| Δεν μ ενδιαφέρει ούτε τι είπε ο πρωθυπουργός, ούτε πως το είπε, ούτε πόσα σαρδάμ έκανε, ούτε πόση ώρα άργησε να πάρει τη θέση του στο άδειο podium που έδειχναν ζωντανά όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί. Δεν μ ενδιαφέρει καν εάν μας “κατηγόρησε” τους Έλληνες ότι ...ζούμε περισσότερο απ΄ όσο θα ...έπρεπε. Ούτε πόσες φορές “γλώσσεψε τη μπέρδα του” .Τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Σημασία έχει ο διεθνής εξευτελισμός και η διαπόμπευση που υποβάλλουν οι “εταίροι” μας λέγοντάς μας κατάμουτρα ότι είμαστε ένοχοι εξαπάτησης της Ε.Ε. και αναξιόπιστοι ως χώρα .
Σημασία έχει ότι πίσω από την κατάμαυρη “μπούρκα” της συναίνεσης θα καλυφθούν ενδεχομένως οι ευθύνες των προσώπων.
Σημασία έχει ότι ο σημερινός πρωθυπουργός, ζητούσε προεκλογικά από το λαό να τον ψηφίσει γιατί και “λεφτά υπάρχουν” και “σε 100 μέρες θα μπει η χώρα σε τάξη” και “θα πληρώσουν αυτοί που έχουν, όχι αυτοί που δεν έχουν” και ότι “δεν υπάρχει λόγος να παγώσουν οι μισθοί και να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης”.
Σημασία έχει ότι κατά πάσα πιθανότητα, όλοι οι υπεύθυνοι για το χάλι, το ρεζίλεμα, την υποβάθμιση κοιτάζουν αλλού , δαχτυλοδείχνουν άλλους και σφυρίζουν αδιάφορα.
Το πρόβλημα είναι ποιοι απ΄ όλους αυτούς που αποδείχτηκαν ανάξιοι της εμπιστοσύνης που τους δείξαμε ( του Παπανδρέου και των συν αυτώ συμπεριλαμβανομένων) μπορούν να κοιτάξουν τη φάτσα τους στον καθρέφτη και να μην αηδιάσουν; Πόσοι και ποιοι απ΄ αυτούς θα ξαναζητήσουν την ψήφο μας; Από πότε ήξεραν ότι η καταιγίδα ερχόταν και δεν μας το έλεγαν; Πότε εξυφάνθηκε η συνωμοσία κατά της χώρας; Πότε άρχισε να εφαρμόζεται; Ήταν εν γνώσει των συνεπειών της ανικανότητας και της ανοησίας τους;
Από χτες, θάπρεπε να ξέρουμε ότι δεν είμαστε φυσιολογικοί πολίτες μιας φυσιολογικής Ευρωπαικής χώρας, να έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε εκδρομές, ταξίδια και αυξήσεις, κομπόδεμα, καλύτερη δουλειά, καλύτερο σχολείο για τα παιδιά, αξιοπρεπείς διακοπές, καλό κλιματισμό το καλοκαίρι, ικανοποιητική ζέστη το χειμώνα, αλλαγή αυτοκινήτου, αγορά ψηφιακών αποκωδικοποιητών και πολύπλοκων κινητών, δείπνα και γεύματα σε καλά εστιατόρια, αποδράσεις με αυτοκίνητο, βάρκες και ψαρέματα σε όμορφες παραλίες κι ένα σωρό άλλα πράγματα που τόσα χρόνια τα κάναμε ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ ΚΙ ΑΓΥΡΙΣΤΑ. Δανεικά που ΔΕΝ είχαμε δανειστεί εμείς και που αυτοί που τα δανείστηκαν και δεν τα επέστρεψαν, μας είχαν χρεώσει. Σε μια καθημερινότητα που ΔΕΝ ξέραμε ότι δεν υπάρχει. Και με ένα μέλλον που ΔΕΝ φανταζόμαστε ότι θα ερχόταν ποτέ.
Δεν πειράζει. Χωρίς κινητά και ψηφιακά και ταξίδια και κλιματισμό και βάρκες και διασκεδάσεις μπορούμε να ζήσουμε μια χαρά. Χωρίς αξιοπρέπεια όμως; |
