Κατά την περίοδο που ακολούθησε την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος της 21^ης Απριλίου και την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή , σημειώθηκαν μερικές αξιόλογες πολιτικές πρωτοβουλίες, κάποιες εκ των οποίων έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις. Από τις σημαντικότερες ήταν η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου, στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974. Ανεξάρτητα από την εξέλιξη του Κινήματος , τον μετασχηματισμό του σε κόμμα εξουσίας , την μεταμόρφωση του Ανδρέα Παπανδρέου και τη διάψευση των προσδοκιών των ειλικρινών του φίλων και οπαδών μετά τη νίκη του 1981, το ΠΑΣΟΚ σημάδεψε με την παρουσία του το πολιτικό μας περιβάλλον – θετικά και κυρίως αρνητικά- για περίπου 35 χρόνια.

Μετά, ήρθε η κατάρρευση. Άργησε ίσως . Ο λαός μας ξαναψήφισε δυο φορές ΠΑΣΟΚ αφού πρώτα το είχε αποδοκιμάσει. Το 1993 και το 2009. Σήμερα, το να «γιορτάζεται» η ίδρυση του κόμματος αυτού που αποδοκιμάζει πλέον το σύνολο του λαού, ακούγεται ελαφρώς γελοίο. Αν βέβαια διαβάσει κανείς 2-3 βιβλία που έχουν γραφτεί για το πώς φτιάχτηκε το ΠΑΚ , ποιοι το χρηματοδότησαν, ποια ήταν τα πρόσωπα-πρωταγωνιστές, ποια ήταν η δράση τους στη διάρκεια της 7ετίας και αρκετά χρόνια μετά, πως έφτασε στις 3 Σεπτέμβρη του 1974 και πώς στο 1981, θα απογοητευτεί σφόδρα.

Βεβαίως αυτά είναι βιβλία που περιέχουν κυρίως προσωπικές – λίγο ή πολύ αξιόπιστες- γνώμες και μαρτυρίες και ιστορικά δεν έχουν εκτιμηθεί ακόμα. Ωστόσο αυτός ο τραγέλαφος ο φετινός, εμπνεύσεως Βενιζέλου , που έφερε Σημίτη , Γιωργάκη και Βενιζέλο να κάθονται κοντά ο ένας στον άλλο αλλά με μία κενή καρέκλα ανάμεσά τους, ιδίως ύστερα απ΄ όλα αυτά που έχει πει και έχει κάνει ο καθένας απ΄ τους τρεις για τους άλλους δυο, προκαλεί θλίψη. Αλλά και γέλιο.

Η γραπτή μαρτυρία ενός ιστορικού στελέχους του ΠΑΚ και μετά του ΠΑΣΟΚ , του πρ. υπουργού, καθηγητού Νίκου Σκουλά ο οποίος ανέφερε ευθαρσώς σε σημείωμά του ότι το κείμενο που είχε αναρτηθεί « στο blogspot του Ιδρύματος Παπανδρέου περιέχει προκλητικές ανακρίβειες και ελλείψεις», ξεκίνησε μια σκυταλοδρομία δηλώσεων, ενεργειών αλλά και διαβουλεύσεων.

Έγραφε ο Νίκος Σκουλάς : « Σε ό,τι αφορά στη σύνταξη της ιστορικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, το κείμενο περιέχει προκλητικές ανακρίβειες . Φαίνεται, οι γνωστοί κάποιοι, κατάφεραν να περιλάβουν εαυτούς σε δράσεις στις οποίες δεν συμμετείχαν. Έτσι δυστυχώς γράφεται η ιστορία.!!!

Η αλήθεια είναι, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέδωσε στον Καναδά (αφού εκεί βρισκόμουν) το Καταστατικό του ΠΑΚ με τη ρητή εντολή να διατυπωθεί το κείμενο σε πολιτικό φορέα επιφάνειας που θα ήταν πιστό στις αρχές για τις οποίες βασανίστηκαν, εξορίστηκαν και σκοτώθηκαν πατριώτες αγωνιστές.

Η Ομάδα συναντήθηκε στο Μόναχο επί μία εβδομάδα και συνέχισε επί είκοσι ημέρες στο ξενοδοχείο Καστρί, πλαισιωμένη από τα μέλη της νεολαίας του ΠΑΚ Εσωτερικού. Κανένα από τα ονόματα που, πράγματι, συμμετείχαν, δεν υπάρχει στην ανάρτηση και κανένα από τα ονόματα που αναφέρονται στο κείμενο δεν συμμετείχε σ' αυτές. Σίγουρα όχι ο Τσοχατζόπουλος ή ο Κουτσόγιωργας. Πολλοί από τους άλλους (κεντρογενείς κυρίως) αντέδρασαν λυσσαλέα, χαρακτηρίζοντας το κείμενο τριτοκοσμικό και πιέζοντας για "νέρωμα", προφανώς, για να μη στερηθούν την ευκαιρία να γίνουν βουλευτές στις επερχόμενες εκλογές.

Παρά τις πιέσεις, το κείμενο παραδόθηκε ατόφιο στις 2 Σεπτέμβρη, στο οποίο ο ίδιος ο Ανδρέας, με τη συνδρομή του Σημίτη, πρόσθεσε το Προοίμιο. Στις απειλές διάσπασης από τους μετέπειτα πολύ επώνυμους, ο Ανδρέας απάντησε, με τη γενναιότατα που πάντα τον χαρακτήριζε: "Προχωρώ μόνος μου και όποιος θέλει ας ακολουθήσει". Εκόντες - άκοντες συμμορφώθηκαν.

Ό,τι δημοσιεύθηκε, εν πολλοίς, αποτελεί ασέβεια για τους ανθρώπους που, από σεμνότητα και σεβασμό στη μνήμη αυτών που έφυγαν, δεν μπήκαν στο παιχνίδι της αυτοπροβολής.»

Εν ολίγοις, υπήρξαν άνθρωποι που τόλμησαν να πλαστογραφήσουν 39 χρόνια αργότερα την αλήθεια για τη διακήρυξη.

Και ακολούθησε η «εκδήλωση» του Συμποσίου . Στην οποία ο επανεμφανισθείς Γιώργος Παπανδρέου έκανε «ηγετική εμφάνιση», η ομιλία του έγινε σε «πανηγυρικό κλίμα», μίλησε «χωρίς γραβάτα και με τα μανίκια σηκωμένα» και υπεραμύνθηκε «της απόφασής του για δημοψήφισμα». Παρευρισκόμενοι οπαδοί, διέκοψαν πολλές φορές για να χειροκροτήσουν και να φωνάξουν συνθήματα. Λίγες μέρες νωρίτερα, το ΠΑΣΟΚ είχε πουλήσει τα …όργανα του γυμναστηρίου του στα παλιά γραφεία του κόμματος για να βρει λεφτά να πληρώσει τους υπαλλήλους.

Ο έτερος πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, έκανε – λένε πολλοί- «αρχηγική εμφάνιση, είπε ανοιχτά ότι « Το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει σχεδόν ολοκληρωτικά την επιρροή του και το σκηνικό θυμίζει 1967 και 1974», είπε ότι «το 2009 το ΠΑΣΟΚ σιώπησε βλέποντας το τσουνάμι να έρχεται», τόνισε με σημασία ότι «Πρέπει να σταματήσουμε να υποτιμάμε τη νοημοσύνη των πολιτών’ και επιτέθηκε με σφοδρότητα στον Γιωργάκη. Ελάχιστοι τον χειροκρότησαν.

Υπήρχαν εκεί, σχεδόν «όλοι τους». Και ο Λαλιώτης και η Βάσω και ο Μπένος και ο Κρεμαστινός και ο Χριστοδουλάκης και ο Γιαννίτσης. Ο Πάγκαλος δεν πήγε, απαξιώντας να καθίσει δίπλα σε Παπανδρέου και Σημίτη τους οποίους «κατάβρισε» από την τηλεόραση. Και ο Άκης έλλειπε, για άλλου είδους …κώλυμμα αυτός.

Και τι έγινε κύριε Βενιζέλο; Τι είδους …εξυπνάδα ήταν αυτή; Θα μπορέσετε κάποτε να μας εξηγήσετε; Και στο τέλος- τέλος, τι ρόλο παίζετε επιτέλους; Προσπαθείτε να ξαναφτιάξετε αυτό που δεν υπάρχει ή να το ενταφιάσετε ( για να φυτέψετε επάνω στο μνήμα μιαν «Ελιά», την ώρα που χέρι-χέρι με τον προαιώνιο πολιτικό σας εχθρό, τη Νέα Δημοκρατία, βασανίζετε, απαξιώνετε, εξευτελίζετε τον Έλληνα πατριώτη;

Γέλιο. Πολύ γέλιο 3 του Σεπτέμβρη 2013. Δεν του άξιζε τέτοια μεταχείριση του ΠΑΣΟΚ.