Οι «ειδήσεις» που προέκυψαν από τις συναντήσεις που είχε η τρόικα με τους Έλληνες «χειριστές υποθέσεων» μεσοβδόμαδα, ήταν λίγες και αρκετά σαφείς, ΑΝ πιστεύει πλέον κανείς ότι υπάρχει πραγματική «κόντρα» μεταξύ των δυο πλευρών. 1. Τα δικαστήρια θα κρίνουν εάν μπορεί να αποφύγει τον πλειστηριασμό ο δανειολήπτης,2. Πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών απαίτησε η τρόικα και 3. Άφωνοι έμειναν οι υπουργοί και μιλούν για ύποπτη στάση των δανειστών.

Σύμφωνα με τις κυβερνητικές διαρροές, « Τέσσερις υπουργοί και ο υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος έμειναν με το στόμα ανοιχτό χθες ακούγοντας τους εκπροσώπους της τρόικας να μιλούν για πλήρη άρση των πλειστηριασμών. Οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο προστασίας ορισμένων δανειοληπτών, επανήλθαν στην αρχική , σκληρή θέση τους ζητώντας πλήρη άρση των περιορισμών. Και στέλνουν στα δικαστήρια χιλιάδες έλληνες δανειολήπτες, αφού ζήτησαν πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών ακόμη και σε ό,τι αφορά στην πρώτη κατοικία για όλες τις κατηγορίες δανειοληπτών.»

Εκεί φτάσαμε. Να μην υπάρχει καθόλου ερευνητική δημοσιογραφία, να μην υποβάλλονται συγκεκριμένες ερωτήσεις και η ενημέρωση να προκύπτει από δελτία τύπου, τηλεφωνικές ενημερώσεις, tweets στο διαδίκτυο και «διαρροές» από …έγκυρους κυβερνητικούς κύκλους. Πόσο έγκυρους; Τόσο ώστε εμένα, που έχω καθημερινή εκπομπή στην τηλεόραση και αρθρογραφώ σε εφημερίδες και περιοδικά να μην μου έχει φτάσει ΠΟΤΕ η οποιαδήποτε τέτοια διαρροή. Προφανώς γιατί ξέρουν ότι δεν θα «τσιμπήσω».

Στο «καπάκι», ήρθαν και οι αντιπροέδρου και Υπουργού εξωτερικών κ. Βενιζέλου μετά τη συνάντηση με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Βέρνερ Χόγιερ, με εκτίμηση ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη φάση της επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας. Πιο συγκεκριμένα, η δήλωση Βενιζέλου έλεγε: «Θα γυρίσει ο τροχός και αυτό θα μας οδηγήσει όσο γίνεται συντομότερα στην έξοδο από το Μνημόνιο. Πρέπει να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα ξανά. Και το πετυχαίνουμε αυτό χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού».

Λίγες ώρες αργότερα, οι εκτιμήσεις αρθρογράφων και σχολιαστών κάποιων εφημερίδων αλλά και στο διαδίκτυο – και αφού είχε εκτενώς κυκλοφορήσει η εκτίμηση ότι η κυβέρνηση «σκληραίνει τη στάση της» και είναι αποφασισμένη να κάνει «αυτό που πιστεύει ότι πρέπει να κάνει για το καλό του λαού»- άρχισαν να συγκλίνουν στο ότι «οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών και τα μηνύματα που έρχονται από τις Βρυξέλλες, βαραίνουν το κλίμα» ότι η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας πάρει και ανάλογα μηνύματα από πολλές άλλες πλευρές, αντιλαμβάνεται ότι οι δανειστές δεν έχουν καμία διάθεση πολιτικής διαπραγμάτευσης αλλά είναι προσηλωμένοι στη γραμμή της σκληρής λιτότητας και των μέτρων» αλλά και ότι «ο κ. Σαμαράς είδε να διαψεύδονται οι προσδοκίες που είχε εναποθέσει στη στήριξη της κ. Μέρκελ, μετά τις γερμανικές εκλογές.».

Γι αυτό άλλωστε και οι σχολιασμοί ήταν ότι στο Μέγαρο Μαξίμου, υπάρχουν πλέον δύο «σχολές σκέψης»:

-Η μία θεωρεί ότι μπορεί ένα πακέτο μέτρων να συνδυαστεί με ένα παράλληλο πακέτο αναπτυξιακών μέτρων, που θα δεχτούν οι βουλευτές που «στηρίζουν» . Και οι υποστηρικτές της έχουν εισηγηθεί στον Πρωθυπουργό να φέρει στη Βουλή το συνολικό σχέδιο συμφωνίας με τους δανειστές και εκεί ''ας αποφασίσουν κάποιοι να ρίξουν την κυβέρνηση''.

-Η δεύτερη, πιστεύουν ότι οδηγούμαστε σε αδιέξοδο, με το πρόγραμμα να μην «βγαίνει» και την κοινωνία να μην έχει άλλες αντοχές. Και οι υποστηρικτές της, εκτιμούν πως όποια επιλογή και αν γίνει, θα πρέπει να έχει δημοκρατική νομιμοποίηση και ευρεία συναίνεση Γι αυτό, εισηγούνται στον Πρωθυπουργό, να ζητήσει σύγκλιση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών. )Πλην Μιχαλολιάκου μάλλον).

Απορώ πώς οι δυο – τρεις- πέντε- δέκα «σχολές σκέψης» που έχει επιτρέψει να υπάρχουν στο Μαξίμου ο πρωθυπουργός και να «διαρρέουν πληροφορίες» κατά το δοκούν, δεν καταλαβαίνουν πως όσα βγαίνουν ως «είδηση» γύρω από τις προθέσεις της κυβέρνησης , αντιμετωπίζονται από την πλειοψηφία του λαού με δυσπιστία, απόρριψη και χλευασμό.

‘Όταν ο λαός υποφέρει, αγκομαχά για να τα βγάλει πέρα, αντιμετωπίζεται με σκληρότητα, νοιώθει απελπισία κι εσύ του δίνεις με διαλέξει μεταξύ δυο –τριών «κακών» που οπωσδήποτε θα του συμβούν, δεν θα σε στηρίξει. Δεν σε πιστεύει . Κυρίως δεν πιστεύει το επιτελείο σου που τον έχει αντιμετωπίσει με περιφρόνηση και απαξίωση . Ο πολίτης που δυστυχεί αλλά δεν βλέπει άσπρη μέρα, δεν είναι οικονομολόγος του Χάρβαρντ, ούτε αναλυτής, δεν ανήκει στη σχολή του «μαζί τα φάγαμε», έχει πεισθεί ότι το πολιτικό κατεστημένο που κυβέρνησε τη χώρα 30-40 χρόνια τώρα τα έκανε απλώς… μαντάρα, χωρίς ωστόσο να αμελήσει να προνοήσει για τους «δικούς του» και συνεπώς δεν καταλαβαίνει τι του προτείνεις και τείνει να υποστηρίξει τον πρώτο τυχόντα λαοπλάνο.

Χρειάζεται συνεπώς και μια τρίτη « Σχολή Σκέψης» στο Μαξίμου. Με ανθρώπους που έχουν δουλέψει, που έχουν «κολλήσει ένσημα», που έχουν «περπατήσει στο πεζοδρόμιο του μεροκάματου», που κυκλοφορούν στο δρόμο και τις γειτονιές, που έχουν κερδίσει αγώνες αλλά και έχουν χάσει, που ξέρουν – με δυο λόγια- πόσο κάνει το γάλα, το ψωμί και τα μακαρόνια, πόσο πληρώνουν νοίκι, ηλεκτρικό και νερό, που ζουν και αναπνέουν ΕΞΩ από το …μπουκάλι. Για κοίτα τριγύρω σου. Πόσους βλέπεις;