Αρκετοί μιλούσαν για « σοκαριστική αποκάλυψη που ισούται με βόμβα στα θεμέλια όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων από εποχής Γιώργου Παπανδρέου μέχρι σήμερα» αναφερόμενοι στο δημοσίευμα της Wall Street Journal, σύμφωνα με το οποίο, το ΔΝΤ ήταν από την αρχή αντίθετο στην ένταξη της χώρας μας στο πακέτο διάσωσης καθώς δεν πληρούσε τα τρία από τα τέσσερα σχετικά κριτήρια.Μάλιστα, το ταμείο παραδέχεται ότι παρέβη τους ίδιους του τους κανόνες για να κάνει το εξαιρετικά διογκούμενο χρέος της Ελλάδας να φαίνεται βιώσιμο, παρά το γεγονός ότι από την αρχή του προγράμματος μέχρι και σήμερα δημοσίως τα στελέχη του υποστηρίζουν το αντίθετο

Άλλοι, προσπαθούσαν – για μιαν ακόμη φορά- να «σπρώξουν» τη σκόνη κάτω απ΄το χαλί και να κάνουν ότι δεν είδαν, δεν διάβασαν, δεν άκουσαν, δεν ήξεραν. Κάτι δηλαδή σαν τον κ. Παπακωνσταντίνου και τη …σχέση του με τη λίστα Λαγκάρντ , για την οποία δεν ήξερε τίποτα, μόνο που τώρα αποδείχθηκε ότι Ο ΙΔΙΟΣ την είχε ζητήσει.

Μερικοί ακόμα, υποβαθμίζουν το τεράστιο θέμα – και δεν είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ έχει μιλήσει ανοιχτά- παρά το ότι η Wall Street Journal επικαλείτο ένα «άκρως εμπιστευτικό έγγραφο που φέρεται να απέστειλε το Ταμείο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή» και στην ουσία την εγκαλεί, γιατί τους …ανάγκασε να συμμετάσχουν στο ελληνικό πρόγραμμα.

Σημειώνει μάλιστα το δημοσίευμα ότι « επί της ουσίας τους μόνους που επρόκειτο να βοηθήσει «αγοράζοντάς» τους χρόνο, ήταν οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης . ΟΧΙ την ίδια την Ελλάδα.

Λίγες ώρες αργότερα, - και αυτή η χρονική…σύμπτωση μόνο τυχαία δεν ήταν- σε πολυσέλιδη έκθεσή του για την χώρα μας, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα, το ΔΝΤ έκανε λόγο για «ατυχείς χειρισμούς», ομολογώντας ότι υποτίμησε κατά πολύ τις επιπτώσεις που θα είχαν οι συνταγές του στην ελληνική οικονομία.

Όπως υποστηρίζει, οι λανθασμένες εκτιμήσεις από μέρους του Ταμείου που συνέτειναν σε βαθύτερη του αναμενόμενου ύφεση, καθώς και σε μεγάλη αύξηση της ανεργίας. Παράλληλα, το ΔΝΤ επικρίνει έντονα τους ευρωπαίους εταίρους, χρεώνοντάς τους καθυστερήσεις όσον αφορά στη λήψη αποφάσεων σε επίπεδο κυβερνήσεων.

Αν και είμαι βέβαιος ότι πλέον το έχετε καταλάβει ΟΛΟΙ, οι συντάκτες του άρθρου της εφημερίδας , το οποίο «τυχαία» δημοσιεύτηκε την παραμονή της δημοσιοποίησης της έκθεσης, υποστηρίζουν ότι το μεγαλύτερο όφελος από το «πακέτο» του 2010 δεν το καρπώθηκε τόσο πολύ η Ελλάδα όσο ευρύτερα η Ευρωζώνη στην οποία «έδωσε χρόνο να χτίσει ένα τείχος προστασίας που θα προστάτευε τα υπόλοιπα ευάλωτα κράτη-μέλη και απέτρεψε πιθανές σοβαρές επιπτώσεις για την παγκόσμια οικονομία».

Το δεύτερο βασικό σημείο της κριτικής που φαίνεται να ασκεί το ΔΝΤ απέναντι στις χώρες της Ευρωζώνης έχει να κάνει με την καθυστέρηση, κατά τους συντάκτες του εγγράφου, της αναδιάρθρωσης του χρέους που τελικά έγινε τον Μάιο του 2012. Για το Ταμείο υπεύθυνες για την καθυστέρηση είναι οι τράπεζες που διακρατούσαν σημαντικό μέρος του ελληνικού χρέους και ασκούσαν πολιτικές πιέσεις στις κυβερνήσεις. Οι ίδιες οι κυβερνήσεις, δε, θεωρούσαν ότι η ύπαρξη υψηλού χρέους θα λειτουργούσε ως κινητήριος μοχλός προκειμένου η ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στην εφαρμογή του προγράμματος.

Από την κριτική του Ταμείου δεν ξεφεύγει ούτε και η Κομισιόν για την οποία υποστηρίζει ότι «δεν είχε εμπειρία στη διαχείριση μιας τέτοιου μεγέθους κρίσης» , όσο δεν για τη συμφωνία αυτή καθ' αυτή , χαρακτηρίζεται «ασυνήθιστη» και σημειώνεται ότι «κανένας από τους εταίρους στην τρόικα δεν τη θεωρούσε ιδανική», τονίζοντας ότι «υπήρχαν σημαντικές διαφορές απόψεων εντός της τρόικα, ειδικά όσον αφορά τις προβλέψεις για την ανάπτυξη».

Προσέξτε και το ιδιαίτερα σημαντικό για εμάς : Στην έκθεση ο διεθνής οργανισμός επικρίνει τις ελληνικές κυβερνήσεις γιατί δεν κατόρθωσαν να επιβάλλουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με τις οποίες θα τονωνόταν ο ιδιωτικός τομέας, και αναφέρεται ότι «ο πόνος της προσαρμογής μοιράστηκε δυσανάλογα στην κοινωνία». Παραδέχεται πάντως ότι δεν υπάρχουν πολλά ιστορικά προηγούμενα για αυτό το τεράστιο μέγεθος περικοπών των δαπανών και φορολογικών αυξήσεων που πέτυχε η Ελλάδα, για να φτάσει στους επιθυμητούς στόχους.

Τι νοιώθει λοιπόν σήμερα ο μέσος Έλληνας; Μα τι άλλο παρά το ότι μετά από 3 Μνημόνια, 2 Μεσοπρόθεσμα προγράμματα, χιλιάδες αυτοκτονίες και τον ελληνικό λαό στα όρια της εξαθλίωσης, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παραδέχεται λάθη στη διαχείριση του ελληνικού προγράμματος. Κατηγορεί βέβαια την Ευρώπη. Αλλά είτε φταίνε από 50%, είτε το ποσοστό του φταιξίματος είναι διαφορετικό, το κακό για την Ελλάδα και τους Έλληνες έχει ήδη γίνει. Και είναι ένα ανεπανόρθωτο κακό το οποίο στην πορεία ΟΥΤΕ την οικονομική κατάσταση της Ελλάδος και τα δημοσιονομικά της βελτίωσε, ΟΥΤΕ τους δείκτες και –πολύ περισσότερο- κατέστρεψε την οικονομική ζωή, τις ελπίδες και το μέλλον επιχειρήσεων, οικογενειών, φορέων, ατόμων, μιας ολόκληρης χώρα για ΠΟΛΛΑ χρόνια.

Οι διάφορες εξηγήσεις, ενδεχομένως και συγγνώμες, τίποτε δεν θα διορθώσουν. Γιατί ο Έλληνας θέλει πίσω όλα αυτά που του πήραν με απάτη, με ψέματα και με απειλές. Και πάνω απ΄ όλα, θέλει την παραδειγματική τιμωρία όλων των ΕΛΛΗΝΩΝ που συνέπραξαν σ΄ αυτή την τραγωδία. Έχει όπλα ακόμα ο Ελληνικός λαός. Πολιτικά όπλα. Κοινωνικά όπλα. Που δεν ρίχνουν σφαίρες. Ρίχνουν όμως τα είδωλα.

Κόντρα στις πεποιθήσεις πολλών, στην Ελλάδα υπάρχουν εκτός από εκατομμύρια αγανακτισμένους, τρελαμένους στην κυριολεξία και αποφασισμένους πολίτες ΚΑΙ ολίγοι τίμιοι πολιτικοί και ολίγοι τίμιοι επιχειρηματίες και ΑΡΚΕΤΟΙ τίμιοι δικαστές. Ας πάρουν θέση οι «Καλοί». Κι ας κάνουν το δικό τους Κόμμα. Το «Κόμμα των Καλών».