Τις τελευταίες μέρες, βλέπω όλο και περισσότερες μουτρωμένες «φάτσες» στο δρόμο, εκεί στη γειτονιά μου που κυκλοφορώ, στη Φωκίωνος Νέγρη. Βλέπω όλο και περισσότερα κατεβασμένα κεφάλια. Ακούω όλο και συχνότερα τη φράση «Φέτος είναι το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ Πάσχα της ζωής μου». Η φράση αυτή, μαζί με τη φράση «Φέτος είναι τα Χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής μου» ακούγεται όλο και συχνότερα εδώ και αρκετά χρόνια, από τους περισσότερους από εμάς, όταν αντιμετωπίζουμε μεγάλες δυσκολίες και αισθανόμαστε «λίγοι», απογοητευμένοι, απελπισμένοι και ανέμπνευστοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Που όλο και πληθαίνουν στον κόσμο μας. Και την ακούμε όχι αναγκαστικά γιατί πράγματι περνάμε σοβαρές και προβληματικές καταστάσεις αλλά –κυρίως- γιατί είναι Χριστούγεννα και Πάσχα.

Και είναι λογικό. Τόσο τα Χριστούγεννα όσο και το Πάσχα θεωρούνται – και είναι- περίοδοι χαλάρωσης, γιορτής, χαρούμενης ατμόσφαιρας, παραδοσιακής ξεκούρασης, συναισθημάτων, φιλικών επαφών, κάποιων συγκεντρώσεων, κάποιας «μυρωδιάς» που σε γυρίζει αυτόματα πίσω στα παιδικά σου χρόνια όταν όλα ήταν πιο όμορφα. Όταν ΝΟΜΙΖΕΣ ότι όλα ήταν πιο όμορφα. Και οι περισσότεροι από εμάς αρέσκονται να θυμούνται τα Χριστούγεννα και το Πάσχα σαν ξεγνοιασιά, χαρά, φιλική και οικογενειακή συνάθροιση με γέλια και διασκέδαση, μέσα και από μια κατάνυξη που προέρχεται από την γαλήνη που εκπηγάζει από τις ευχές, τους ψαλμούς, τα τροπάρια των εκκλησιών, την καλή διάθεση.

Φυσικά δεν ήταν πάντα και για όλους μας τόσο καλύτερα τα παλαιότερα Χριστούγεννα και Πάσχα. Αλλά μέσα στο μυαλό μας, ΕΤΣΙ έχουν μείνει.

Μόνο που τα «πράγματα» πάνε τόσο άσχημα, τόσο χειρότερα κάθε χρόνο που περνάει…. Κι όσο κι αν ψάχνουμε το καλό, όσο κι αν θέλουμε να ξεπεράσουμε τη δυσκολία, όσο κι αν μας χρειάζεται αυτή η Χριστουγεννιάτικη και Πασχαλιάτικη χαλάρωση, ηρεμία, χαρά, ανεμελιά, όλο και πιο δύσκολο φαίνεται. Κάθε χρόνο. Γιατί είναι αλήθεια ότι δεν βρίσκουμε εύκολα λόγους, αίτια, κίνητρα για να αισθανθούμε καλύτερα.

Και καταλήγουμε στην αναζήτηση μιας χαρούμενης νότας, μιας αισιοδοξίας, μιας ελπίδας ΜΕΣΑ μας. Εκεί, οι πιο τυχεροί από εμάς, όλο και «κάτι» βρίσκουμε. Αλλά φέτος…. φέτος είναι πράγματι το χειρότερο Πάσχα της ζωής μας. Ανέμπνευστο. Σκοτεινό. Κρύο. Φρόντισαν κατάλληλα όλοι όσοι τα τελευταία χρόνια διάλεξαν να «κάνουν τα δικά τους» και δεν μας άφησαν περιθώρια ελπίδας. Με τις αποφάσεις τους. Με τις πράξεις τους. Με τις παραλείψεις τους. Με τις πολιτικές τους. Πάσχα 2015 λοιπόν: Είμαστε ένας ολόκληρος λαός γεμάτος «μαυρίλα».

Βέβαια υπάρχει πάντα και ο εσωτερικός μας κόσμος. Και σ αυτόν θα καταφύγουμε και πάλι.