Δυο πράγματα, σε εντελώς αντίθετους χώρους που ωστόσο και οι δυο απηχούν και το επίπεδό μας και το κοινωνικό μας υπόβαθρο, με έχουν κάνει ιδιαίτερα σκεπτικό από προχτές γιατί επιτείνουν την απαισιοδοξία και την μερική –τουλάχιστον- «κατάθλιψη» που αισθάνομαι. Σκεφτείτε: Υπάρχουν σήμερα ακόμα στην κοινωνία μας άνθρωποι – πολλοί εξ αυτών δημοσιογράφοι- που τολμούν να χρησιμοποιούν την απαξιωτική φράση «Έκαναν τη Βουλή θέατρο», υπονοώντας ότι το θέατρο δεν είναι κάτι το «σοβαρό», αντίθετα από τη Βουλή η οποία είναι. Και το λέω γιατί μακάρι η Βουλή να μπορούσε να αγγίξει έστω το μεγαλείο μιας θεατρικής σκηνής όπου «ποιείται ήθος».

«Όχι πάντα» θα μου πει κάποιος σκεπτικιστής. Και θα συμφωνήσω. Τέτοιο μπάχαλο που έχει γίνει η κοινωνία μας – της Βουλής προεξαρχούσης- , θα ήταν δυνατόν να ξεφύγει το θέατρο ; Το οποίο πάσχει και αυτό από έλλειψη οικονομικών πόρων, από έλλειψη οράματος, από προχειρότητα και έχει γεμίσει από τηλεοπτικά υποπροιόντα και …απογόνους φτηνοσήριαλ;

Ωστόσο, ακόμα και έτσι, η διαφορά φαίνεται. Σας παραθέτω μια δήλωση του προέδρου της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής για τη λίστα Λαγκάρντ κυρίου Μαρκογιαννάκη, σοβαρού – απ΄ ότι θυμάμαι- ανθρώπου, δικαστικού και με ξεκάθαρες απόψεις ο οποίος, παρασυρμένος από το κοινοβουλευτικό ναυάγιο, «εξώκειλε» και αυτός και έχει μεταβληθεί σε αρνητικό πρωταγωνιστή: « Είχαμε δύο συνεδριάσεις στην Επιτροπή . Η πρωινή ήταν η συνεδρίαση της ντροπής και η απογευματινή η συνεδρίαση υπόδειγμα». Και αναφερόμενος στις δυο συνεδριάσεις, είπε πως η απογευματινή συνεδρίαση θύμιζε «εκκλησία την ώρα που ο παπάς έλεγε το ευαγγέλιο», προφανώς διότι οι «αντίπαλοι» της …κοσμιότητας, η κυρία Κωνσταντοπούλου και ο κ. Κασιδιάρης με τη βοήθεια του κ. Γεωργιάδη, ή απουσίαζαν, ή δεν έκαναν «τα δικά τους».

Ο κ. Μαρκογιαννάκης υποστήριξε ότι την αποκλειστική ευθύνη για τα προβλήματα που παρουσιάζονται στην επιτροπή τη φέρουν τα κόμματα, καθώς θα πρέπει να προτείνονται, όπως είπε, σοβαροί άνθρωποι. Αναφερόμενος στο επεισόδιο που σημειώθηκε με τον κ. Κασιδιάρη ανέφερε πως ο βουλευτής «ήρθε στημένος» και συμπλήρωσε: «είχαν συζητήσει στη Χρυσή Αυγή τι θα κάνει προκειμένου να δημιουργήσει πρόβλημα». Τέλος, επανέλαβε την άποψή του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εσκεμμένα τοποθέτησε την κ. Κωνσταντοπούλου στην επιτροπή, προκειμένου να δημιουργούνται εντάσεις.

Αρχικά δεν είναι δυνατόν να τοποθετούνται στο ίδιο «τσουβάλι» διαφορετικά…φρούτα. Ο κύριος Κασιδιάρης είναι σκοπίμως εριστικός και προκλητικός και χρησιμοποιεί υβριστικές και απαξιωτικές φράσεις που πραγματικά δεν ταιριάζουν στο – θεωρητικά πάντα- επίπεδο που πρέπει να υπάρχει στο Κοινοβούλιο. Τα ισοπεδώνει όλα φωνάζει, βρίζει, πετάει ποτήρια, φέρεται δηλαδή έτσι ακριβώς όπως όλοι ξέραμε ότι θα φερόντουσαν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, παρά ταύτα ΚΑΙ τους ψηφίσαμε ( όχι εγώ βέβαια) ΚΑΙ τους «στηρίξαμε» ΚΑΙ τους «προωθήσαμε» γιατί μας «βόλευε».

Ο κ. Γεωργιάδης, αν και πολύ «ωριμότερος» και ηρεμότερος άλλων περιόδων του, έχει αυτό το «κάτι» της μπαχαλοποίησης αλλά αρκετές φορές, πείθεται – με δυσφορία βέβαια- και δέχεται να «ανακληθεί εις την τάξη» και όποτε του δοθεί η ευκαιρία, ξαναδείχνει τον κακό του εαυτό.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου όμως, ενεργεί με ένα τρόπο που ΠΟΤΕ δεν είχε «απαντηθεί» στις Εξεταστικές, Προανακριτικές, Ειδικές ή και Μόνιμες Επιτροπές : ΡΩΤΑΕΙ. Δεν χαρίζεται σε κανέναν. Γίνεται πιεστική, αφόρητη κατά περιόδους, μιλάει πολύ, εκνευρίζει τους πάντες , λέει και δυο κουβέντες παραπάνω , ενίοτε ίσως προσβάλλει τους καταθέτοντες αλλά εκτελεί το κοινοβουλευτικό της καθήκον.

Αναρωτιέμαι: Σε άλλες συνεδριάσεις Επιτροπών, σε πολύ σοβαρά θέματα, από το 2004 κι έπειτα που ήταν στη Βουλή ο κ. Μαρκογιαννάκης είχε συναντήσει τέτοια βουλευτή; Είχε «ζήσει» τέτοια ατμόσφαιρα όταν συζητούσαν λ.χ. για τη Ζίμενς ή για το Βατοπέδι; Ή είχε συνηθίσει σε άλαλους, χωρίς αιχμηρά επιχειρήματα, αδιάβαστους στην πλειοψηφία τους εκπροσώπους κομμάτων – πλην εξαιρέσεων βέβαια- οι οποίοι δεν είχαν καν διαβάσει τα θέματα, δεν είχαν προετοιμαστεί για «μάχη» αντιθέτων απόψεων, δεν ενδιαφέρονταν να βρεθεί κάποιο ψήγμα έστω αλήθειας αλλά μόνο «να τελειώνουμε, να πάμε σπίτι»;

Λυπάμαι που κουραστήκατε κύριε Μαρκογιαννάκη, λυπάμαι που εκνευριστήκατε κύριε Βενιζέλο, λυπάμαι που σας έπιασαν τα νεύρα σας κύριε Ρήγα, λυπάμαι που πάθατε νευρικό σοκ κύριε Διώτη αλλά το θέμα που συζητείται στην Προανακριτική Επιτροπή δεν είναι για «φρου φρου κι αρώματα». Χρειάζεται σοβαρές ερωτήσεις και σοβαρές απαντήσεις. Δεν χρειάζεται βέβαια ακρότητες και απρέπειες τύπου Κασιδιάρη. Αλλά χρειάζεται ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ επί της ουσίας.

Στην άλλη άκρη, ο ηθοποιός Πέτρος Φιλιππίδης φέρεται να διέκοψε την παράσταση στο θέατρο όπου έπαιζε επειδή ένας θεατής έτρωγε πατατάκια. Και φέρεται να αναφώνησε: «Αν έπαιζε ο Μινωτής θα έτρωγαν τσιπς;»

Βέβαια ανακοινώθηκε πως η παράσταση «Υπηρέτης δυο αφεντάδων» διεκόπη λόγω ασθένειας του πρωταγωνιστή αλλά είναι πολλές οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι ο Φιλιππίδης έξαλλος έφυγε στα καμαρίνια επειδή κάποιοι θεατές έτρωγε πατατάκια.

Φυσικά ο κύριος Φιλιππίδης, όπως και να το κάνουμε, Μινωτής δεν είναι και ΑΝ είπε τη συγκεκριμένη φράση, κακώς την είπε αφού αυτό θα σε ισοδυναμούσε σε υπερφίαλη και επιπόλαια σύγκρισή του με ένα «ιερό τέρας» του θεατρικού ρεπερτορίου.

Αλλά ο ανόητος θεατής που πήγε να δει τον «Υπηρέτη δυο Αφεντάδων» με τα τσιπς ανά χείρας και στη συνέχεια απογοητεύτηκε γιατί δεν είδε τον Φιλιππίδη της ηλίθιας διαφήμισης του τυριού που βλέπει στην τηλεόραση να λέει βλακείες αλλά να προσπαθεί να ερμηνεύσει ένα ρόλο, άρχισε το «κράτσα κρούτσα» για να …περάσει πιο γρήγορα η ώρα.

Δεν ξέρω αν έπρεπε ο ηθοποιός να διακόψει την παράσταση θεωρώντας ότι οι θεατές δεν τον σέβονταν , όπως άλλωστε δεν ξέρω κι αν ο οποιοσδήποτε κύριος Μαρκογιαννάκης θα μπορούσε να διακόψει μια συνεδρίαση επειδή βουλευτές έκαναν ερωτήσεις με τρόπο που δεν άρεσε στους εξεταζόμενους. Ξέρω όμως ότι όλοι οι επιπόλαιοι «χαχόλοι» που τολμούν να λένε ή να γράφουν τη φράση «Έκαναν τη Βουλή , θέατρο», μάλλον θα πρέπει να το αντιστρέψουν και να λένε «Έκαναν το Θέατρο , βουλή».