμου από το Θοδωρή Ρουσόπουλο και ότι εξ αυτού, μιλώ με άσχημα λόγια εναντίον του. Γιατί γράφετε ψέματα; Μια η Πανδώρα και μια ο Βηματοδότης. Μ εμένα τα έχετε βάλει ή με τον Ρουσόπουλο; Κι αν θέλετε να τα βάλετε, βάλτε τα. Ψέματα γιατί γράφετε στην εφημερίδα σας; Δεν τη σέβεστε;
Υστερόγραφο 2.
Στη ζωή μου και τον καφέ μου έχω μάθει να αγοράζω και να αναμιγνύομαι με τον κόσμο και να μιλάω και να τα βγάζω πέρα για τον εαυτό μου και επιβεβαίωση δεν ψάχνω και περισσότερο γνωστός κι επώνυμος ΔΕΝ ΘΕΛΩ να γίνω . Αλλά με πειράζει η επιπολαιότητα των «τριγυρινών» μου, ιδίως αν πρόκειται για διακεκριμένα άτομα της κοινωνίας μας. Έτσι, πήγα καλεσμένος στο Πανεπιστήμιο Πειραιά για την αποφοίτηση των μεταπτυχιακών του Τμήματος Ναυτιλιακών Σπουδών με όλη μου την προθυμία, την αγάπη στα παιδιά και το σεβασμό μου στο Ίδρυμα , ιδίως γιατί μου το ζήτησε ο φίλος εφοπλιστής Γιώργος Γυφτάκης που πρόσφερε και τρεις υποτροφίες. Σχεδόν μας «πέταξαν έξω» από το πάρκινγκ με πρωτοβουλία καθηγητού – Ασημακόπουλου ονόματι όπως έμαθα- επί 10 λεπτά έψαχνα να βρω που πρέπει να πάω χωρίς κανείς να ξέρει, ουδεμία υπηρεσία υποδοχής υπήρχε, ουδείς με ανέμενε προφανώς, ένα καφέ ή ένα νερό δεν μου πρόσφεραν επί μιάμιση ώρα, η τελετή ορκομωσίας άρχισε με 35 λεπτά καθυστέρηση, με προσφώνησαν μετά τον – γλυκύτατο, θαυμάσια και καλό φίλο- Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, απονομή δεν με φώναξαν να κάνω, διπλανός μου καθήμενος καθηγητής με ρώτησε αν είμαι ναυτιλιακός συντάκτης και αναρωτιέμαι γιατί με φώναξαν; Για να προσβάλουν εμένα προσωπικά, το θεσμό του βουλευτή ή γιατί απλώς ζουν σε ατομικό γυάλινο κόσμο;