Κι εγώ απομένω μόνος μου, μετά το …μάλωμα, σαν το παιδάκι που το πιάσανε να κλέβει το γλυκό απ΄το βάζο και το βάλανε στη γωνία για τιμωρία, με όλα τα παράπονα και τα αιτήματα και τα σχόλια και τις παρατηρήσεις και τα ..μηνύματα, να σκέπτομαι: «Και τώρα τι να κάνω; Να πάω που και να τα πω; Ποιος θα μ ακούσει για να δώσει προσοχή και λύση; Σάμπως όλοι τους δεν έχουν χίλια δυο πράγματα να κάνουν;»
Φυσικά όλα όσα μου μεταβιβάζουν κατά καιρούς οι ψηφοφόροι και μου ζητούν να τα μεταβιβάσω κι εγώ, βρίσκω τρόπο και τα …μοιράζομαι και με άλλους απλούς βουλευτές – οι οποίοι έχουν ανάλογα μηνύματα να μεταβιβάσουν- και με υφυπουργούς και υπουργούς τους οποίους, στον ελάχιστο χρόνο που έχω μαζί τους , τους «πολυβολώ» με αντιδράσεις των απλών πολιτών, με αιτήματα και με δυσάρεστες διαπιστώσεις. Τι άλλο να κάνω; Να πάω να «τη στήσω» έξω από το Μέγαρο Μαξίμου και να απαιτήσω να δω τον Καραμανλή με την απειλή της …αυτοπυρπόλησης;
Τι τριήμερο ωστόσο που μας πέρασε, η πίεση που δέχτηκα ήταν εξουθενωτική. Την Παρασκευή από τα μέλη της Τ.Ο. των Σεπολίων, το Σάββατο από τους φίλους στη Λαμπρινή και τη Ριζούπολη και την Κυριακή στους Αμπελόκηπους. Οι άνθρωποι σε πιάνουν, σου λένε και σου λένε και γκρινιάζουν και ξαναγκρινιάζουν και σχολιάζουν και ζητούν και το επιμύθιο είναι πάντα: «Να τους τα πεις. Να τους τα μεταβιβάσεις. Εσένα σ ακούνε. Θα πιάσει τόπο η κουβέντα σου».
Επειδή λοιπόν σήμερα δεν έχω τρόπο να δω κανέναν από τα υψηλά ιστάμενα στελέχη της κυβέρνησης, σε ποιον να μεταβιβάσω τι ακριβώς; Να μην πω τίποτε σε κανένα; Μα αυτό δεν θα ήταν συμπεριφορά «εντάξει» προς τους απλούς ψηφοφόρους που με τόση αγωνία αλλά και αγάπη και εμπιστοσύνη ήρθαν κατά δεκάδες όλο το τριήμερο και μου εκμυστηριεύτηκαν τον πόνο τους. Τα μοιράζομαι λοιπόν μαζί σας, ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό, η αγωνία και το παράπονο και η «τσαντίλα» του μέσου νεοδημοκράτη θα φτάσει σε περισσότερα «αυτιά».
Ε λοιπόν ο μέσος Νεοδημοκράτης ψηφοφόρος χρειάζεται περισσότερα αυτιά υπεύθυνων ανθρώπων να τον ακούσουν, να μοιραστούν το παράπονο και την αγωνία και τη δυσαρέσκειά του και να τους δώσουν εξηγήσεις και απαντήσεις στους προβληματισμούς και τα ερωτηματικά του που εγώ – και μερικοί άλλοι για να πούμε την αλήθεια, μεταξύ των οποίων κυρίως ο Προκόπης Παυλόπουλος- , όσο κι αν θέλουμε όσο κι αν προσπαθούμε, δυστυχώς δεν επαρκούμε. Και βέβαια τα θέματα που θίγουν είναι οι δουλειές – που δεν υπάρχουν-, οι αλλαγές – που δεν γίνονται- η ζεστή ανταπόκριση – που δεν τους δίνεται- οι διαβεβαιώσεις για καλύτερες μέρες- που δεν παρέχονται-, οι τιμωρίες – που δεν έρχονται-, το χάδι και η προσοχή και η «αγκαλιά» που όλοι τους περιμένουν.
Εγώ θα συνεχίσω να τους βλέπω από κοντά τους ψηφοφόρους. Κι ας με πιέζουν, κι ας με βάζουν στη γωνία, κι ας περιμένουν από μένα πράγματα που ούτε να κάνω δεν μπορώ, ούτε να τους υποσχεθώ. Και θα τα μεταβιβάζω τα αιτήματά τους. Θα τα μεταβιβάζω.
