Πηγαίνοντας στο επεισοδιακό – όπως εξελίχθηκε λόγω του …σοκ από την γνωστοποίηση της Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου για τα αποθεματικά των ΟΤΑ- Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων, είχα την ευκαιρία να περπατήσω λίγο στη …νέα Μύκονο της Αθήνας, την Πλατεία Ομονοίας και να δω εκατοντάδες τουρίστες-μετανάστες να …λιάζονται. Κάθονται, «λιάζονται», δεν μιλάνε κοιτάζοντας αμήχανα στο… πουθενά, αναλογίζονται πόσες ώρες μπορούν να περάσουν εκεί πριν επιστρέψουν στα βρώμικα δωμάτια –κλουβιά όπου οι διακινητές τους τούς στοιβάζουν κατά δεκάδες πριν ξαναβγούν για να ξανα-λιαστούν, να βρουν κάτι να φάνε, να μάθουν κάπως τα κατατόπια, να αναζητήσουν κάποιον συμπατριώτη τους και ίσως κάποιο τυχαίο μεροκάματο του «ό,τι νάναι». Η κυβέρνηση υποτίθεται ότι αναζητά με …αγωνία αλλά και αμηχανία κάπου να τους «τοποθετήσει» τώρα που επιτέλους έμαθε ότι στην Αθήνα δεν υπάρχουν ούτε γυμναστήρια, ούτε κολυμβητήρια ελεύθερα για να τους φιλοξενήσουν . Το βέβαιο είναι ότι οι ταλαιπωρημένες αυτές ψυχές δεν «δραπέτευσαν» από τις ματωμένες πατρίδες τους- πληρώνοντας αδρά τους λαθροδιακινητές- για να διανυκτερεύουν σε κολυμβητήρια και να λιάζονται στην Ομόνοια όπου δεν υπάρχει πλέον ούτε το συντριβάνι για να …πλυθούν. Ήρθαν για να ψάξουν ένα καλύτερο σήμερα και αύριο και να προσπαθήσουν να πάνε σε κάποια άλλη Ευρωπαική χώρα.

Απ΄ τη συνομιλία μου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ( σε μια εντυπωσιακή συνέντευξη που θα δημοσιευτεί σε λίγες μέρες στο νέο CRASH) , επιλέγω μια φράση του, με σαφή αντιπολιτευτική διάθεση όπως είναι φυσικό αλλά και γεμάτη αλήθεια: « Η Κυβέρνηση σηματοδότησε με όλους τους τρόπους ότι είμαστε μια χώρα στην οποία οι παράνομοι μετανάστες είναι ευπρόσδεκτοι. Αυτό το άκουσαν όλα τα κυκλώματα δουλεμπορίας με αποτέλεσμα να διοχετεύουν αυτές τις ταλαίπωρες ψυχές μέσω της Ελλάδας».

Διαβάζω σε διάφορα blogs μικρές εξομολογήσεις κάποιων προσφύγων που αισθάνονται μέχρι και ευγνωμοσύνη: "Ευχαριστώ την Ελλάδα που με δέχτηκε. Στην πατρίδα μου γίνεται πόλεμος και έφυγα για να γλιτώσω από τους πυροβολισμούς και τους βομβαρδισμούς" λέει στο newsit ένας Σύρος πρόσφυγας. Και ένας ταξιτζής σχολιάζει: « Οι άνθρωποι έχουν πόλεμο, κοιτάνε να σωθούν με τις οικογένειες τους. Το ίδιο μπορεί να συνέβαινε και σε εμάς». Υπάρχουν και τέτοια. Όπως υπάρχει και η συμπαράσταση Αθηναίων που αγοράζουν κουλούρια για να τα προσφέρουν στους ταλαιπωρημένους ανθρώπους που κάθονται "δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουν ίσως κάποιο θάμα..."που λέει ο ποιητής .