Ήταν η 14^η Ιουλίου – Επέτειος της Γαλλικής Επανάστασης, της Κατάληψης της Βαστίλλης, της κατάργησης της Μοναρχίας δηλαδή- όταν, όλως τυχαίως, 226 χρόνια αργότερα, ο Αλέξης Τσίπρας είπε την εκπληκτική φράση: «Υπέγραψα μια συμφωνία που δεν πιστεύω, αλλά είμαι υποχρεωμένος να εφαρμόσω, αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Η εν λόγω λύση ήταν η μόνη επιλογή για να αποφευχθεί άτακτη χρεοκοπία». Αυτό βρήκε να πει ως δικαιολογία για τη Μεγάλη Κωλοτούμπα ο αριστερός πρωθυπουργός, χωρίς να λαμβάνει υπ΄ όψη του εκείνη τη στιγμή ότι δέσμευε ταυτόχρονα και δεκάδες, εκατοντάδες στελέχη του κυβερνώντος κόμματός του, Υπουργούς, βουλευτές, γραμματείς, Προέδρους, Διοικητές, Περιφερειάρχες, Δημάρχους, αιρετούς ή διορισμένους Συμβούλους κάθε λογής να επικαλούνται εις το διηνεκές αυτή την απαξιωτική, ψευδή, εξευτελιστική «Κεντρική Ιδέα» ως «απάντηση» σε επικρίσεις, σχόλια, κριτικές, κατηγορίες εναντίον τους. Αυτό είχε να πει… αυτό είπε. Αλλά ήρθε πλέον η Ώρα της Κρίσεως. Και η ανάγκη, στη Βουλή, στη διαδικασία ψήφισης των απαραίτητων νομοσχεδίων, σοβαροί άνθρωποι, να επικαλούνται το ίδιο επιχείρημα.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης λ.χ. Νίκος Παρασκευόπουλος, ενώπιον των κοινοβουλευτικών Επιτροπών, οι οποίες επεξεργάζονται τα προαπαιτούμενα ενόψει της Τελικής Συμφωνίας με τους θεσμούς, δήλωσε για τα επείγοντα μέτρα εφαρμογής του ν. 4334 2015, ότι έχει μεν « σοβαρό ηθικό δίλημμα να προτείνει την ψήφιση ενός νόμου, ορισμένες ρυθμίσεις του οποίου τον βρίσκουν αντίθετο», αλλά «αν δεν το κάνει, η χώρα θα βρεθεί ενώπιον της άτακτης χρεοκοπίας».

« Έχω δύο κακά μπροστά μου» είπε. « Είμαι υποχρεωμένος απέναντι στον ελληνικό λαό να εισηγηθώ το μικρότερο, να έχουμε δηλαδή προβληματικές ρυθμίσεις στην Πολιτική Δικονομία, τις οποίες πιστεύω κι ο ίδιος ως κακές».

Και ολοκλήρωσε : « Το προτιμώ από το να βρεθούν άνθρωποι με μειωμένη σύνταξη την επόμενη μέρα και μειωμένο μισθό και να βρεθούν ακόμη κι οι άνεργοι χωρίς κράτος πρόνοιας. Αυτά σταθμίζω. Και πιστεύω ότι το δίλημμα αυτό υπάρχει και γι αυτόν τον λόγο εισηγούμαι αυτόν τον Κώδικα Δικονομίας, που πιστεύω ότι έχει πολύ κακές ρυθμίσεις».

Λυπάμαι για τον κ. Παρασκευόπουλο. Είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου , Πρόεδρος της Νομικής Επιτροπής του ΑΠΘ και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Αναγκάστηκε να υποστεί τον μέγιστο εξευτελισμό. Το ίδιο θα συμβεί και με άλλους. Πολλούς άλλους. Που μην έχοντας τίποτε άλλο να πουν, θα λένε αυτές τις απίστευτες δικαιολογίες. Κρίμα για όλους. Και κρίμα για τον πρωθυπουργό που δήλωσε μεν ότι «αναλαμβάνει την ευθύνη» αλλά τώρα, την επιμερίζει σε…συνενόχους.