Δεν είμαι στενός φίλος, ούτε υποστηρικτής του Θόδωρου Πάγκαλου αλλά με τα πράγματα που διάβασα γι αυτόν, σε σχέση με άρθρο ξένου «γραφιά», με την επιπολαιότητα που παρουσιάστηκε αυτό το άρθρο αλλά και η ιδιότητα του «γραφιά» και με την  ευκολία με την οποία υιοθετούνται από –μερικά τουλάχιστον- ελληνικά ΜΜΕ γνώμες, απόψεις, κριτικές και σχόλια ξένων για Έλληνες, έγινα έξαλλος. Όχι ότι το άρθρο δεν είχε και αλήθειες, σοβαρά συμπεράσματα και σωστές κρίσεις. Και στο τέλος-τέλος, δεν κρίνω ούτε το άρθρο, ούτε τον Πάγκαλο. Την επιπολαιότητά μας κρίνω.

«Πέφτουμε» πάνω σ΄ένα δημοσίευμα, το θεωρούμε «Το Έδικτο του Μεδιολάνου», το αναπαράγουμε, κάνοντας τους  έξυπνους αλλά ούτε μαθαίνουμε κάτι, ούτε προσφέρουμε πληροφόρηση

«Έτσι εκνεύρισα τον Πάγκαλο», ήταν  ο τίτλος  ενός «δημοσιεύματος» ( «Κόλαφος του BBC» για τον Πάγκαλο έγραφε η πρωτότυπη ανάρτηση).

Η «είδηση», έλεγε : « Με ιδιαίτερα βαρείς χαρακτηρισμούς για τον Θεόδωρο Πάγκαλο αναφέρεται σε εκτενές άρθρο του ο δημοσιογράφος Γκρεγκ Πάλαστ του BBC. Ο βρετανός δημοσιογράφος, αναφερόμενος στη συνάντησή τους στο Eurasia Media Forum στο Καζακστάν, γράφει χαρακτηριστικά πως «δεν είναι και πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις τον χοντρομπάσταρδο» ανάμεσα σε ένα πλήθος από πανέμορφες Ρωσίδες, βιομηχάνους και μιντιάρχες».

Και το δημοσίευμα συνέχιζε: : «Ο χοντρομπάσταρδος, ή αλλιώς Θεόδωρος Πάγκαλος, κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, θεωρεί ότι τα μικρά Ελληνόπουλα πρέπει να σταματήσουν να πεινάνε. Ο Πάγκαλος κατηγορεί τους εργαζομένους ότι ευθύνονται για την πείνα και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία. Αλλά δεν είναι δικό του το λάθος και παρόλο που ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που αντιμετώπισε τον πυρήνα της κρίσης γιατί να θεωρηθεί υπεύθυνος για οτιδήποτε;».

»Ο υπουργός Πάγκαλος είναι πολύ αγαπητός ανάμεσα στους Ευρωπαίους τραπεζίτες, γιατί φωνάζει ότι η χώρα του κατέρρευσε απότομα, γιατί το λάδι έρρεε άφθονο, οι τεμπελχανάδες οι Έλληνες δεν μπορούσαν να δουλέψουν για περισσότερες από τρεις ώρες την εβδομάδα και έπαιρναν σύνταξη, όντας ακόμη έφηβοι, ώστε να μπεκροπίνουν τοπικό ουζάκι. ».

Όταν ήμουν ερευνητής του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης -την περίοδο που υπήρχε ακόμη δικαιοσύνη στις ΗΠΑ- θα είχαμε ονομάσει «απάτη των αγορών» το κόλπο με τα παράγωγα, θα είχαμε συλλάβει τους υπαίτιους ή στην καλύτερη των περιπτώσεων θα τους είχαμε αναγκάσει να επιστρέψουν τη «μίζα».

Πρέπει λοιπόν να πληρώσει η Goldman Sachs; Όχι κατά τον Πάγκαλο, που θεωρεί ότι το θύμα είναι εξίσου υπεύθυνο με το θύτη, κάτι που αποδεικνύεται από το «μαζί τα φάγαμε». Αλλά οι φωτογραφίες δείχνουν ότι μόνο ο Πάγκαλος, και όχι ο 11χρονος μαθητής που πεινάει, τα έφαγε όλα.

Θα πήγαινα για μεσημεριανό μαζί με τον Πάγκαλο για να καταλάβω ακριβώς τις απόψεις του, αλλά έφυγε με ένα ρόγχο παχύδερμου, όταν τον ρώτησα για τον πρώην πρωθυπουργό της Ισλανδίας, που κατέληξε στη φυλακή, επειδή υπέκρυψε παιχνίδια με την οικονομία της χώρας. Ίσως δεν ήθελε να φάμε παρέα, γιατί τον ρώτησα εάν πιστεύει ότι πρέπει και αυτός να πάει στη φυλακή», καταλήγει το δημοσίευμα.

Αρχικά, ο Πάλαστ δεν είναι Βρετανός. Είναι ντιπ καταντίπ Αμερικάνος, γεννημένος στη Νέα Υόρκη. Δευτερευόντως, δεν είναι δημοσιογράφος και πολύ παραπάνω ΟΧΙ του BBC. Συγγραφέας είναι, καταγγελτικός και ουσιαστικός σ΄έναν αγώνα που έχει ξεκινήσει εδώ και –τουλάχιστον 20- χρόνια εναντίον των πολυεθνικών, του Παγκόσμιου Τραπεζικού Συστήματος, των Μεγάλων Δυνάμεων που καταδυναστεύουν – όντως- χώρες και λαούς. Τα βιβλία του «πουλιούνται σαν κουλούρια» γιατί ερευνά, γράφει καλά, παίρνει περίφημες συνεντεύξεις από προσωπικότητες σε καίρια πόστα και γράφει εξαιρετικά καλά. Και ως καλός «γραφιάς», ερευνητής με γνώσεις και υπέροχο στυλ γραφής, είναι αυτό που οι ξένοι αποκαλούν  «syndicated columnist», αρθρογράφος/ χρονογράφος  δηλαδή που «πουλάει» τα κομμάτια του σε σειρά εντύπων ανά τον κόσμο και περιοδικά και  κάνει και – κατά παραγγελία- τηλεοπτικές εκπομπές και εμφανίσεις. Τον θέλουν και τον ζητούν όλοι.

Συνεπώς δεν είναι Βρετανός, δεν είναι δημοσιογράφος, δεν ανήκει στο BBC, είναι συγγραφέας μπέστ σέλλερς , σφοδρός πολέμιος της παγκοσμιοποίησης και της «νέας τάξης πραγμάτων», ερευνητής «παγκόσμιων   σκανδάλων» και οικονομικών «deals» και  ο άνθρωπος στον οποίο – είναι αυτό που λέμε Η στιγμή της Ζωής του- κάποια στιγμή, το 1991, πήρε συνέντευξη για τον «Observer» με τον  οικονομολόγο  Joseph Stiglitz, πρώην ανώτατο διοικητικό στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας και παρόντα  σε ΟΛΕΣ τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις ο οποίος του …περιέγραψε  το σχέδιο με τα 4 προβλέψιμα στάδια που το ΔΝΤ εφαρμόζει σε χώρες του Τρίτου Κόσμου με τις οποίες υπογράφει συμβόλαια δανεισμού.!

Αυτό ήταν. Ο Πάλαστ αποφάσισε να κάνει αυτό το θέμα, σκοπό της ζωής του. Έγινε ο πιο σφοδρός εχθρός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Goldman Sachs και του Διεθνούς Κεφαλαίου, έγραψε το “Δημοκρατία σε Τιμή Ευκαιρίας” , το «Οχυρωμένο Φρενοκομείο», το «Πικνικ των Ορνέων» και το «7 εύκολα βήματα για να κλέψεις τη νίκη στις εκλογές».

Πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα, έβγαλε εκατομμύρια δολάρια και κέρδισε το «δικαίωμα» να λέει και να γράφει όπου θέλει, ό,τι θέλει και για όποιον θέλει.

Παρεμπιπτόντως, η ελληνική  -ας πούμε- λέξη «χοντρομπάσταρδος», είναι αφελής και πρόχειρη μετάφραση του αμερικάνικου “fat bastard” που περιλαμβάνει και τη λέξη «χοντρός» και τη λέξη «μπάσταρδος» αλλά που να αναλύουμε τώρα τι θέλουν να πουν μ αυτή την προσβλητική αλλά όχι αναγκαστικά και υβριστική λέξη.

Και για να μην σας αφήσω με το ενδεχόμενο ερωτηματικό  του «ποια είναι  τα 4 προβλέψιμα στάδια του ΔΝΤ», είναι :

1: Ιδιωτικοποίηση / Χρηματισμός) όπου  αξιωματούχοι της κυβέρνησης δωροδοκούνται προκειμένου να πουλήσουν δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις, όπως εταιρείες ηλεκτρισμού και ύδρευσης.

2: "Φιλελευθεροποίηση" της κεφαλαιαγοράς. , όταν και  επενδυτικά κεφάλαια εισρέουν στη χώρα για κερδοσκοπικές δραστηριότητες στους τομείς της αγοράς ακινήτων και του συναλλάγματος

3:  Προσαρμογή του τιμάριθμου στις προτιμήσεις των αγορών με  αύξηση των τιμών σε είδη διατροφή, νερό,  βενζίνη και υγραέριο.( Ενδιάμεσο στάδιο: Λαϊκές εξεγέρσεις κατά του ΔΝΤ). Και

4."Ελεύθερο εμπόριο". Οι κανόνες  υπαγορεύονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και την Παγκόσμια Τράπεζα που  δημιουργούν ανοιχτές αγορές σε χώρες του Τρίτου Κόσμου προστατεύοντας  τις ισχυρές χώρες της ΕΕ και τις ΗΠΑ από τον ανταγωνισμό με την αγροτική παραγωγή του Τρίτου Κόσμου.

Αν μπορέσετε και βρείτε το άρθρο του Πάλαστ ( π.χ. στο http://www.eglimatikotita.gr/2013/05/bbc.html) διαβάστε το γνωρίζοντας ποιος είναι ο συγγραφέας. Και πέστε μου τη γνώμη σας. Τι ήθελε να κάνει, τι ήθελε να πει ο Πάλαστ, που ήταν απόλυτα σωστός και που «τα μπαγλάρωσε», προφανώς γιατί βιαζόταν για το επόμενο ραντεβού του;