Άρθρο στο περιοδικό Crash Ιουνίου

Έγραφα στις 4 Ιουνίου στο crashonline με τίτλο « Πολλή …Γαλατική Ευγένεια από τον Αρχιεπίσκοπο βλέπω» για την λύπη και την έκπληξη που αισθανόμουνα τότε « για τον τρόπο που ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αντιμετωπίζει την πολυμέτωπη επίθεση που υφίσταται σύμπασα η Ελληνική Κοινωνία, η Ελλάδα, ο Λαός, η Ιστορία μας, ο Πολιτισμός μας, οι Αρχές μας ΚΑΙ η Εκκλησία».

Κι αυτό με αφορμή ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου Διαρκής για παρεμβάσεις του Υπουργού Φίλη γύρω από τα για τα θρησκευτικά, στην οποία τονιζόταν λύπη της ΔΙΣ «για τις απαξιωτικές δηλώσεις του». Υπογράμμιζα βέβαια την υπενθύμιση στον κ. Φίλη ότι το ισχύον πρόγραμμα των Θρησκευτικών έχει γνωσιολογικό, πολιτιστικό και θρησκειολογικό χαρακτήρα και όχι κατηχητικό ή ομολογιακό και την αναφορά στο ότι , με τέτοιες δηλώσεις παραπλανάται ο ελληνικός λαός, αλλά τίποτε άλλο. Και αναρωτιώμουνα: «Αλλά τόση …Γαλατική ευγένεια Μακαριότατε; Τέτοιο …τακτ πλέον; Που είναι ο Ιερώνυμος που ξέραμε;»

Ένα δεκαπενθήμερο αργότερα, στις ακριτικές Οινούσες, φαίνεται πως …ξαναβρήκαμε τον γνωστό Ιερώνυμο που εξέφρασε δυσαρέσκεια για την διαχείριση του ζητήματος των σχέσεων Εκκλησία-Κράτους από την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα ,ανοίγοντας ένα ακόμη κεφάλαιο αντιπαράθεσης με τον υπουργό Παιδείας. Ευτυχώς Μακαριότατε. Γιατί όταν έχεις να κάνει με «Φίληδες»…..

Ο αρχιεπίσκοπος μίλησε για προτάσεις «όχι μόνο από ένα πολιτικό κόμμα, αλλά από πολλά» για την απαλοιφή των Θρησκευμάτων από τον τίτλο του υπουργείου Παιδείας και προειδοποίησε ότι «αν το τολμήσουν, θα υποφέρουμε, εμείς και τα παιδιά μας», λέγοντας παράλληλα πως ό,τι και να γίνει «η Εκκλησία θα πορευθεί, αλλά το έθνος θα ταλαιπωρηθεί», καθώς ο σκοπός είναι η αλλοίωση του λαού «για να μπορούν εύκολα να μας διαφεντεύουν».

Σκληρή γλώσσα. Έτσι όπως τον είχαμε συνηθίσει και τον ξέραμε τον Ιερώνυμο, να στέλνει το μήνυμα στην κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα που άλλοτε ανοιχτά και άλλοτε με υπονοούμενα υποστηρίζουν την «αποχριστιανοποίηση» τόσο του κράτους όσο και της εκπαιδευτικής πολιτικής του.

Ο Αρχιεπίσκοπος προσπαθεί να κρατήσει κάποιες ισορροπίες, επ’ αυτού δεν υπάρχει αμφιβολία αλλά έφτασε πια στο «προ της έκρηξης σημείο» να μην κρύβει την απογοήτευσή του για την στάση του υπουργού Παιδείας αλλά και άλλων θεσμικών παραγόντων της κυβέρνησης που δεν χάνουν την ευκαιρία να προβαίνουν συχνά σε λεκτικούς λεονταρισμούς κατά της Εκκλησίας. Ο κ. Ιερώνυμος είναι πολύ ενοχλημένος – και δεν το κρύβει πια- με τον τρόπο με τον οποίο συχνά χρησιμοποιείται η ύπαρξη της περίφημης «εκκλησιαστικής περιουσίας», υποστηρίζοντας μάλιστα ότι «δυστυχώς κάποιοι φρόντισαν τα ασημικά και τα χρυσά της Εκκλησίας σε δύσκολες στιγμές να μην υπάρχουν».

Και σχολίασε ανοιχτά ότι «η Εκκλησία έχει μία συγκεκριμένη περιουσία, μικρή, η οποία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί», αλλά κάτι τέτοιο «προϋποθέτει ένα ειλικρινή διάλογο με το Κράτος, μία συζήτηση που θα βασίζεται σε διακριτούς και καθαρούς ρόλους, χωρίς φωνές».

Θυμίζω λίγα απ αυτά που έγραφα στη συνέντευξη που μου είχε δώσει για το CRASH προ 3-4 ετών:

«Μας χρειάζονται οι ξένοι και οι Ευρωπαίοι μας. Αλλά είμαστε η Ελλάδα, είμαστε ο Παρθενώνας, δεν είμαστε αποικία» είχε πει. Είναι ένας «ιδιαίτερος» άνθρωπος ο Μακαριότατος. Απλός, προσηνής, καθημερινός, διαλλακτικός αλλά όταν του …πατήσεις τον κάλο, σε «πήρε και σε σήκωσε». Δεν έχει σε ιδιαίτερα υψηλή εκτίμηση τα Ελληνικά Μ.Μ.Ε. είναι θερμός πατριώτης αλλά δεν ενεργεί ποτέ «εν θερμώ», δεν είναι εναντίον των ανθρώπων που σπούδασαν στο εξωτερικό και φέρνουν πολιτισμό εδώ αλλά «επειδή κάποιοι έμαθαν πέντε γλώσσες και πολλά πράγματα, δεν σημαίνει ότι θα τους δώσουμε μια καρέκλα και ένα μολύβι για να υπογράφουν κατά την δική τους άποψη και να βγάζουν και εγκύκλιο που να λέει ότι απαγορεύεται η προσευχή στα σχολεία».

Και για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας : « Αν σκεφτόμαστε σαν κακομοίρηδες δεν θα πάμε μπροστά. Αν όμως πούμε ότι «αυτό είμαστε και θα μείνουμε και θα αγωνιστούμε» , θα μας σεβαστούν ακόμα περισσότερο αλλιώς η Μεσόγειος θα γίνει Περσικός κόλπος. Θα πρέπει να τα δούνε οι μεγαλύτεροι, να σκεφτούν, να συμβουλέψουν. Ναι, αυτά που πήραμε να τα δώσουμε, είμαστε έντιμοι, αλλά δεν θα μας πνίξετε.»

Για την κρίση που πνίγει την Ελλάδα και τη συμπεριφορά μας απέναντι σ αυτήν, του είχα θυμίσει τι είχε πει: « Είχατε πει : Δεν είναι δυνατόν να γίνουμε αποικία εμείς και νάρχονται άλλοι να μας διοικούν. Κι όμως. Το βλέπουμε να συμβαίνει. Μέχρι ποίου σημείου Μακαριότατε θα μπορέσουμε να το ανεχθούμε;»

Και είχε απαντήσει : « Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά. Όποιος έχει διαβάσει καλά την ιστορία μας, έχει γνωρίσει αυτή τη φρίκη. Και μην ξεχνάτε ότι σε μιαν άλλη, κρίσιμη για τον τόπο εποχή, είχαν δημιουργηθεί και κόμματα. Το Ρωσόφιλο Κόμμα, το Γαλλόφιλο Κόμμα, το Αγγλόφιλο Κόμμα . Για να μην αναφερθώ και σε πιο πρόσφατα γεγονότα. Θα το αντιμετωπίσουμε; Όταν ανδρωθούμε και σκεφτόμαστε σαν Έλληνες και σαν Ορθόδοξοι. Εγκαταλείποντας τον μιμητισμό και αποφεύγοντας φαινόμενα ευτελιστικού γρεκυλισμού»