ΑΦΟΡΜΗ : Η για 16η
χρονιά εκδήλωση στην Πλατεία Κοραή μαθητική εκδήλωση του 35ου Δημοτικού Πειραιά , για την
Οκτωβριανή « Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού» των τυφλών.
Το λευκό Μπαστούνι, είναι το τεχνικό βοήθημα που
χρησιμοποιούν τα άτομα με προβλήματα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν
τα εμπόδια και να κινούνται με άνεση, ανεξαρτησία και ασφάλεια στο συνήθως
αφιλόξενο δομημένο χώρο. Το 35ο Δημοτικό Πειραιά είναι από τα πρώτα σχολεία που
ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 λειτούργησε Τμήματα Ένταξης τυφλών
μαθητών σε κοινή σχολική τάξη, υπό τον δάσκαλο Ειδικής Αγωγής Αλέξη Γκλίνο.
Ο Βαγγέλης Αυγουλάς, που εκτός των άλλων,
είναι Τακτικός Εκπρόσωπος στην Ελλάδα
της Διεθνούς Οργάνωσης VIEWS για τους τυφλούς, μίλησε στους μικρούς μαθητές για
τον τρόπο ανάγλυφης γραφής και ανάγνωσης Braille των τυφλών, καθώς και για τις
δυσκολίες πρόσβασης των ατόμων με προβλήματα όρασης σε ελεύθερα πεζοδρόμια,
στην εκπαίδευση και την εργασία. Μετά,
απάντησε σε απορίες μαθητριών του Ραλλείου Γυμνασίου και συζήτησε μαζί τους για
τις δυσκολίες στην καθημερινή διαβίωση των τυφλών και για τους φόβους των ΑμεΑ
υπό τις απειλές περικοπών ακόμη και στα επιδόματα αναπηρίας. Και στο τέλος;
Τα παιδιά έπαιξαν εκπαιδευτικά παιχνίδια με κλειστά μάτια,
μοίρασαν ενημερωτικό υλικό στους διερχόμενους και φωνάζοντας συνθήματα για
«Ελεύθερα Πεζοδρόμια» και «Ισότητα – Συμμετοχή – Σεβασμό» έβαλαν τα θεμέλια για
μια σχολική τάξη που θα τους χωρά όλους ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες και
τη διαφορετικότητα τους!
Ελάχιστοι «εκπρόσωποι» του πολιτικού, δημοσιογραφικού,
οικονομικού, επιχειρηματικού, παραγωγικού
κόσμου πήγαν στην Κοραή για να τιμήσουν αυτή τη «γιορτή» των τυφλών
μαθητών. Ακόμη και η αφεντιά μου, που χρόνια τώρα προσπαθώ να είμαι πάντα δίπλα
τους και να τους προσφέρω κάποιο, μικρό στήριγμα στην προσπάθειά τους να
προσεγγίσουν την –αστική τουλάχιστον- ισότητα ( κάτι που εγγυάται ακόμη και το
παρηκμασμένο και πολυκαταργημένο Σύνταγμά μας) δεν τα κατάφερα να πάω. Ζητώ
συγγνώμη.
Η γιορτή βέβαια έγινε ακόμη και χωρίς εμάς. Έγινε γιατί γι
αυτούς τους ανθρώπους με τα προβλήματα
με τα οποία τους …προίκισε η φύση, η τύχη, ο άγραφος νόμος, ο Θεός, τα μειονεκτήματά
τους είναι ο άμεσος αντίπαλος που
επιθυμούν να καταβάλουν, να ξεπεράσουν, να αντιμετωπίσουν, να υπερακοντίσουν
για να ζήσουν μια όσο γίνεται πιο φυσιολογική ζωή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα τελευταία 20 -30 χρόνια έχει
γίνει πρόοδος. Το «Ελεήστε τον αόμματο» έχει εξαφανιστεί από την καθημερινότητα
του πολίτη, ο οίκτος αντικαθίσταται σιγά-σιγά από έπαινο, θαυμασμό και
επιβράβευση, το « λευκό μπαστούνι» ( που δεν ήταν πάντα «λευκό») δεν αποτελεί
αφορμή για …στεναχώρια και σκέψεις όπως
«αχ τον καυμένο» αλλά για λόγια
ενθάρρυνσης , αναγνώρισης και σχετικής προθυμίας για μιαν βασική «βοήθεια»- όχι ελεημοσύνη- στην αντιμετώπιση απλών για τους βλέποντες εμποδίων.
Η εκλογή αρκετών αναπήρων – τυφλών και κωφών μέχρι στιγμής,
κινητικά ανάπηρων και παραπληγικών
ελπίζω στη συνέχεια- στο Κοινοβούλιο και σε άλλες αιρετές θέσεις όχι μόνο έχει
βοηθήσει το Αναπηρικό Κίνημα αλλά έχει δώσει στην κοινωνία μας θαυμαστές
προσωπικότητες που αποδείχθηκαν ικανότατες στο χειρισμό σημαντικών θεμάτων.
Η παρουσία του νεαρού αριστούχου δικηγόρου Βαγγέλη Αυγουλά
στο Δημοτικό Συμβούλιο τουΙλίου και η
επιλογή του ως Αντιδημάρχου από το
Δήμαρχο Νίκο Ζενέτο ( ξέρετε…το Δήμαρχο που «έβαλε τα γυαλιά» στο Υπουργείο
Παιδείας αρνούμενος να κάνει
φωτοαντίγραφα των σχολικών βιβλίων και βρίσκοντας τρόπο να τα …ΤΥΠΩΣΕΙ
φτηνότερα), μόνο καλό πρόκειται να φέρει στον τόπο.
Κι όταν το καταλάβουν και οι «αρμόδιοι»…
