Πολλά ακούω πάλι για τον Αστυνομικό της Γειτονιάς που ποτέ δεν έγινε θεσμός αλλά όλοι μιλούν γι αυτόν – και κυρίως οι δημότες της Αθήνας που τον θέλουν και τον ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ. Και μια δήλωση του Άρη Σπηλιωτόπουλου σε σχέση με τον απερχόμενο Δήμαρχο Καμίνη, με κάνει να θέλω να αποκαταστήσω κάποιες αλήθειες. Είπε λοιπόν ο υποψήφιος Δήμαρχος για τον …προκάτοχό του : «Ο κ. Καμίνης είχε προτείνει τον αστυνομικό της γειτονιάς, αλλά το ξέχασε και αυτό, όπως και όλο το πρόγραμμά του. Δεν έκανε κανένα έργο. Πάνω από 600 πρώην δημοτικοί αστυνομικοί, μετά από εισήγηση μου στον κ. Δένδια, εκπαιδεύονται στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και μετατρέπονται σε ειδικό σώμα με προεδρικό διάταγμα, με ειδική στολή, ειδικό σήμα και κατασταλτικές αρμοδιότητες. Με αυτό το σώμα προχωρούμε στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας του παραεμπορίου». Αυτό είναι μια πραγματικότητα, μια εξαγγελία Σπηλιωτόπουλου που άρχισε ήδη να υλοποιείται πριν ακόμα εκλεγεί καν Δήμαρχος και μάλιστα, δίνοντας δουλειά και τους διωγμένους κακήν κακώς Δημοτικούς Αστυνομικούς. Αλλά δεν αφορά άμεσα τον δύσμοιρο «θεσμό» του αστυνομικού της γειτονιάς που κι αυτόν τον «σπρώχνει» ο Σπηλιωτόπουλος αλλά το πρόσφατο παρελθόν , δείχνει ότι υπάρχουν πολλοί που δεν τον θέλουν. Και τον υπονομεύουν.

Τον Αύγουστο του 2012, ο νέος – τότε- υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Δένδιας εξήγγειλε για μία ακόμη φορά τον θεσμό του «Αστυνομικού της Γειτονιάς» σε τρία αστυνομικά τμήματα: Κυψέλης, Αγίου Παντελεήμονα και Πατησίων λέγοντας μάλιστα ότι « Έχω ήδη στα χέρια μου έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ. με τα ονόματα και τα κινητά τηλέφωνα των αστυνομικών της γειτονιάς των Πατησίων, του Αγίου Παντελεήμονα, της Κυψέλης». Δεν έχω λόγο να πιστεύω ότι ο αποτελεσματικός σε άλλους τομείς Δένδιας ΔΕΝ θέλει τον αστυνομικό της γειτονιάς. Ωστόσο φοβάμαι ότι τα κινητά τηλέφωνα των «αστυνομικών της γειτονιάς» στις… δικές μου γειτονιές Κυψέλης, Αγίου Παντελεήμονα και Πατησίων, μάλλον έμειναν σε κάποιο συρτάρι.

Θυμίζω ότι με... τυμπανοκρουσίες και επισημότητα εγκαινιάστηκε ο θεσμός του «Αστυνομικού της Γειτονιάς» στις 4 Ιουνίου του 2003 από τον τότε υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Εφαρμόστηκε πιλοτικά σχεδόν τρεις μήνες. Και μετά… τέρμα.

Όντας στο δεύτερο χρόνο της μιάς και μοναδικής θητείας μου στο Κοινοβούλιο και κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις των Αθηναίων, κατέθεσα στις 13/11/2006 ερώτηση Κοινοβουλευτικού Ελέγχου στον τότε Υπουργό Δημόσιας Τάξης Βύρωνα Πολύδωρα όπου ανέφερα: « Όπως διάβασα σήμερα, 29/12, στον Τύπο, Δήμοι της Αττικής υπογράφουν συμβάσεις με Ιδιωτικές Εταιρείες Security καθώς η αστυνόμευση είναι ελλιπής και οι κάτοικοι αρκετών περιοχών νιώθουν ανασφαλείς μέσα στα σπίτια τους. Παρατηρούνται δημοσιεύματα που σχεδόν επαινούν και ενθαρρύνουν την αυτοδικία εκ μέρους των πολιτών. Αποτέλεσμα: πολλοί πολίτες δεν διστάζουν να δηλώνουν δημόσια ότι «κοιμούνται με καραμπίνες στο προσκέφαλό τους.

Δυστυχώς, διαβεβαιώσεις που μου έχουν τρεις φορές επισήμως δοθεί περί επέκτασης των πεζών περιπολιών στις γειτονιές της Αθήνας μέσω «επανακαθορισμού του πλαισίου λειτουργίας για τις πεζές και εποχούμενες περιπολίες και τον «Αστυνομικό της Γειτονιάς», δεν έχουν υλοποιηθεί ενώ μέχρι και συνδικαλιστές της αστυνομίας μιλούν ανοιχτά περί μεγάλης μείωσης της δύναμης των «εν δράσει» αστυνομικών οργάνων και αποδυνάμωσης αστυνομικών τμημάτων – με αποκορύφωμα του αστυνομικού τμήματος του Αγίου Παντελεήμονα.»

Και μετά τις …διαπιστώσεις, ρωτούσα : « Ελήφθη μέριμνα και με ποια συγκεκριμένα μέτρα ώστε οι περιοχές της αυξημένης εγκληματικότητας να προστατευθούν; Αληθεύουν οι καταγγελίες ότι ούτε πεζές ούτε εποχούμενες περιπολίες γίνονται ; Σκοπεύει το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης να προσλάβει προσωπικό ώστε να αναπληρωθεί αυτό που ελλείπει η θα επιτρέψει την ιδιωτικοποίηση της Ασφάλειας του πολίτη;»

Η απάντηση του Υπουργείου αν και ήρθε σύντομα και ήταν αναλυτική, πολύ …μακρά, γεμάτη νούμερα και στοιχεία και στατιστικές, δεν ήταν πειστική. Και πώς να είναι πειστικά τα νούμερα των περιπολιών όταν οι πολίτες – αλλά και τα ίδια μου τα μάτια- δεν τα επιβεβαίωναν; Και κυρίως όταν ως συμπέρασμα της παράθεσης των στοιχείων, υπήρχε η παρακάτω φράση: «Η εγκληματικότητα μειούται. Όχι σημαντικά, αλλά μειούται. Η Ελλάδα παραμένει μια ήσυχη χώρα με χαμηλό δείκτη εγκληματικότητας και ο κάθε πολίτης μπορεί να αισθάνεται ασφαλής και ελεύθερος ».

Αυτά, στο «ξημέρωμα» του 2007. Παρά την ανούσια απάντηση του Υπουργείου όμως , ευαισθητοποιήθηκε ο κ. Πολύδωρας ο οποίος, λίγες μέρες μετά, διαβεβαίωσε επισήμως ότι «οι αστυνομικές περιπολίες στις γειτονιές της Αθήνας θα αυξηθούν μέσω επανακαθορισμού του πλαισίου λειτουργίας για τις πεζές και εποχούμενες περιπολίες και τον «Αστυνομικό της Γειτονιάς». Και μάλιστα ότι η δραστηριοποίηση αυτή προέκυψε και «ύστερα από ερωτήσεις βουλευτών στο Κοινοβούλιο».

Ωστόσο και τότε ο θεσμός ουδέποτε λειτούργησε, παρά τη δραστηριοποίηση που εξήγγειλε το 2010 ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης που σε ανακοινώσεις τους διαβεβαίωνε ότι « σε πρώτη φάση εφαρμογής, ως «αστυνομικοί της γειτονιάς» υπηρετούν 120 αστυνομικοί σε 18 αστυνομικά τμήματα της Αθήνας» ενώ λίγο αργότερα, οι αστυνομικοί έγιναν 222 σε 46 Τμήματα σε όλη την επικράτεια.

Και πάλι, μετά από μόλις 5 μήνες, ο θεσμός απλώς... αδράνησε.

Εμείς παρακολουθούμε και σημειώνουμε έναν νευραλγικό τομέα όπου «κρίνονται οι μάχες».