Πολλοί το σκέφτονταν, άλλοι το κουβέντιαζαν με φίλους στα καφενεία αλλά «ανοιχτά», δημόσια, «προς τα έξω» που λέμε, κανένας δεν τόλεγε. Το είπε – από βιασύνη, από αφέλεια, κατόπιν πολλής σκέψης, με αφοπλιστική ειλικρίνεια- , σε ανακοίνωσή του το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη. Η ανακοίνωση έλεγε: «Η διαπίστωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας ότι «η χώρα πρέπει να προχωρήσει ομαλά» μας βρίσκει, προφανώς, όλους σύμφωνους. Ωστόσο, η ομαλότητα, έχει δυναμιτισθεί και δυναμιτίζεται συνεχώς από τα ψέματα, την ατζαμοσύνη και τις ιδεοληψίες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ».  Είναι λοιπόν «ατζαμήδες». Ενεργούν με «ατζαμοσύνη». 

Προσέξτε: Σύμφωνα με το Wiki –Λεξικό, ατζαμοσύνη είναι «η έλλειψη τέχνης στην εργασία, η αδεξιότητα, η απειρία, η ατεχνία» . Σύμφωνα με άλλο λεξικό, σημαίνει ζαβάδα, αδεξιότητα, αγαρμποσύνη, αναξιοσύνη, αδαημοσύνη, απειροτεχνία.

Κατά το Λεξικό Γεωργακά, η λέξη ατζαμοσύνη σε φράση ταιριάζει στο « από την ατζαμοσύνη του δικηγόρου χάσαμε τη δίκη» ή στο « στέκεται λίγο, τάχα από ατζαμοσύνη, σα να 'ναι πρωτάρης σ' αυτή τη δουλειά» ή στο « κάποιος από ατζαμοσύνη του έσπασε πολύτιμο βάζο» και τέλος στο « φοβούμαι πολύ μήπως διαπράξετε τίποτα ατζαμοσύνες και πέσετε έξω»( Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας).

Στο Αντιλεξικό ( antilexiko.gr) , η «ατζαμοσύνη» είναι συνώνυμη με τις λέξεις «αναξιότητα, αναρμοδιότητα, αποτυχία, ακαταλληλότητα, αχρηστία, ανεπάρκεια, ασχετοσύνη, μικρότητα, ελαφρότητα, ανεπάρκεια, απροθυμία, διστακτικότητα, αναποτελεσματικότητα, αδυναμία, ατυχία, απειρία, αδεξιότητα, καταστροφικότητα, ισχνότητα, ελαχιστότητα».

Η λέξη δεν είναι Ελληνική. Ο «ατζαμής» στα τούρκικα είναι acemi και στα αραβικά ajamī με περίπου συνώνυμό του το ajam που βασικά σημαίνει "αναλφάβητος".

Και μια πιο αναλυτική τοποθέτηση από την wikipedia.org : « Η λέξη Ατζαμής ή Ατζέμης προέρχεται εκ της αραβικής "Ατζέμ" που σημαίνει Πέρσης. Γενικά όμως η λέξη αυτή χαρακτηρίζει τον άπειρο, τον αγύμναστο και τον αμαθή. Όπως οι Έλληνες χαρακτήριζαν κατά το "πας μη Έλλην, βάρβαρος", το ίδιο και οι Άραβες χαρακτήριζαν "πάντα μη Άραβα, Ατζαμή".

Βαθμιαία όμως η λέξη περιορίστηκε μόνο για τους Πέρσες, τους οποίους οι Άραβες θεωρούσαν άσπονδους εχθρούς, καθώς και αιρετικούς (σιίτες), αποδίδοντάς τους χαρακτήρα χυδαίων και απολίτιστων, ενώ οι ίδιοι επαίρονταν ως οι μόνοι ευγενείς και πολιτισμένοι. Εξ αυτού καθιερώθηκε και η λέξη αυτή στην ελληνική δημώδη γλώσσα ν' αποδίδεται με τη σημασία του αμαθούς, του άπειρου, του αδέξιου».

Μπορώ να γράφω σελίδες επί σελίδων. Ο Σταύρος Θεοδωράκης τη χρησιμοποίησε τη λέξη χωρίς να το πολυσκεφτεί. Εσείς, πολυσκεφτείτε το. Γιατί μιλάμε για την κυβέρνησή σας.