Δεν έχω ιδέα πλέον από μαθηματικά . Κι όσα ήξερα, τα ξέχασα. Όπως και οι περισσότεροι από εσάς βέβαια. Πολλαπλασιαστής λοιπόν «είναι ένας παράγων που δείχνει πόσες φορές μεγεθύνεται σε όλη την οικονομία μία μεταβολή στις δημόσιες δαπάνες ή τους φόρους». Όσο κι αν μας το εξηγεί κανείς, τόσο περισσότερο μας μπερδεύει. Το γεγονός πάντως είναι ότι τα στοιχεία που χρησιμοποίησαν οι «εγκέφαλοι» του ΔΝΤ, της Ευρωπαικής Τράπεζας και της Επιτροπής για να καταλήξουν σε σαφείς υπολογισμούς για την ελληνική οικονομία, «κάπου» ήταν λάθος.

Άνθρωποι είμαστε, σφάλματα κάνουμε. Και από το σφάλμα που έκαναν αυτοί, υποφέρουμε εμείς. Αλλά να μας δώσουν έτσι αβασάνιστα δίκιο αποκλείεται, γι αυτό άλλωστε άρχισαν όλοι τις κωλοτούμπες και προσπαθούν να μας βγάλουν τρελούς. Γι αυτό, μας ήταν απαραίτητες οι απόψεις που εξέφρασαν δυο κορυφαίοι Έλληνες νομικοί, τις οποίες θα πρέπει να αναπαράγουμε συνεχώς και να τους δίνουμε συνεχώς δημοσιότητα έτσι ώστε να αναγκάσουμε και τους κυβερνώντες να συνταχθούν. Γιατί το λάθος ΕΓΙΝΕ. Το ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ. Το ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ακόμα. Ε…να μη μας βγάζουν και τρελούς από πάνω. Εκεί που μας χρωστούσαν δηλαδή να μην μας πάρουν και το βόδι!

Στις 15 Φεβρουαρίου, ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και σεβαστός δάσκαλος Γεώργιος Κασιμάτης, αφού δέχτηκε πολλές ερωτήσεις για το διεθνώς συζητούμενο ζήτημα του λάθους που ομολογείται από υψηλά ιστάμενα όργανα των δανειστών μας σε σχέση με τον καθορισμό των βαρών που επέβαλε το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας, διατύπωσε την ακόλουθη γνώμη:

1. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει υποχρέωση από το Σύνταγμα και απέναντι στον Ελληνικό Λαό να διαλευκάνει το ζήτημα. Για το σκοπό αυτό, οφείλει να συγκροτήσει ανεξάρτητη ομάδα Ελλήνων και ξένων εμπειρογνωμόνων με όλα τα εχέγγυα ανεξαρτησίας, για να συντάξει πραγματογνωμοσύνη για το αν και σε τί ύψος προκλήθηκε ζημία στο Ελληνικό Κράτος και στην ελληνική οικονομία, καθώς και για τον προσδιορισμό των επιπτώσεων σε έλληνες πολίτες.

2. Σε περίπτωση διαπίστωσης ζημίας, η Ελληνική Κυβέρνηση έχει επίσης την υποχρέωση από το Σύνταγμα και την ελληνική νομοθεσία να διεκδικήσει με όλα τα νόμιμα μέσα από τους δανειστές και από κάθε υπεύθυνο πλήρη αποζημίωση και ό,τι άλλο απαιτείται για την πλήρη αποκατάσταση της ζημίας και την αποφυγή από κάθε μελλοντική βλάβη, λόγω εφαρμογής των δεσμεύσεων του δανεισμού.

Όπως ήδη επισημάνθηκε, η διερεύνηση του ζητήματος και της διεκδίκησης τυχόν ζημίας που προκλήθηκε από το λεγόμενο «λάθος» πολλαπλασιαστή που διαπιστώθηκε και ομολογήθηκε είναι υποχρεωτική. Επιπλέον υπογραμμίζεται ότι τέτοια «λάθη», τα οποία στρέφονται κατά ολόκληρου λαού, ούτε συγχωρούνται, ούτε καλύπτονται ως προϊόν δήθεν πολιτικών επιλογών. Συνεπώς, δε συγχωρείται αμέλεια για διερεύνηση και τυχόν διεκδικήσεις.

Τέσσερις μέρες μετά, στις 19 Φεβρουαρίου, ο συνταγματολόγος Κώστας Χρυσόγονος, καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έγραφε σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Έθνος» ότι :

« Η πρόσφατη παραδοχή εκ μέρους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) ότι ο «δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής» που χρησιμοποίησε το Ταμείο και κατ’ επέκταση η γνωστή «τρόϊκα» (ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) για την εκπόνηση του ελληνικού προγράμματος ήταν λάθος, έχει προκαλέσει έντονη δημόσια συζήτηση. Πέρα όμως από τις πολιτικές διαστάσεις του θέματος, η παραδοχή αυτή παρέχει ένα έρεισμα ακόμη και για δικαστική αμφισβήτηση των «μνημονίων» και των επιπτώσεών τους και μάλιστα ενώπιον των ευρωπαϊκών δικαστηρίων.

Τα άρθρα 268 και 340 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρέχουν το δικαίωμα άσκησης αγωγής αποζημίωσης κατά της ίδιας της Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τις ζημίες που προκαλούν τα όργανά τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Το δικαίωμα αυτό μπορεί να ασκηθεί από κάθε θιγόμενο ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου (πρώην Πρωτοδικείου) της Ένωσης.

Στην προκείμενη περίπτωση είναι προφανές ότι η παραδοχή για λάθος στον «δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή» ισοδυναμεί με ομολογία ότι το πρόγραμμα «εξυγίανσης» της ελληνικής οικονομίας είναι ανεδαφικό, αφού προκαλεί έναν φαύλο κύκλο ύφεσης-ελλειμμάτων-μέτρων. Εξάλλου τα μνημόνια, τα οποία υπαγορεύθηκαν στις ελληνικές κυβερνήσεις από την «τρόϊκα», θίγουν σειρά δικαιωμάτων κατοχυρωμένων στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως το δικαίωμα των ηλικιωμένων να διάγουν αξιοπρεπή ζωή (άρθρο 25), το οποίο θίγεται μεταξύ άλλων από την περικοπή των ήδη πενιχρών συντάξεων του ΟΓΑ σε επίπεδα πείνας, το δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης (άρθρο 28), που παραβιάζεται με την αποδυνάμωση των συλλογικών συμβάσεων, το δικαίωμα ιδιοκτησίας (άρθρο 17), που καταστρατηγείται με την επιβολή δεσμευτικής φορολογίας στα ακίνητα, το κούρεμα των ομολόγων των φυσικών προσώπων κ.ά.

Δεν αποκλείεται βέβαια τα ευρωπαϊκά δικαστήρια να οχυρωθούν πίσω από το πρόσχημα του ότι τελικά τα «μνημόνια» εφαρμόζονται με νόμους ψηφισμένους από το ελληνικό κοινοβούλιο και άρα υπαίτιος είναι το ελληνικό κράτος και όχι η Ένωση. Ωστόσο, κάτι τέτοιο θα αποτελούσε φαρισαϊσμό και πάντως δεν πρέπει να προεξοφληθεί, ούτε να μας αποτρέψει από τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.»

Αυτά από δυο έγκριτους νομικούς που λέγοντας και γράφοντας τα παραπάνω, έγιναν «μπροστάρηδες» σ΄έναν αγώνα.

Και μπορεί ο σεβαστός κ. Κασιμάτης να δαχτυλοδείχνει καθαρά την κυβέρνηση ως υπόχρεη να ενεργήσει και να διεκδικήσει μέχρι και χρηματική αποζημίωση για το λαό μας , ο εκλεκτός όμως συνταγματολόγος κ. Χρυσόγονος πάει ακόμη πιο μακριά, θεωρώντας ότι ο ΚΑΘΕ θιγόμενος Έλληνας πολίτης μπορεί – και πρέπει- να ενεργήσει νομικά εναντίον των αποτελεσμάτων του λάθους.

Οι γνωματεύσεις υπάρχουν. Αναμένονται οι ενέργειες. Αρχικά από την κυβέρνηση. Και στη συνέχεια από τους ίδιους τους πολίτες.