Με τα χρυσά ξεχάσαμε;

Μετά την ανέλπιστη κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου από τον καταπληκτικό, νεαρότατο αλλά...ρωσόφωνο Έλληνα από την Τασκένδη, τον νεαρό Ολυμπιονίκη Ηλιάδη, ήρθε το επόμενο χρυσό από τις συμπαθέστατες ιστιοπλόους, την κυρία Τσουλφά και την κυρία  Μπεκατώρου και ανεξάρτητα από την αθλητική σημασία της επιτυχίας, άρχισε να εξελίσσεται μια ολόκληρη σειρά από σκέψεις, διαπιστώσεις και συναισθήματα. Και πιστέψτε με, όλα αυτά δεν τα βλέπω καθόλου από την αθλητική τους πλευρά. Τα βλέπω ως κοινωνικές προεκτάσεις μιας ολόκληρης διαδοχής διαδικασιών και ως καταλύτες στη ζύμωση της ψυχολογικής κατάστασης ενός ολόκληρου λαού που με το ξέσπασμα της υπόθεσης Κεντέρη -  Θάνου - Τζέκου άρχισε να ...αρμενίζει σε βαθιά νερά, σαν το χάρτινο καραβάκι της τελετής έναρξης που ήταν εύκολο να ...σκίζει τα γαλήνια νερά της  κατασκευασμένης λίμνης αλλά έτσι και φύσαγε λίγο, αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να το κρατήσει «όρθιο» ο άνθρωπος που κρυμμένος  μέσα του, το «περπατούσε» στα ρηχά νερά.
Θέμα πρώτον: Η Μιρέλα Μανιάνι τραυματίστηκε στον ώμο ,πονάει και καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για να καταφέρει να αγωνιστεί. Τι σημαίνει αυτό; Τι τραυματισμός είναι αυτός;
Θέμα δεύτερον : Και ο Πύρρος Δήμας δήλωσε τραυματίας αλλά κατέθεσε την πρόθεσή του να αγωνιστεί έστω με ένα χέρι και ένα πόδι. Τι τραυματισμός είναι αυτός; Και πόσο «διπλωματικοί» τραυματισμοί είναι και οι δυό τους; Πολύ θα ήθελα να αποδειχτώ λάθος και να είναι και οι δυο τραυματισμοί πραγματικοί και οι αθλητές να κατέβουν να αγωνιστούν, έστω κι αν δεν πάνε καλά.Και μπορεί να ήμουν αυτός που συνέστησε στους «προβληματικούς» να ...τραυματιστούν εγκαίρως αν σχεδίαζαν να προσπαθήσουν να μας προσφέρουν κάλπικα μετάλλια αλλά δεν περίμενα τέτοια γρήγορη ανταπόκριση. Τι άλλο μπορεί να περιμένουμε;
Θέμα τρίτον: Τι ακριβώς συμβαίνει με τους διαιτητές, τους κριτές και τους σημειωτές; Βάλθηκαν να μας ξεπαστρέψουν; Το θαυμάσιο αυτό παιδί της πυγμαχίας, τον Κλαδούχα που τον αντίπαλό του τον «τσάκισε» στην κυριολεξία αλλά έχασε τον αγώνα με 4 σημεία διαφορά γιατί τον αδίκησαν τόσο κατάφωρα , σε σημείο ώστε να διαμαρτύρεται και το ίδιο το ρίνγκ; Τον Κακλαμανάκη γιατί τον κυνηγάνε; Τη Δανιηλίδου γιατί δεν την προστάτεψε καμία διαιτητής από τους ενθουσιώδεις αλλά άσχετους φιλάθλους που μπαινοβγαίνανε; Συμβαίνει κάτι; «Ενοχλήθηκε» τόσο η Διεθνής Κοινότητα που η υπόθεση Κεντέρη απειλούσε μέχρι και με αποκαλύψεις όχι και τόσο «ευχάριστων» μυστικών ώστε αποφάσισε να μας ...τρίξει τα δόντια;
Θέμα τέταρτο: Διαπιστώσατε κι εσείς ότι ο μέσος φίλαθλος αδιαφορεί πλέον για το αν θα τρέξει ο Κεντέρης και η Θάνου γιατί αμφιβάλλει πλέον για ό,τι λέγεται και γράφεται για την υπόθεση και γιατί βρήκε τη χαρά και την περηφάνεια του από άλλους αθλητές;

Μα έτσι δεν γράφεται η ιστορία άλλωστε; Με το χρυσό μετάλλιο της Μπεκατώρου και της Τσουλφά στην ιστιοπλοία - και τα τυχόν άλλα που έχουν στο μεταξύ «μεσολαβήσει»- ξεχάστηκαν τα ενδεχόμενο μετάλλια του Κεντέρη και της Θάνου. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν τα απρόβλεπτα, όπως οι δυο καταδύτες μας που χρυσώθηκαν χωρίς να το περιμένει κανείς και ο ρωσόφωνος πιτσιρικάς στο τζούντο που μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε «γνήσια ελληνική ψυχή» όπως έλεγε ο θετός του πατέρας και προπονητής αλλά σίγουρα θα γίνει. Και στην κρίσιμη στιγμή που
Όλοι βλέπουμε να γκρεμίζονται οι συγκεκριμένες ελπίδες μας και να φτάνουμε στην άκρη του γκρεμού νοιώθοντας αμφιβολίες, ντροπή και απογοήτευση, πάντα θα υπάρχει μια Μπεκατώρου και μια Τσουλφά που θα μας σηκώσουν και πάλι στην πλάτη τους.
Είδατε όμως πόσο γρήγορα την ξεχάσαμε την υπόθεση Κεντέρη - Θάνου - Τζέκου που τόσο μας πόνεσε;