Ένας αρκετά μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων που ενημέρωναν καθημερινά τον κόσμο από τα ραδιόφωνα όλη τη δεκαετία του '90 – τότε δηλαδή που τα ραδιόφωνα και ακροαματικότητα είχαν και αξιοπιστία και αντικειμενικότητα- «έχτισαν» την καριέρα τους και το δημόσιο λόγο τους επάνω σε μια σειρά γεγονότων, δηλώσεων και υποθέσεων. Το γνωρίζω καλά. Ήμουν ένας απ ΄αυτούς.

Μία από τις Υποθέσεις, ήταν η φράση του Καραμανλή : «Ο Σημίτης είναι ο αρχιερέας της διαπλοκής». Μια άλλη ήταν τα γεγονότα στα Ίμια. Μια τρίτη, η Υπόθεση Οτσαλάν. Και μια τέταρτη, το Έγκλημα στο Χρηματιστήριο. Είχαμε επίσης ως κεντρικά θέματα που εξετάζαμε καθημερινά και προσπαθούσαμε να ενημερώσουμε τους πολίτες την Υπόθεση Συμπιλίδη, τη δημιουργία της Πολιτικής Άνοιξης, την πτώση Μητσοτάκη, την υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου, την γνωστή ως «Εξέγερση των Κολλάδων», τη διαδοχή στη Νέα Δημοκρατία, την ήττα Έβερτ, τη νίκη Καραμανλή, τη διαδοχή Ανδρέα μετά την «Ωνασειάδα». Αλλά και την ανάδειξη της Ελλάδος ως της χώρας με τη μεγαλύτερη διαφθορά αλλά χωρίς διεφθαρμένους!

Από τότε, έχουν περάσει κοντά δέκα χρόνια. Τι έχει συμβεί; Γιατί «προδοθήκαμε» τόσο πολύ και τόσοι πολλοί; Γιατί εκταμιεύσαμε επί δέκα χρόνια όλες μας τις δυνάμεις, την προσωπικότητά μας, την αξιοπιστία μας για να στηρίξουμε προσπάθειες που θα οδηγούσαν στην κάθαρση και μας «πούλησαν»;

Που πήγαν όλοι οι διαπρύσιοι κήρυκες της αξιοπιστίας της πολιτικής και της δημοσιογραφίας; Πού είναι οι διεφθαρμένοι; Πόσες φορές ξαναείπαμε «ευχαριστώ» στους Αμερικανούς όπως ο Σημίτης στα Ίμια; Τι ακριβώς έγινε στο χρηματιστήριο; Πως αναδείχθηκε σε πρωτεύον το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων; Πως φτάσαμε στο σημείο να βρίσκονται κοντά στη χρεοκοπία 1 εκατομμύριο επιχειρήσεις; Πως και συζητάμε για «Κόμμα των Επιχειρηματιών»; Πως ανεχτήκαμε να φτάσουμε στα πρώτα 6-7 χρόνια της πρώτης δεκαετίας του εικοστού πρώτου αιώνα σ΄αυτή την πλήρη απαξίωση της πολιτικής, της δημοσιογραφίας, της οικονομίας, της κοινωνίας;

Ένα άρθρο δεν μπορεί βέβαια να βρει και να δώσει απαντήσεις και λύσεις εκεί που δεκάδες Εξεταστικές Επιτροπές, έλεγχοι, ανακρίσεις, έρευνες από όλες τις αρμόδιες αρχές απέτυχαν. Οι κλέφτες, οι προδότες, τα «καρφιά», οι λωποδύτες, οι απατεώνες, οι επίορκοι, οι κάθε λογής πράκτορες ξέρουν και κρύβονται καλά.

Ωστόσο, υπάρχει σίγουρα η «αρχή του νήματος». Αρκετοί την αναζητούμε ακόμη. Και θα τη βρούμε. Αρκεί, αρκεί ένα μικρό «κάτι» να τους έχει ξεφύγει. Διάφορα, σχεδόν ασήμαντα, έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας, κάποιοι ελάχιστοι έχουν αρχίσει να πληρώνουν το κόστος των ενεργειών και παραλείψεών τους, μια αχτίδα φωτός άστραψε πέρα μακριά, μέσα από το τούνελ.

Υπάρχει η «αρχή του νήματος». Και θα φανεί. Δεν μπορεί να μη φανεί. Γιατί αν – θεωρητικά μιλάω- υπάρχουν 100.000 άνθρωποι που θέλουν να ΜΗ βρεθεί ΠΟΤΕ, υπάρχουν άλλες 100.000 που θέλουν. Και δε θα πάψουν να την αναζητούν.

Κάτι το σημειωματάριο του Χριστοφοράκου, κάτι ο σκληρός δίσκος της γραμματέως του, κάτι ο άπληστος καλόγερος, κάτι το Λιμενικό Ταμείο του Πόρτο Λάγος, όλο και «κάτι» τους ξεφεύγει. Όπως για παράδειγμα, αυτό το εκπληκτικό των τελευταίων ημερών με τον πρώην βουλευτή που είχε ξεχάσει να αναφέρει στο πόθεν έσχες του τα εκατομμύρια ( δραχμές ή ευρώ δεν έχει πλέον σημασία) που διακινούνταν μέσα από τραπεζικούς του λογαριασμούς και όταν η υπόθεση έφτασε – με 5-6 χρόνια καθυστέρηση στη Δικαιοσύνη, οι δικαστές τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου τον …αθώωσαν. Η υπόθεση ξεχάστηκε, χάθηκε, ο πρ. βουλευτής απομακρύνθηκε από το κόμμα του. Με τις τσέπες του γεμάτες από τα λεφτά. Κάποια από τα «λεφτά» που είχε ανακαλύψει ο Παπανδρέου. Και άρκεσε η αφοσίωση του σημερινού Γενικού Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, του κ. Σχοινιωτάκη για να βρεθεί κάποια «άκρη».

Είναι αυτή η «Άκρη του νήματος»; Θα φτάσουμε «κάπου» μέσα απ΄αυτή την υπόθεση; Δεν το ξέρω. Αλλά κι αν δεν είναι αυτή, πάλι κάποια άλλη θα βρεθεί.

Η «Άκρη του Νήματος» είναι εκεί. Και μας περιμένει.