Πριν από λίγες μέρες, πήρα ένα γράμμα από το Βασιλικό της Κορινθίας σχετικά με κάποια κριτική που άσκησα σε προηγούμενο άρθρο μου γύρω από τη γνωστή πια φράση του τέως προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ Σταυρίδη, σε συνέντευξη που είχε δώσει, όπου αποκαλούσε τους Έλληνες ηλίθιους. Ο αποστολέας του γράμματος, αντισμήναρχος σε αποστρατεία – δεν αναφέρω το όνομά του γιατί ίσως δεν το επιθυμεί- μου διευκρίνιζε ότι «τυγχάνει να έχει την αυτήν με τον κ. Σταυρίδη άποψιν» και μου ζητεί, πριν τον κατηγορήσω και αυτόν, να του υποδείξω μια χώρα του κόσμου, χωρίς να εξαιρέσω χώρες της Κεντρικής Αφρικής, των Παπούα ή των πρωτόγονων του Αμαζονίου, όπου ο λαός θα εξέλεγε τρεις φορές πρωθυπουργό τον «απατεώνα, κλέφτη, αισχρό δημαγωγό, προδότη και ολετήρα της Ελλάδος Ανδρ. Παπανδρέου».

Μου ανέφερε ο επιστολογράφος μου μάλιστα ότι το «ανωτέρω έγκλημα εις βάρος της πατρίδος και του λαού της διεπράχθη υπό Ελλήνων με αποτέλεσμα να καταστραφώμεν άπαντες», συμπεραίνοντας : «Είναι λοιπόν ή όχι ΗΛΙΘΙΟΙ αυτοί οι οποίοι διέπραξαν το ανοσιούργημα τούτο;» και καταλήγοντας : « Και είναι αυτό ένα από την πληθώρα των ηλιθιοτήτων των «ευφυών» υποτίθεται Ελλήνων».

Προφανώς ο αξιότιμος επιστολογράφος, προσπαθεί να κάνει χιούμορ, κάτι δύσκολο όταν απευθύνεται σ΄έναν Έλληνα, πατριώτη ο οποίος έζησε και αυτός την περίοδο και του πρώτου και του δεύτερου αλλά και του τρίτου «Παπανδρεισμού» και καμία διάθεση χιούμορ δεν έχει παρά μόνο όταν κοιτάζει τον καθρέφτη του και αναλογίζεται πόσα λάθη έχει κάνει ο ίδιος, ως κομμάτι αυτού του λαού.

Είμαι ένας από εσάς. Κατ εικόνα και καθ ομοίωση. Είμαστε το ίδιο ένοχοι, το ίδιο προδομένοι, το ίδιο εξαπατημένοι από τους επαγγελματίες ψεύτες, χειριστές ανθρώπινων ψυχών. Αλλά ηλίθιοι δεν είμαστε οι Έλληνες. Σας διαβεβαιώνω. Ευκολόπιστοι είμαστε, πληγωμένοι και προδομένοι, ξεγελασμένοι από μεγάλες παρόλες που μάς έλεγαν καλοί ρήτορες ακριβώς την περίοδο που είχαμε ανάγκη να τις ακούσουμε.. Κι αυτό εξηγείται από το ότι όταν τα ψέματα και οι γελοιότητες που έλεγαν και έκαναν αυτοί οι δημαγωγοί αποκαλύπτονταν , τους καταψηφίζαμε και τους στέλναμε σπίτι τους.

Το πρόβλημα ξεκινούσε πάντα από την επιλογή του διαδόχου τους. ΕΚΕΙ, την «πατάγαμε» άσχημα. Και την «πατάγαμε» γιατί τις περισσότερες φορές, υποκύπτοντας στα πολιτικά διλήμματά μας, ψηφίζαμε κάποιον χειρότερο, ίσως γιατί δεν υπήρχε και κάποιος καλύτερος.

Πέστε μου: Υπήρχε; Κι όταν – σε σπάνιες ευκαιρίες- εμφανιζόταν κάποιος που έδειχνε πως θα μπορούσε να γίνει καλύτερος, δεν του δείχναμε εμπιστοσύνη και καταφεύγαμε στην «εύκολη λύση».

Τώρα όμως κύριε επιστολογράφε, ούτε «εύκολη λύση» υπάρχει, ούτε το γνωστό «των δυο κακών, το μη χείρον βέλτιστον». Τώρα αποδείχτηκαν όλοι βαρέλια δίχως πάτο, εκτός κι αν συμβεί το θαύμα. Ακόμη και ο αξιόπιστος αριστερός Φώτης Κουβέλης, αποδείχτηκε επαμφοτερίζων. Καινούργια προσωπικότητα δεν έχει αναδειχθεί. Και τα υπό συνεχή δοκιμή και «κατασκευή» νέα μορφώματα, απέχουν από το επιθυμητό.

Πολλοί, πάρα πολλοί Έλληνες, βλέποντας την κατάντια μας, στράφηκαν στη «Χρυσή Αυγή». Ήδη ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει αρχίσει να αποκρυπτογραφεί τη δομή αυτής της «οργάνωσης». Υπάρχουν ενδείξεις για εμπλοκή αστυνομικών, επιχειρηματιών και «νονών» της νύχτας στη «σκοτεινή» δράση της Χρυσής Αυγής. Τις ενδείξεις τις έχει στα χέρια του ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης, ο οποίος διενεργεί επείγουσα έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί εάν στοιχειοθετείται το αδίκημα της συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης.

Σύμφωνα με πληροφορίες από τα μέχρι τώρα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο εισαγγελέας δεν προκύπτει η εμπλοκή εν ενεργεία στρατιωτικών ωστόσο -όπως ανέφεραν οι ίδιες πηγές- υπάρχουν πολλές ενδείξεις για αστυνομικούς οι οποίοι πιθανότατα έτειναν χείρα βοηθείας σε μέλη της Χρυσής Αυγής που εμπλέκονται σε έκνομες ενέργειες.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός αξιολογώντας τις καταθέσεις των δύο μαρτύρων, πρώην μελών της οργάνωσης που έδωσαν πρόσωπα και πράγματα, τα στοιχεία από τις άρσεις των τηλεφωνικών απορρήτων από τον «κοριό» της ΕΥΠ, τις καταθέσεις μαρτύρων και όλες τις άλλες προανακριτικές ενέργειες, έχει αρχίσει να αποκρυπτογραφεί τη δομή της οργάνωσης.

Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία στον «τσαντισμένο» Έλληνα που τους ψήφισε για να «τιμωρήσει» τους άλλους, ότι δεν είχε ιδέα περί τίνος επρόκειτο. Αλλά αυτό, δεν είναι «ηλιθιότητα», τουλάχιστον με τον προσβλητικό τρόπο που το εννοούσε ο κ. Σταυρίδης. Είναι βαθιά απογοήτευση, αίσθηση του αδιέξοδου και απονενοημένο διάβημα ανθρώπων που ένοιωσαν «στην πλάτη τους» τις συμπεριφορές των κομμάτων του κατεστημένου.

Προσωπικά, έφυγα από τη Νέα Δημοκρατία το 2009 αηδιασμένος από την «καμαρίλα», το παρασκήνιο, τους υπόγειους χειρισμούς ανθρώπων και συνειδήσεων, την περιφρόνηση της προσωπικότητάς μου και τις μεθοδεύσεις για την εκλογή «εκλεκτών». «Εκλεκτοί» πια δεν υπάρχουν με την έννοια του απολύτως πιστού στο «κόμμα» και στον «αρχηγό» που ακολουθεί πιστά. Οι αμφισβητίες πληθαίνουν μέρα την ημέρα. Και η ποιότητα των κοινοβουλευτικών ομάδων υποχωρεί μπροστά τον αριθμό των πιστών προβάτων.

Φεύγοντας από τη Νέα Δημοκρατία, συνεργάστηκα με τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Παρά κάτι να εκλεγώ το 2009. Έμεινα κοντά του. Και δεν έφυγα ούτε το 2012 όταν τα πολιτικά του «παιδιά» αποχωρούσαν ένα προς ένα. Γεύτηκα την ήττα δυο φορές δίπλα του. Και δίπλα του παραμένω. Θα μείνω εκεί όσο καιρό με θέλει και θα αγωνιστώ μαζί του εάν το θέλει.

Ελπίζω. Γιατί ξέρω ότι οι Έλληνες ΔΕΝ είναι ηλίθιοι. Και πλέον, ξέρουν κι αυτοί.