Μια από τις «βασικές» λέξεις που έγινε βροντερό σύνθημα στα χείλη των οργισμένων Ελλήνων το περασμένο καλοκαίρι αλλά και στο διάστημα μέχρι και τις τελευταίες εκλογές και το οποίο αποδιδόταν άμεσα σε όσους συμμετείχαν – εδώ και χρόνια- στη νομή της εξουσίας στην Ελλάδα, ήταν η λέξη «κλέφτης». Βλέποντας την αναποτελεσματικότητα της εξουσίας, την ανικανότητα του Δημοσίου, την αδιαφορία των λειτουργών, τους λανθασμένους χειρισμούς, τις πάσης φύσεως κατηγορίες, τις υπόγειες συμφωνίες, τις καταγγελίες για χρηματισμό και για «μίζες», την αποτυχία του επίσημου Κράτους να ελέγξει την πορεία του κράτους, τις αποκαλύψεις για «υπόγειες διαδρομές μαύρου χρήματος», την χρεοκοπία της χώρας που μας χτυπούσε την πόρτα, η λέξη «κλέφτης» έγινε συνώνυμη με την έννοια της άσκησης εξουσίας.

Μ αυτό το θυμό, μ αυτή την οργή, μ αυτή την απογοήτευση, μ αυτή την ψυχολογική κατάσταση, το συναίσθημα της απόγνωσης, την πρόβλεψη του ότι «τα χειρότερα έρχονται», οδηγήθηκε ο μέσος, φτωχοποιημένος Έλληνας στις εκλογές του Μνημονίου και εξοργισμένος από τη φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε» - μετά το μνημειώδες «Λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, ψήφισε εν θερμώ. Και δικαιολογημένα. Η πολιτική του ηγεσία τον είχε προδώσει, τον είχε διασύρει, τον είχε εξαθλιώσει. Μ αυτή τη λογική, ψήφισε αισθανόμενος ότι τιμωρεί τους ψεύτες και τους κλέφτες, αρνούμενος ότι «μαζί τα φάγαμε», αναζητώντας τα «λεφτά που υπήρχαν», επιθυμώντας την τιμωρία των ενόχων που είχε ήδη τοποθετήσει ανάμεσα στα μέλη των κυβερνήσεων, της Βουλής, των Υπουργείων…και μετά η λίστα άρχισε να μεγαλώνει: Προστέθηκαν οι δημοσιογράφοι, οι εφοριακοί, οι Πολεοδομίες, οι Δήμοι, η Δικαιοσύνη, οι φυλακές, οι δικηγόροι, οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές, οι ακτοπλόοι, οι ταξιτζήδες, οι συνδικαλιστές, οι εστιάτορες, οι ξενοδοχειάρχες, οι κτηματίες, η Αστυνομία….και μετά να ξαναμεγαλώνει και να ξαναμεγαλώνει…ώσπου, χωρίς να το καταλάβει, συμπεριέλαβε το συντριπτικό ποσοστό των Ελλήνων. Τεκμήριο «αθωότητας» έγινε πλέον μόνο η φτώχεια, μια «κατάσταση» απ΄ την οποία αγωνίζονται να ξεφύγουν, από καταβολής κόσμου, οι πάντες.

«Κλέφτης» ονομάζεται, στην καθομιλουμένη, εκείνος ο οποίος σύμφωνα με το Ποινικό Δίκαιο διαπράττει το έγκλημα της κλοπής. Λέξεις συνώνυμες του «κλέβω», είναι – σύμφωνα με το λεξικό Φυτράκη : αντιγράφω, απάγω, απατώ, αρπάζω, αφαιρώ, δανείζομαι, διαρρηγνύω,ιδιοποιούμαι, καταχρώμαι, κοροϊδεύω, κάνω κομπίνα, κόβω δρόμο, λαθροχειρώ, λαφυραγωγώ, λεηλατώ, ληστεύω, λογοκλέπτω, λωποδυτώ, μετατυπώνω, μιμούμαι, ξεγελάω , οικειοποιούμαι,σφετερίζομαι, την «φέρνω» , υπεξαιρώ, υφαρπάζω, φοροδιαφεύγω. Και πολλά άλλα.

Διάβασα μιαν επιστολή που έγραψε – προφανώς επηρεασμένος απ΄ όσα άκουγε για τους Έλληνες- πέρυσι τον Ιούλιο ένας νέος, ο Βασίλης Μαχιάς που σηκώθηκε κι έφυγε από μια πατρίδα που αδικεί τα καλύτερα παιδιά της. Γράφει μεταξύ άλλων :

«Εγκατέλειψα την Ελλάδα προ εφταετίας. Τις καλές εποχές δηλαδή. Ολυμπιακοί, ευρωπαϊκό, Eurovision και καφάσια οι άδειες σαμπάνιες στη Μύκονο. Είχα ανάγκη από ένα σύστημα που να προστατεύει τον πολίτη από την ανομία. Ένα σύστημα που να αποδέχεται ως αλήθεια το αυτονόητο, να επιβραβεύει το άριστο και να απορρίπτει τον παραλογισμό. Μα, αλήθεια, πραγματικά δεν γνωρίζετε ποιοι τα φάγανε τα λεφτά; Δεν έχετε την παραμικρή ιδέα ποιοι είναι οι κλέφτες, οι ψεύτες κι οι λωποδύτες;

• Κλέφτες είναι οι ολυμπιονίκες που αφού μας χάρισαν την ψευδαίσθηση εθνικής ανάτασης τσεπώνοντας ταυτόχρονα τα πριμ , αποδείχτηκαν στην πλειοψηφία τους ντοπέ.

• Κλέφτες, είναι οι πρόεδροι ομάδων διότι «στήνουν» παιχνίδια και ξεπλένουν βρώμικο χρήμα.

• Κλέφτες αρκετοί από τους εθνικούς τροβαδούρους μας που ξέχασαν ή αμέλησαν να δηλώσουν τα εισοδήματά τους.

• Κλέφτες οι εφοριακοί που κάνουν τα στραβά μάτια στους φοροφυγάδες.

• Κλέφτες οι δημόσιοι υπάλληλοι που την κοπανάνε από το γραφείο στις 12:30. Κλέφτες και οι συνάδελφοί τους που τους χτυπάνε την κάρτα.

• Κλέφτες και οι μηχανικοί που παραβαίνουν τους όρους δόμησης για να βγάλουν παραπάνω τετραγωνικά .

• Κλέφτες οι εκπαιδευτικοί που λαμβάνουνε μαύρα από ιδιαίτερα.

• Κλέφτες οι καθηγητές πανεπιστημίου που διορίζουν παιδιά και εγγόνια στις σχολές τους με αδιαφανείς διαδικασίες. Αν δεν κοιτάξεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει.

• Κλέφτες γιατροί και φαρμακοποιοί που στήνουν εισπρακτικές εταιρίες στην πλάτη των ασθενών γράφοντάς τους αχρείαστα φάρμακα

• Κλέφτες οι νοικοκύρηδες που διατηρούν ανασφάλιστες οικονόμους

• Κλέφτες οι αιώνιοι φοιτητές γιατί καταναλώνουν κρατικούς πόρους κωλοβαρώντας.»

Γράφει κι άλλα πολλά ο νέος Έλληνας που πρόλαβε και την «κοπάνησε». Φυσικά, δεν συμφωνώ με όλα όσα γράφει, καταφανώς επηρεασμένος και από προσωπικές καταστάσεις. Και ένα είναι βέβαιον: Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ούτε όλοι κλέφτες. Δεν θα ήταν δυνατόν. Αλλά πριν φτάσουμε σε μια νέα κατάσταση Εθνικού Διχασμού, καλό θα ήταν να ξανασκεφτούμε τι σημαίνει «κλέφτης». Και να την αποδίδουμε εκεί που πρέπει. Τέλος πάντων, με κάποιον θα πρέπει να συνεχίσουμε να μιλάμε. Τουλάχιστον όσοι από εμάς ΔΕΝ τα φάγαμε μαζί.