| Διάβασα μάλλον διστακτικά το κείμενο που μού έστειλαν στον υπολογιστή και αρχικά το θεώρησα απλοικό. Ίσως και λίγο αφελές. Ύστερα από την καθημερινή, λεπτομερή εξέταση της ειδησεογραφίας , συνειδητοποίησα ότι η ψυχή, το μυαλό του απλού, καθημερινού ανθρώπου που βομβαρδίζεται σ΄ όλες αυτές τις “καταστροφές” που συμβαίνουν ή θα συμβούν λαχταράει μιαν ελπίδα, αναζητεί μιαν ανοιχτή πόρτα, ψάχνει μια παρηγοριά. Ξαναδιάβασα το “αφελές” κείμενο. Το επεξεργάστηκα λίγο, έκοψα μερικά πολυλογούδικα κομμάτια και είπα να σας το αφιερώσω. Δεν ξέρω ποιος το έγραψε, τι πρεσβεύει, αν είναι άντρας ή γυναίκα, τριάντα , σαράντα ή πενήντα χρονών, σε τι Θεό πιστεύει, τι όνειρα έχει. Ξέρω μόνο ότι όσο κι αν θεωρούμε ότι “εμείς τα έχουμε ξεπεράσει αυτά”, πάντα υπάρχει στην ψυχή μας ένα μικρό κενό που χρειάζεται “γέμισμα”. Έστω “απλοικό”. Σαν κι αυτό:
“ Ονειρεύτηκα ότι πήγα στον Παράδεισο και ένας άγγελος με ξεναγούσε σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη αγγέλους.Σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας .«Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό, με την μορφή προσευχής».Ο χώρος έσφυζε από κίνηση, με τόσους πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Στο δεύτερο σταθμό, μού είπε:« Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν».Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού οι επιθυμίες συσκευάζονταν για να παραδοθούν στην γη.
Στο τέλος, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Έκπληκτος είδα μόνο έναν άγγελο απλώς να ...κάθεται.«Αυτό είναι το τμήμα ευχαριστιών», μου είπε σαν...ντροπιασμένος ο άγγελος .«Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.Αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια».
«Πως μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό ;» «Μόνο να πεις ευχαριστώ Θεέ μου!»«Και γιατί ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;»«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.Αν έχεις κάποια χρήματα στην τράπεζα ή στο πορτοφόλι σου είσαι το 8% των ανθρώπων που ευημερούν.Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι καλύτερα από 700 εκατομμύρια .Αν μπορείς να προσευχηθείς σε ένα ναό χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης, θα σε ζηλεύουν 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.”
Απλώς, σκεφτείτε το.
|
