Εδώ και καιρό, παριστάμεθα μάρτυρες μιας τεράστιας προσπάθειας να «καλλωπιστεί» η πόλη της Αθήνας , να αποκατασταθούν ζημιές, φθορές, κακοτεχνίες και «γήρανση» του τεχνητού μας περιβάλλοντος με αλλαγή οδοστρώματος, πλακών στα πεζοδρόμια, με βαψίματα και αντικαταστάσεις, με πολλές και διάφορες εργασίες για το φυσικό αέριο, για τη ΔΕΗ, για την ΕΥΔΑΠ, για όλες εν ολίγοις του Δημόσιου και ευρύτερου Δημόσιου Τομέα. Ολυμπιακοί Αγώνες, βρήκαμε παπά, να θάψουμε πεντέξη.
Τι πεντέξη; Έργα και αποκαταστάσεις και συντηρήσεις που έπρεπε να γίνονται κανονικά, συστηματικά και προγραμματισμένα, έπεσαν στο κεφάλι του ταλαίπωρου Αθηναίου ως επιδρομή των ορδών του Τζένγκις Χαν. Και εν πάση περιπτώσει, τα έργα ,οι συντηρήσεις, ο καλλωπισμός και οι αποκαταστάσεις ΕΠΡΕΠΕ να γίνουν και ευτυχώς που γίνονται, έστω και κάτω από την πίεση των Ολυμπιακών γιατί όλο και κάτι θα μείνει. Γιατί όμως όλη αυτή η επιχείρηση να γίνεται έτσι  απρογραμμάτιστα, έτσι πρόχειρα και αδιάφορα για τον πολίτη.
Έχουν γίνει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ, μπροστά στα μάτια μου, το τελευταίο 15νθήμερο.
Αυτό που έγινε όμως χθες στην οδό Ευελπίδων, στο πεδίο του Άρεως, όπου συμπτωματικά βρίσκεται το πολιτικό μου γραφείο, ήταν από τα ΠΟΛΥ υπερβολικά δείγματα αδιαφορίας και περιφρόνησης στον πολίτη. Και αυτό που συνέβη χθες στην Ευελπίδων, φαντάζομαι ότι συνέβη και σε άλλους δρόμους, χθες ή κάποια άλλη μέρα ή πρόκειται να γίνει τις επόμενες μέρες. Και ότι οι πολίτες που ταλαιπωρήθηκαν, αγνοήθηκαν, περιφρονήθηκαν και κακόπαθαν στα χέρια κάποιων άγνωστών και ανώνυμων «εργολάβων» που κάποιες εντολές είχαν πάρει από κάποια προισταμένη αρχή χωρίς ενδιαφέρον για τον πολίτη, θα πρέπει να ήταν χιλιάδες.
Πρωί Τρίτης λοιπόν, κάποιο συνεργείο με τρυπάνια, μηχανές, εργάτες, γερανοφόρα εγκαταστάθηκε στην οδό Ευελπίδων, απέκλεισε τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα με κόκκινες και άσπρες πλαστικές κορδέλες και άρχισε να βγάζει πλάκες , να σπάει πλάκες και πεζοδρόμια, να σηκώνει σύννεφα σκόνης και να ξυπνάει βίαια και χωρίς προειδοποίηση ή ειδοποίηση τους κατοίκους. Μπήκα στο γραφείο κάνοντας ακροβατικά πάνω από τις τρύπες και τις σπασμένες πλάκες , όπως και οι κάτοικοι των σπιτιών που έβγαιναν έξω και δεν καταλάβαιναν τι τους είχε συμβεί. Και ξαφνικά, ένας νεαρός κύριος, έφτασε και άρχισε να ορύεται. Ένας γερανός είχε πάει και είχε απομακρύνει το αυτοκίνητό του , ένα Σκόντα Φάμπια και το είχε παρατήσει παρακάτω, ανάμεσα σε σπασμένες πλάκες. Είχε πάθει ζημιές, δεν είχε πάθει ζημιές, ποιος ξέρει; Πάντως βρώμικο, ελεεινό και τρισάφλιο ήταν όπως και όλα τα άλλα αυτοκίνητα που κανείς δεν είχε ειδοποιήσει τους ιδιοκτήτες τους να τα απομακρύνουν αποβραδίς. Τι ευκολότερο; Και όχι να ψάχνουν μέσω της καρτέλλας της ασφαλιστικής εταιρίας, που έχουμε κολλημένη στο παρμπρίζ να …ειδοποιούν ότι «πρέπει να βρείτε τον πελάτη σας και να τον ειδοποιήσετε να βγάλει το αυτοκίνητό του ΤΩΡΑ γιατί θα το πάρει γερανός!!!!»
Και δια του λόγου το αληθές, ο ιδιοκτήτης του απαχθέντος αυτοκινήτου ήταν ο κ. Γιώργος Δέτσης, κάτοικος Κυψέλης που δεν μπορούσε να καταλάβει τι του συνέβαινε, ούτε και αφού μίλησε με κάποιον κύριο Αριστείδη Κ… τον οποίο πήραν στο τηλέφωνο τα μέλη του συνεργείου όταν είδαν την οργή του για την αυθαιρεσία. Υπεύθυνος του έργου η εταιρία ΕΡΓΟΡΟΗ ΑΤΕ αλλά ποιος φορέας είχε άραγε δώσει την εντολή; Ποιος εν ολίγοις κάνει το έργο; Ο Δήμος Αθηναίων; Κι αν είναι ο Δήμος, ξέρουν άραγε οι υπεύθυνοι την κακομεταχείριση που επιφυλάσσει αυτή η εταιρία στους δημότες;
Τρέλα. Σκέτη τρέλα. Ποιον να κυνηγήσεις; Ποιον να κατηγορήσεις; Ποιον να καταγγείλεις; Και πως θα βρει ο πολίτης το δίκιο του; Και στο τέλος τέλος, τι θα τους κάνουμε όλους αυτούς τους θυμωμένος, εξοργισμένους πολίτες; Πιστεύουμε ότι θα παραμείνουν για πολύ ακόμα «θιασώτες» των Ολυμπιακών Αγώνων;