Αυτός ο κύριος Στουρνάρας, που σπούδασε στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας και έκανε και μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δεν μου «γέμισε το μάτι» ποτέ. Και για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν μπόρεσα να πιστέψω ότι αυτός ήταν ο άνθρωπος που θα μας οδηγούσε εμάς τους Έλληνες στην έξοδο από την κρίση.

Το ότι έχει διατελέσει ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (1986-1989), και ειδικός σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος (1989-1994)όπως αναφέρει το βιογραφικό του, δεν με πείθει ότι αυτή η προυπηρεσία ήταν αρκετή ώστε να τού εξασφαλίζει κάποια ιδιαίτερη αξιοπιστία για την εξέλιξή του. Ούτε η μία θέση, ούτε η άλλη μου λέει κάτι ιδιαίτερο. Εάν είχε υπηρετήσει σε οργανικές, διευθυντικές θέσεις, τότε η κατάσταση θα ήταν διαφορετική.

Αλλά και το ουσιαστικότερο –από πλευράς εργασιακής εμπειρίας- διάστημα σε μια κρίσιμη ηλικιακά περίοδο όταν «συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ, είχε την ευθύνη για τις ετήσιες διαβουλεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον ΟΟΣΑ, ήταν Αντιπρόεδρος της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου» και μετά «μέλος του Δ.Σ. του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας και Αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών» δεν μου προσφέρει καμία εγγύηση ότι ο αναμφίβολα μορφωμένος αυτός άνθρωπος είχε ποτέ πραγματική επαγγελματική εμπειρία.

Η θητεία του, από το 2005 έως το 2008 ως Διευθύνων Σύμβουλος στην ΚΑΠΠΑ Χρηματιστηριακή, σε μια περίοδο έντονης αμφισβήτησης του Χρηματιστηρίου την περίοδο της μεγάλης πτώσης του, δεν μπορεί να ισοσταθμίσει την έλλειψη ουσιαστικής επαγγελματικής εμπειρίας.

Με δυο λόγια, δεν μπορώ να καταλάβω τι δουλειά έκανε αυτός ο άνθρωπος, πλην του ότι δίδαξε για κάποια χρόνια, από το 1989 στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, παράλληλα με τα άλλα καθήκοντά του τού ειδικού συμβούλου στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και την Τράπεζα της Ελλάδος. Πρέπει μεταξύ των ετών που έκανε τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές του σπουδές, να «περίσσεψε» κάποιος χρόνος για να δουλέψει. Γιατί αν μου πει κανείς ότι από το 1986 – χρονιά που πήγε ΕΙΔΙΚΟΣ Σύμβουλος στο Υπουργείο σε ηλικία 30 ετών- αρχίζει ουσιαστικά η επαγγελματική του καριέρα, τότε θα θεωρήσω ότι δεν δούλεψε ποτέ. Δεν «έβγαλε μεροκάματο» δηλαδή. Δεν «κόλλησε ένσημα» πουθενά, δεν «μπήκε σε γραμμή» ποτέ του, δεν «χτύπησε κάρτα» ποτέ του, δεν ανησύχησε ποτέ του ότι θα έχανε τη δουλειά του, δεν ήταν με λίγα λόγια ποτέ του εργαζόμενος πολίτης.

Και δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό. Δεν αμφισβητώ - γιατί ουσιαστικά δεν ξέρω- τις σπουδές, την ακαδημαική του επάρκεια και την πρόοδο του αλλά μέσα απ΄ όλη αυτή την πορεία, δεν βλέπω πουθενά την αγωνία ενός εργαζόμενου να διακριθεί, το φόβο του μήπως απολυθεί, την ανησυχία του μήπως τον…προσπεράσουν κάποιοι άλλοι. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά μελετώντας την πορεία του, βλέπω έναν άνθρωπο που ανήκε πάντα στην κατηγορία των «κάποιων άλλων» , βρίσκοντας το χαλί στρωμένο από τους προστάτες και υποστηρικτές του, λες και ήταν «προγραμματισμένος» για να φτάσει κάπου και να εκπληρώσει κάποια καθήκοντα.

Είπα και πριν: Μπορεί και να κάνω λάθος, να μην έχω υπολογίσει σωστά, να μην έχω εκτιμήσει ορθά αλλά αυτό που διακρίνω στην πορεία του είναι ότι η πρώτη του «δουλειά» ήταν «Ειδικός Σύμβουλος» στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Δεν θα έκανε και δυο χρόνια το στρατιωτικό του, αφού θα τέλειωσε στα 28 του χρόνια τα μεταπτυχιακά και το διδακτορικό του;

Αν κάνω λάθος, τα παίρνω όλα πίσω και ζητώ συγγνώμη. Αν όμως δεν κάνω λάθος, μου είναι κυριολεκτικά αδύνατον να τον δεχτώ ως «σωτήρα» και ως τον μοναδικό και ιδανικό άνθρωπο που μπορούσε να «τρέξει» το πρόγραμμα «σωτηρίας» της πατρίδας μου, ιδίως αν δεχτούμε ότι επελέγη στις 26 Ιουνίου 2012 ως νέος υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ μετά την άρνηση του Βασίλη Ράπανου λόγω προβλημάτων υγείας.

Νάναι καλά η υγεία του και να χαίρεται τα δυο του παιδιά ο άνθρωπος και να πηγαίνει συχνά τη Σύρο, ως ιδιοκτήτης εξοχικής κατοικίας εκεί, στην περιοχή Τρία Λαγγόνια. Αλλά εφ όσον σκοπεύει να …μακροημερεύσει σε ανώτατα κυβερνητικά καθήκοντα, καλό θα ήταν ν αρχίσει να προσέχει λίγο και κάποιες «λεπτομέρειες».

Όπως λ.χ. τη συμπεριφορά του, το Δημόσιο λόγο του, το …θεματάκι αμετροέπειας που τον διακρίνει, τον οφειλόμενο σεβασμό προς την Δικαστική και Νομοθετική Εξουσία, προς τον μέσο Έλληνα πολίτη που υποφέρει και σιγοσβύνει, την ιστορία , την παράδοση και τους δημοκρατικούς αγώνες της πατρίδας του – εάν θεωρεί την Ελλάδα πατρίδα- η οποία κοντοζυγώνει και με τη δική του συμβολή σ την καταστροφή, το φιλότιμο του νεοέλληνα, την υπερηφάνεια του χειμαζόμενου λαού, την πολιτική του κακοδαιμονία και διάφορα άλλα τέτοια «μικροπράγματα»

Τώρα που φτάνω στο τέλος, αφού δηλώσω ότι τον άνθρωπο δεν τον ξέρω , ούτε του έχω μιλήσει ποτέ στη ζωή μου, οφείλω να ομολογήσω ότι ο κύριος Στουρνάρας δεν είναι και τόσο «του γούστου» μου. Φυσικά το να γνωρίζω τον κύριο Στουρνάρα δεν είναι και απαραίτητο, όπως δεν είναι απαραίτητο το να με γνωρίζει κι αυτός.

Είναι όμως απαραίτητο να γνωρίζει την Ελλάδα.