Η υπόθεση της λεγόμενης «Περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα» είναι πολύ ευρύτερη και σοβαρότερη απ΄ όσο θεωρείται και απ΄ όσο ξέρει ο απλός κόσμος. Κυρίως απ΄ όσο του επέτρεψαν να γνωρίζει όσοι έχουν ενδιαφέρον ή συμφέρον να προωθούν «προς τα έξω» μια υπόθεση στις διαστάσεις που αυτοί θέλουν.Είναι ένα εκρηκτικό μείγμα φτώχειας, εξαθλίωσης, σύγκρουσης, εγκληματικότητας, απογοήτευσης, οργής, απορίας και ποικίλων σκοπιμοτήτων.

Οι πραγματικές διαστάσεις μιας πραγματικής τραγωδίας που βιώνουν χιλιάδες κάτοικοι, κυρίως Αθηναίοι, ξεπερνούν χωρίς καμία αμφιβολία την διαπιστωμένη αντίληψη της «πολιτείας», του ανώνυμου «κράτους» των τελευταίων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που όποτε αναγκάζονταν να «ενεργήσουν» , αποφάσιζαν να «κοιτάξουν» αλλού.Η ουσία και το περιεχόμενο της υπόθεσης αυτής πέρασε – και περνά- εντελώς ξώφαλτσα από τις αρμοδιότητες της Αστυνομίας , που περιορίζεται σε περιπολίες , προσαγωγές κατόπιν καταγγελιών και συλλήψεις όταν το όποιο «έγκλημα» έχει συντελεστεί και δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα αίτια και την πρόληψη.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2004, της Νέας Δημοκρατίας ως το 2009 αλλά και η τελευταία του Γιώργου Παπανδρέου αντιμετωπίζουν τον «Άγιο Παντελεήμονα» σα μια ιστορία «φολκλόρ», σαν σενάριο μιας ταινίας, σα μεμονωμένα γεγονότα που υποδηλώνουν έξαρση της εγκληματικότητας και ουδέποτε έσκυψαν πάνω από τις ρίζες και τα αίτια της δημιουργίας μιας ολόκληρης, τεράστιας περιοχής σε Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ΄90 ή μιας ευρωπαικής Μπογκοτά.

Και ο Δήμος, ενδιαφέρθηκε περισσότερο με την Παιδική Χαρά, την καθαριότητα , τα τραπεζοκαθίσματα , τα καταστήματα κι όχι για τους ενοίκους και τους θαμώνες, τους ενοικιαστές διαμερισμάτων και τους πολυπληθείς κατοίκους, για την αλλοίωση της πληθυσμιακής ταυτότητας και της άσκησης θρησκευτικών «καθηκόντων» σε υπόγεια, «Κρυφά τζαμιά» στο πρότυπο των «κρυφών σχολειών» της Τουρκοκρατίας.Η όμορφη Πλατεία της οδού Αχαρνών με την τεράστια εκκλησία του Αγίου – μεγάλη η Χάρη του- έχει γίνει συνώνυμη της κατάρρευσης του ευνομούμενου κράτους, της φυσιολογικής ζωής και των κάθε λογής ρατσιστικών προεκτάσεων.

Αφορά μια περιοχή κατά πολύ ευρύτερη του «Αγίου Παντελήμονα» αφού πλέον συμπεριλαμβάνει την Πλατεία Βικτωρίας, την Πλατεία Αττικής, το κομμάτι της οδού Πατησίων στον ΟΤΕ και την παλαιά Ανωτάτη Εμπορική, αγγίζει το κέντρο της Αθήνας προς την Πλατεία Καραισκάκη και την Πλατεία Λαυρίου ενσωματώνοντας στο γενικό «κάδρο» και τις δικές τους «αμαρτίες» της πορνείας και του κάθε λογής trafficking, ανθρώπων κι ψυχών καθώς και το εμπόριο ναρκωτικών.

Μην ξεχνιέστε όμως: Όλη αυτή η κατάσταση διαφορών και ομοιοτήτων, καθημερινής μικρο-εγκληματικότητας, δράση συμμοριών με ληστείες και «ξεκαθαρίσματα» , έξαρση και επέκταση ρατσιστικών φαινομένων, φοβίας των παραδοσιακών κατοίκων, αλλαγής της εικόνας της περιοχής και της σύνθεσης του πληθυσμού, όλη αυτή η βίαιη και ανεξέλεγκτη αλλαγή αφορά περίπου 200.000 κατοίκους της Αθήνας.

Εγκληματικές και γενικά παραβατικές συμπεριφορές, συμπλοκές συμμοριών, ληστείες, κρυφά τζαμιά, παραεμπόριο δημιουργούν φόβο, ρατσισμό, επιφυλακτικότητα ενώ η έλλειψη αποφασιστικότητας οδηγεί τους κατοίκους της περιοχής, Έλληνες και ξένους, νόμιμους ή παράνομους, λευκούς, μαύρους ή σκουρόχρωμους, Χριστιανούς ή Μουσουλμάνους ή Βουδιστές ή αθειστές, συνταξιούχους, καταστηματάρχες, εργαζόμενους στην οργή.

Η οργή , η απογοήτευση και η απόγνωση των κατοίκων που δεν τους ακούει και δεν τους συμπονά κανείς, που κανείς δεν αντιλαμβάνεται ότι φοβούνται να κυκλοφορήσουν και «εξαναγκάζονται» σ΄έναν ιδιότυπο ρατσισμό που δεν συμβαδίζει με την Ελληνική φυλή, τους οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα των εκλογών του 2009 και του 2009, στην αποχή και το «μαύρισμα» πρωθυπουργών και Δημάρχου που τους «κυβέρνησαν».

Η εξαγγελία της δημιουργίας ενός τεράστιου τζαμιού στο Βοτανικό και η φημολογία περί της μετατροπής της Αθήνας σε μια «Μέκκα της Ευρώπης», πράγματα που υποστηρίζονται, προωθούνται, υποδαυλίζονται ίσως από τα πολιτικά κόμματα και τη Δημοτική Αρχή - πιθανότατα νόμιμα, υποχρεωτικά και βαθμιαία- έχουν κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει.

Τι ισχύει, τι πρέπει να γίνει, τι μπορεί να γίνει, τι θέλουν οι κάτοικοι, τι δικαιούνται οι νόμιμοι μετανάστες, τι πρέπει να γίνει με το παραεμπόριο και τη λαθρομετανάστευση ώστε η περιοχή να ξαναβρεί τους ρυθμούς , την ατμόσφαιρα και τη φιλοσοφία της;

Προσωπική γνώμη ενός ανθρώπου που ζει στην περιοχή : Η αποφασιστικότητα και η γνώση λείπει. Κι αυτό λύνεται μόνο με ΕΝΑ τρόπο: Εάν πάρουμε ΚΑΙ τους 300 της Βουλής ΚΑΙ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ΚΑΙ τους 70 Δημοτικούς Συμβούλους ΚΑΙ την ηγεσία της Αστυνομίας και τους βάλουμε να ζήσουν ένα μήνα σε διαμερίσματα 2 – 3 και 4 δωματίων στην Αλκαμένους, στη Φυλής, στη Μαυρογένους, στην Υγείας, στη Μιχαήλ Βόδα στην Τρίτης Σεπτεμβρίου, στην Αγαθουπόλεως , την Αριστοτέλους και την Αχαρνών.