Επειδή ανήκω κι εγώ στην κατηγορία των «περίεργων» βουλευτών που γκρινιάζουν και διαμαρτύρονται για διάφορα που συμβαίνουν στον ευρύτερο χώρο της Νέας Δημοκρατίας αναφορικά με τις «κλειστές πόρτες» κάποιων υπουργών και με την αδυναμία τους να ικανοποιήσουν αιτήματα ψηφοφόρων, είμαι υποχρεωμένος να σας καταθέσω την ευχάριστη έκπληξη που αισθάνθηκα όταν ζήτησα συνάντηση από τον υφυπουργό Παιδείας Γιώργο Καλό για διάφορα θέματα που έχουν σχέση με τα σχολεία της Αθήνας και μου το «κανόνισε» ΑΜΕΣΩΣ. Το ραντεβού είχε κλειστεί για τις …08.30 το πρωί χθες και ο υπουργός ήταν στο γραφείο του, στην οδό Μητροπόλεως δέκα λεπτά νωρίτερα. Το γραφείο του φιλόξενο και ο ίδιος πολύ «ανοιχτός» και ευχάριστος παρ΄ όλο που η συνομιλία μας διακοπτόταν συνεχώς από τηλεφωνήματα τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών που ζητούσαν την παρέμβασή του και τον σχολιασμό του για το άτυχο παιδί στο σχολείο στο Μενίδι και την κακοτοποθετημένη ή φθαρμένη ( δεν ξέρω καλά, το ομολογώ) υδραυλική εγκατάσταση.
Ο υφυπουργός , εκτός του ότι μου έδωσε το ραντεβού που του ζήτησα αμέσως, με άκουσε με πολύ μεγάλη προσοχή, έδειξε ότι γνωρίζει πολύ καλά τα προβλήματα της Αθήνας ( και όχι μόνο της Αθήνας φαντάζομαι) στον τομέα των σχολικών κτιρίων, με έφερε σε επαφή με τους αρμόδιους συνεργάτες του για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και μου «άνοιξε» διάπλατα την πόρτα των υπηρεσιών του , στην προσπάθειά μας ( κοινή πρέπει να πω προσπάθεια) να εξυπηρετήσουμε τους πολίτες σ αυτό το τόσο σημαντικό και ευαίσθητο σημείο: Τα σχολεία όπου φοιτούν τα παιδιά μας.
Αισθάνομαι υποχρεωμένος στον Γιώργο Καλό όχι μόνο γιατί θα μας βρει – είμαι σίγουρος γι αυτό- τις απαραίτητες λύσεις στα προβλήματα των σχολικών μας κτιρίων αλλά κυρίως γιατί με τη συμπεριφορά, την ευγένεια και την προθυμία του , μου έδωσε πολύ ισχυρά επιχειρήματα για να αντικρούσω οποιονδήποτε μου ξαναπαρουσιάσει καταγγελίες περί αδιαφορίας των υπουργών μας. Θέλω να πιστεύω ότι την ίδια συμπεριφορά, το ίδιο ενδιαφέρον θα δείξουν και οι άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης στους οποίους θα απευθυνθώ στις επόμενες μέρες και εβδομάδες για να βρω βοήθεια και συμπαράσταση στην προσπάθειά μου να αισθανθούν λίγο καλύτερα οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες.
Φυσικά, θα συνεχίσω να γκρινιάζω. Οι Νεοδημοκράτες της Αθήνας συνεχίζουν να πλημμυρίζουν τα γραφεία όλων των βουλευτών (και όχι μόνο στην Αθήνα) και να μας κατακλύζουν με αιτήματα και παράπονα. Συνεπώς, θα συνεχίσω κι εγώ να παραπονιέμαι και να «συμπλέκομαι» για λογαριασμό των ψηφοφόρων, έστω κι αν «κακοχαρακτηρίζομαι» από μερικούς που δεν διστάζουν να με αποκαλούν «κακό παιδί» . Δεν πειράζει. Τέτοια «κακά παιδιά» έχει πάρα πολλά η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, που αγωνιούν και αγωνίζονται και «συμπλέκονται» όλα τους. Και ότι τελικά, τα πράγματα θα βρουν το ρυθμό τους.
Υστερόγραφο: Προς μεγάλη μου έκπληξη διάβασα στα «ΝΕΑ» ότι παρά την κατάργηση του όρου της αρτιμέλειας για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, τα Πανεπιστήμιά μας προκηρύσσουν θέσεις και ζητούν «Πιστοποιητικό υγείας και αρτιμέλειας».Και παρά το ότι διαβάζω για την περίπτωση πρόσφατης παρόμοιας / ανάλογης προκήρυξης του τμήματος Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 20/10, σύμφωνα με την οποία οι ενδιαφερόμενοι για μια θέση Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού πρέπει να υποβάλουν και πιστοποιητικό υγείας και αρτιμέλειας, δεν το πιστεύω. Θα πρέπει να πρόκειται περί λάθους.