Από τις πρώτες μέρες ανάληψης της Προεδρίας του ΠΑΣΟΚ από τη Φώφη Γεννηματά, υποστήριζα ότι η γυναίκα αυτή ΔΕΝ ανήκει στη γνωστή «πολιτική σχολή» του «να πάρω την καρέκλα και μετά βλέπουμε» . Και φυσικά, άκουγα ειρωνικά σχόλια, εισέπραττα μάλιστα και …γελάκια. Όμως όσο περνάει ο καιρός, πείθομαι όλο και περισσότερο ότι η Φώφη είχε σχέδιο, το βλέπω να ξεδιπλώνεται το σχέδιο για τις εκλογές και πλέον δείχνει να είναι σε πλήρη εξέλιξη. Ανεξάρτητα του πόσο επιτυχημένο θα αποδειχτεί, πόσο κατάλληλους και αποτελεσματικούς χειρισμούς θα κάνει η Πρόεδρος, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των εκλογών και τα ποσοστά των κομμάτων, ανεξάρτητα από τις όποιες αντιδράσεις εκ μέρους –εντός ή εκτός ΠΑΣΟΚ- πολιτικών προσωπικοτήτων, το σχέδιο έχει και βάση και πιθανότητες «εξέλιξης». Ποιάς εξέλιξης; Μα να μην εξαφανιστεί εντελώς και να ξαναμπεί στο χάρτη το «ξεγραμμένο» κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, αποτελώντας όχι βέβαια υποψηφιότητα για νίκη σε εκλογές αλλά μια υπολογίσιμη πολιτική δύναμη που θα μπορεί να παίξει κάποιο ενδιαφέροντα ρόλο στο τοπίο «κινούμενης άμμου» που επικρατεί σήμερα, κυρίως στο χώρο της Κεντροαριστεράς.

Και όπως διάβασα και άκουσα σήμερα, τα «ανοίγματα» σε ΚΙΔΗΣΟ (Γιώργος Παπανδρέου) και ΔΗΜΑΡ (Θανάσης Θεοχαρόπουλος) φαίνεται πως «πιάνουν τόπο» καθώς ατύπως έχει ξεκινήσει ο διάλογος για κάποιου είδους «επιστροφή». Πολλοί λένε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου – όσο κι αν πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν ούτε να τον δουν στα μάτια τους- δείχνει διατεθειμένος να «επιστρέψει» στην Χαριλάου Τρικούπη. Αλλά όχι μόνος του. Μαζί με τα στελέχη που τον ακολουθούν πάντα, μαζί με ένα μεγάλο αριθμό από τους 152.000 «ΠΑΣΟΚους» που τον ψήφισαν τον Ιανουάριο και σε μια κοινή προσπάθεια «συσπείρωσης» των λεγόμενων «ΠαλαιοΠΑΣΟΚων», κάτι που ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν κατάφερε.

Οι σκεπτικιστές αναρωτιούνται: « Κι αυτό που δεν πέτυχε ο Βενιζέλος, θα το πετύχει η Φώφη»; Μόνη της ίσως όχι. Αλλά όλοι μαζί, χωρίς γκρίνιες και αλληλο-υπονομευσεις; Και σ αυτό βέβαια θα πρέπει να προσμετρήσει κανείς και την προσέγγιση της κυρίας Γεννηματά με τον Θανάση Θεοχαρόπουλο και με «ό,τι απέμεινε» από τη ΔΗΜΑΡ, η οποία σχεδόν «απούσα», βρήκε κοντά 30.000 ψηφοδέλτια στην κάλπη της.

Εντάξει, συμφωνώ ότι όλα αυτά δεν συνιστούν «πολιτική / εκλογική δύναμη». Αθροιζόμενα όμως με τις 285.000 ψήφους του ΠΑΣΟΚ με Βενιζέλο και με όλους αυτούς τους απογοητευμένους «αριστερούληδες» που πήγαν κατά Τσίπρα μεριά, ένοιωσαν την κοροιδία και τώρα φεύγουν τρέχοντας, όπως και οι «τσαντισμένοι» Νεοδημοκρατες;

Αν ξεπεράσουν τα εσωτερικά τους προβλήματα και «περάσουν» νέα, δυναμικά αποφασιστικά μηνύματα στον στραπατσαρισμένο λαό, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία – κυρίως αυτή- μπορούν να κάνουν comeback.