Δημήτρης Κωνσταντάρας - Κατηγορείστε τον για όσα θέλετε το Χρυσοχοίδη. Αλλά όχι για το ότι λέει την αλήθεια.

Κατηγορείστε τον για όσα θέλετε το Χρυσοχοίδη. Αλλά όχι για το ότι λέει την αλήθεια.

Πολλή «κουβέντα» άνοιξε σε διάφορα Μ.Μ.Ε. τον τελευταίο καιρό, μέσα στη γενική τάση «ανθρωποθυσιών» που επικρατεί, με αντικείμενο κριτικής, «σταυρώματος», επίκρισης, διαβολής, ύβρεων και απαξίωσης τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη. Αφορμή; Η από τηλεοράσεως παραδοχή του ότι « όχι, δεν το διάβασα το Μνημόνιο».Δεν είμαι «απολογητής», ούτε εκπρόσωπος του κ. Χρυσοχοίδη και του έχω επανειλημμένα ασκήσει δριμύτατη κριτική αλλά η γενικευμένη επίθεση που του έγινε από διάφορα «κέντρα» επειδή είπε την αλήθεια – επώδυνη, δύσκολη, ενοχοποιητική ίσως αλλά πάντως η αλήθεια- δεν ήταν τυχαία. Ο Χρυσοχοίδης ανήκει κι αυτός στην ομάδα των ανθρώπων της πολιτικής που «πρέπει να καούν στην πυρά για να ξεβρωμίσει ο τόπος», σε μια μεσαιωνική κατάσταση δημιουργίας «αιρετικών» των οποίων η καταστροφή θα έφερνε τη σωτηρία.

Μήνες, χρόνια τώρα μετά την καταβαράθρωση της χώρας μας, κοιτάζουμε ακόμη το δέντρο και όχι το δάσος. Λες και η απομάκρυνση και ο εξοστρακισμός 40-50 ή και περισσότερων ανθρώπων ( που χωρίς αμφιβολία φέρουν σοβαρές ευθύνες για αποφάσεις που πήραν ή που ΔΕΝ πήραν) θα έλυνε το γενικό πρόβλημα «μόλυνσης» του πολιτικο – οικονομικού μας συστήματος.

Εάν υποβάλαμε τους βουλευτές, τους επικεφαλής των Υπουργείων, τα στελέχη, τους συμβούλους, τους τραπεζίτες, τους συνδικαλιστές, τους δημοσιογράφους – κήνσορες στο τέστ της αλήθειας πόσοι θα έβγαιναν «θετικοί» στην ερώτηση «Διαβάσατε το Μνημόνιο»;

Ο Χρυσοχοίδης , με απόλυτη ειλικρίνεια και «εν γνώσει των συνεπειών του νόμου», το παραδέχτηκε, γνωρίζοντας αυτό που κάνουμε όλοι μας ότι γνωρίζουμε αλλά ΔΕΝ γνωρίζουμε : Ότι πολύ μικρή σημασία είχε εκείνες τις μέρες, εκείνες τις ώρες να έχει διαβάσει κάποιος το Μνημόνιο γιατί επρόκειτο για ένα –πολύ σημαντικό βέβαια αλλά ιδιαίτερα τεχνοκρατικό που απευθυνόταν σε απόλυτα ειδικούς- έγγραφο ΠΟΛΛΩΝ σελίδων το οποίο είχε προσυπογράψει ο εκλεγμένος διαχειριστής της εξουσίας και οι άμεσα εμπλεκόμενοι συνεργάτες του. Και ότι η ψήφισή του δεν θα βασιζόταν στη γνώση του περιεχομένου αλλά στην εμπιστοσύνη στη γνώση, υπευθυνότητα και ακεραιότητα αυτού του διαχειριστή που διαπραγματεύτηκε για λογαριασμό μας; Γι αυτό το Μνημόνιο και τόσα άλλα Μνημόνια, τόσα χρόνια;

Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε ορό της αλήθειας στους βουλευτές . Αλλά ΑΝ ήταν, πόσο βέβαιοι είστε ότι θα αποδεικνυόταν πως κι άλλοι 50 ή 100 ή και 200 δεν το είχαν διαβάσει; Πόσοι ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, πόσοι οικονομολόγοι, αναλυτές, συνδικαλιστές, πόσοι τραπεζίτες , πόσοι δικαστικοί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, σχολιαστές, αρθρογράφοι, πρώην υπουργοί που ασχολούνται επί μήνες μ αυτό, το κρίνουν, το αναλύουν, υποβάλλουν προτάσεις, καταδικάζουν, επιμερίζουν ευθύνες το έχουν διαβάσει;

Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, σε μια συνέντευξη στο περιοδικό CRASH, παραδέχτηκε ότι « Όταν αναλάβαμε, τον Οκτώβρη του 2009, ήμασταν σε άλλο κόσμο, σε άλλη χώρα αφού κουβεντιάζαμε για αυξήσεις. Και δώσαμε και ένα επίδομα αλληλεγγύης, 500 εκατομμύρια, στους φτωχούς συμπολίτες μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν είχαμε επίγνωση της πραγματικής κατάστασης.» Επίσης ότι : «Κατ αρχήν υπάρχει ένα γεγονός το οποίο είναι καθοριστικό στα δυο χρόνια αυτά που πέρασαν. Είναι η παραίτηση της κυβέρνησής μας. Η παραίτηση του πρωθυπουργού και η δική μας, των υπουργών. Και ο σχηματισμός μιας νέας κυβέρνησης .Γιατί; Διότι αποτύχαμε. Αυτό, δεν μπορεί κανείς να το υπερβεί. Είναι η πραγματικότητα.».

Και τέλος ότι : « Αναφορικά με την πρόταση για δημοψήφισμα, ο Παπανδρέου δεν είχε σταθμίσει καλά τις παραμέτρους τις εξωτερικές, δεν είχε προετοιμάσει σωστά το γεγονός αυτό, δεν είχε προετοιμάσει τη συζήτηση και την ενημέρωση των ξένων. Και εγώ που είχα πάρει θέση υπέρ του δημοψηφίσματος, είχα την πεποίθηση ότι είχε εξασφαλιστεί η 6^η δόση και ότι ήταν ενημερωμένοι οι εταίροι μας. Αλλά ούτε το ένα, ούτε το άλλο ίσχυε».

Κατηγορείστε τον για όσα θέλετε το Χρυσοχοίδη. Αλλά όχι για το ότι λέει την αλήθεια.