Μέσα στα τόσα και τα τόσα δυσάρεστα, πιεστικά, απογοητευτικά που επιπίπτουν σχεδόν καθημερινά ως πανούκλα στους βάρβαρα φτωχοποιημένους Έλληνες – το συντριπτικό ποσοστό των οποίων ανήκει στους «αθώους του αίματος»- η Ελληνική Κοινωνία ξέχασε δυο κατηγορίες συμπολιτών μας, συνελλήνων οι οποίοι βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας πριν από 10-12 μήνες : Τους άστεγους και τους άσιτους. Αυτούς που δεν έχουν σπίτι να μείνουν κι αυτοί που δεν έχουν να φάνε. Οι ιστορίες τους κατέκλυζαν πέρυσι τέτοια εποχή τα Μ.Μ.Ε., ίσως γιατί ακόμα οι «υπόλοιποι» δεν είχαμε αντιληφθεί πού «πηγαίναμε». Και το δράμα της ουράς για τα συσσίτια της Εκκλησίας ή των Δήμων αλλά και των ανθρώπων που κοιμόντουσαν στα πάρκα, στα παγκάκια, στις γωνίες, σε «κουφώματα» κτιρίων, πίσω από μάντρες, πάνω σε χαρτόκουτες, εγκαταλελειμμένοι, άθλιοι, παγωμένοι και απροστάτευτοι.

Τα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής, των Ιερών Ναών και των Δήμων κάπως βοήθησαν αρκετούς από τους πεινασμένους συνανθρώπους μας. Οι προσπάθειες οργανώσεων, ομοσπονδιών, ευαισθητοποιημένων πολιτών, συνεταιριστικών ομάδων αγροτών έδωσαν επίσης μεγάλη βοήθεια με δωρεάν τρόφιμα ή τρόφιμα με πολύ χαμηλές τιμές. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας κάπως ανακουφίστηκαν.

Αλλά για τους άστεγους; Ελάχιστα έγιναν. Και τώρα , μετά την παρατεταμένη καλοκαιρία τουλάχιστον 6 μηνών, τώρα που μπαίνει για τα καλά ο χειμώνας, το κρύο και οι βροχές, το πρόβλημα αρχίζει να ξαναεμφανίζεται στα μάτια μας. Και τώρα μάλιστα, διογκωμένο.

Αυτό το « πρόσωπο», το πρόσωπο της νέας γενιάς αστέγων, δηλαδή των ανθρώπων που έως πρότινος είχαν - ας πούμε- επαρκές βιοτικό επίπεδο αλλά πλέον είναι χωρίς στέγη, προσπαθεί να ξεκαθαρίσει μια έρευνα της ¨Κλίμακας», μια οργάνωσης στήριξης των αστέγων και αντιμετώπισης του κοινωνικού αποκλεισμού . Η έρευνα έγινε από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως τον Φεβρουάριο του 2012, στην περιοχή της Αθήνας.

Οι έρευνες βέβαια δεν βοηθούν τους πάσχοντες. Αυτοί άστεγοι και πεινασμένοι παραμένουν. Ελπίζω πως ΙΣΩΣ θα μπορέσουν να βοηθήσουν το ανεπαρκές, απρόσωπο, εξασθενισμένο, αναποτελεσματικό και κρυπτόμενο «Κράτος Προνοίας» να κάνει μια προσπάθεια και να υπερβεί τον φρικτό εαυτό του. Διότι μπορεί ο κύριος Στουρνάρας – και οι όποιοι άλλοι Στουρνάρες που υποτίθενται ότι κυβερνούν- να αποκλείει μετά βδελυγμίας το ενδεχόμενο να «ζήσει» με 500 ευρώ το μήνα, όλοι όμως αυτοί οι άστεγοι και πεινασμένοι Έλληνες νεόπτωχοι θα θεωρούσαν ένα κρεβάτι και μια κουβέρτα «κάπου» ως Γή της Επαγγελίας και ένα πεντακοσάρικο ως «δώρο Θεού».

Τι λέει η έρευνα: Σε ποσοστό περίπου 80% , οι άστεγοι είναι άτομα παραγωγικών ηλικιών, ενώ παρατηρείται ότι έχουν καλύτερο μορφωτικό επίπεδο σε σχέση με παλαιότερες μελέτες. Σε δείγμα 214 αστέγων, που ρωτήθηκαν, 64,8% είναι άστεγοι για λιγότερο από δύο χρόνια, δηλαδή από τα τέλη του 2010, περίοδο που ταυτίζεται με την έναρξη της κρίσης.

Σε ποσοστό 89,7% είναι Έλληνες , σεε ποσοστό 82,2% είναι άνδρες, 60,7% ανήκουν στις ηλικίες μεταξύ 41 -55, ενώ 26,40% είναι μεταξύ 26-40. Ένας στους πέντε έχει ανώτερο ή ανώτατο μορφωτικό επίπεδο και 40% έχουν τελειώσει το Λύκειο. Σε ό,τι αφορά την εργασία τους, 24,8% εργάζονταν σε τεχνικά επαγγέλματα ή / και στον κατασκευαστικό τομέα, κλάδους, που επλήγησαν από την οικονομική κρίση, 22% ήταν ιδιωτικοί υπάλληλοι, 18% ελεύθεροι επαγγελματίες και 16% εργάζονταν στον τουριστικό τομέα.

Σε ποσοστό 45,2% δηλώνουν ότι δεν έχουν κανέναν φίλο, ενώ 34,3% πως έχουν ερωτικές σχέσεις και σεξουαλική ζωή. Σε ποσοστό 18,1% έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν τουλάχιστον μία φορά.

Για περισσότερους από τους μισούς (52,4%) η εξασφάλιση τροφής δεν αποτελεί ένα καθημερινό πρόβλημα, ενώ αντίστοιχα δεν αποτελεί πρόβλημα για το 47,1% η ένδυση. Για 41% όμως, είναι πρόβλημα η εύρεση χώρου για να κάνουν μπάνιο. Οι μισοί ζουν με 0 έως 20 ευρώ το μήνα. Ως σημαντικότερες ανάγκες τους κατατάσσουν τη στέγαση (85,6%), την ιατρική περίθαλψη (83,1%), την εργασία (76,5%) και τη φροντίδα υγιεινής (75%).

Οι περισσότεροι από τους μισούς «κινούνται» στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, ενώ πολλοί είναι και στον Πειραιά. Οι μισοί δεν αισθάνονται καθόλου ασφαλείς. Κατά την εκτός στέγη διαβίωση, το 1/3 εξ αυτών έχουν κακοποιηθεί σωματικά τουλάχιστον μία φορά, 21,05% των γυναικών έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά και 44,1% έχουν πέσει θύματα ληστείας.

Πόσοι είναι; Δεν υπάρχει καμία επίσημη καταγραφή. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περίπου 20.000 ανθρώπους, οι μισοί εκ των οποίων στην Αθήνα, που διαβιούν στον δρόμο ή σε ακατάλληλες συνθήκες στέγασης, ενώ πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι που βρίσκονται σε κίνδυνο έλλειψης στέγης. Λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, το τελευταίο διάστημα διαπιστώνεται ότι υπάρχει σαφής αυξητική τάση, περίπου στο 25%.

Λέει κι άλλα πολλά η έρευνα. Στοιχεία που αν τα διάβαζαν προσεκτικά ο κύριος Στουρνάρας και οι συνάδελφοί του υπουργοί, θα βρίσκονταν μπροστά σε τρία ενδεχόμενα: 1.να αφιερώσουν το 1/3 της εργασιακής τους ημέρας στην αναζήτηση πόρων ή τρόπων για να πολεμηθεί αυτή η εξαθλίωση, 2. Να αδιαφορήσουν ή 3. Να παραιτηθούν αμέσως.

Αν και ζωηρά αμφιβάλλω για το κατά πόσο θα διαβάσουν καν, έστω 2-3 υπουργοί, τα ευρήματα της έρευνας, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να παρατηρούσε κανείς πόσο αποτελεσματικοί θα μπορούσαν να γίνουν εάν επέλεγαν το πρώτο ενδεχόμενο. Η υιοθέτηση αυτής της προσπάθειας είναι βέβαιο ότι και τη ζωή των τόσων «Αθλίων της Αθήνας» θα βελτίωνε και το επίπεδο αυτοεκτίμησής τους. Από θλιβεροί «κολαούζοι» μιας καταστροφικής ομάδας ξενόφερτων τοκογλύφων, θα ξαναγινόντουσαν άνθρωποι.