Δώστε μου επί τέλους αυτά που δικαιούμαι!

Ωραία, χρήσιμη και ενδιαφέρουσα η συζήτηση που έγινε και πάλι χτες το πρωί στον ALPHA, στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά με αφορμή για μιαν ακόμη φορά την γνωστή, αμαρτωλή ιστορία με την εκχώρηση-παραχώρηση της …Ελλάδας εκ μέρους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην Εταιρεία Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε. ( ΕΤΑ).

Με αφορμή μια μάλλον …αθώα βόλτα του συνεργείου της εκπομπής στο πρώτο αλίπεδο της πλαζ του Αλίμου για την καταγραφή των κατοίκων της περιοχής- αλλά και όλης της Αθήνας-  που πάνε να βρουν στην ακτή λίγη δροσιά από το πρωί, προέκυψε και πάλι το πολύ γνωστό ζήτημα :
Που θα πάει ο πολίτης να κάνει μπάνιο αφού το ελληνικό κράτος έχει εκχωρήσει στην ΕΤΑ όλες τις παραλίες ; Και πως θα γίνει αφού η ΕΤΑ έχει συνάψει συμβάσεις με ιδιωτικές εταιρείες οι οποίες και εκμεταλλεύονται τις παραλίες μας – και όχι μόνο- σαν να ήταν του παπού τους το αμπελοχώραφο, αφήνοντας στην ουσία τους Δήμους και τον ΕΟΤ ΕΞΩ από το παιχνίδι και τον λαό πεταμένο στην άκρη ;
Πως θα απολαύσει ο κοσμάκης αυτά που του ανήκουν δικαιωματικά  αφού δεν μπορεί – και στο κάτω κάτω της γραφής δεν θέλει- να πληρώσει αυτά που πονηρά τον υποχρεώνουν έμμεσα και κακόβουλα να καταβάλει ;

Μα το ξέρουμε ένα χρόνο, δυο χρόνια τώρα, ούτε που θυμάμαι από πότε. Δεν είναι χτεσινό, σημερινό το θέμα. Γράψαμε γι αυτό, μιλήσαμε γι αυτό, συζητήσαμε γι αυτό, καυτηριάσαμε τη στάση όσων το σκέφτηκαν και το σχεδίασαν και το νομοθέτησαν –όπως το νομοθέτησαν- και το «πέρασαν».Δεν είναι δυνατόν όλη αυτή η αντίδραση, όλη αυτή η κατακραυγή να πέρασε και να ξεχάστηκε και σήμερα να την «ανακαλύπτουμε» και πάλι την υπόθεση των ακτών και της ΕΤΑ.

Ξεχνάμε πολύ εύκολα αγαπητοί αναγνώστες. Ανακαλύπτουμε τι συμβαίνει, επαναστατούμε, αναλύουμε και μετά ξεχνάμε. Και εκεί ακριβώς είναι που βασίζονται οι κάθε λογής κατεργαραίοι: Στην ασθενή – και κατά περιπτώσεις επιλεκτική- μνήμη του Έλληνα ο οποίος δεν είναι καθόλου άμοιρος ευθυνών . Διότι και ο πιο ενθουσιώδης «επαναστάτης», εάν και εφ όσον «βολευτεί» με κάποιο τρόπο, ξεχνά τη δική του επανάσταση και …περνάει όσο πιο καλά μπορεί.
Όπως όταν πας σε μια πλαζ και δεν βρεις που να κάτσεις. Φωνάζεις, θυμώνεις, βρίζεις, καταγγέλλεις αλλά μόλις βρεις μια καρεκλίτσα στον ίσκιο, πάει και τέλειωσε και ο θυμός και ξεχάστηκαν οι καταγγελίες.

Δεν ξέρω που ακριβώς βρίσκεται σήμερα η υπόθεση με τις παραλίες του ελληνικού λαού, τον ΕΟΤ, το νεοσύστατο Υπουργείο Τουρισμού, τους Δήμους, τους ιδιώτες και την ΕΤΑ αλλά θα το ερευνήσω. Θα το ψάξω. Θα ρωτήσω επισήμως και τους υπουργούς μας στη Βουλή και τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι γνωρίζουν και θα τη βρούμε την άκρη. Η Αττική – και όχι μόνο – σκάει και πλαντάζει το καλοκαίρι και «διψάει» για λίγη θάλασσα, για λίγο αέρα, για λίγη ξεγνοιασιά. Και τα δικαιούται όλα αυτά. Οι ακτές και οι θάλασσες και οι οργανωμένες παραλίες ανήκουν στο Δημόσιο και κατ επέκταση, στον πολίτη. Ο οποίος δικαιούται πολλά. Σύμφωνοι, κάποια πράγματα πρέπει να τα πληρώσει για να τα έχει αλλά και φτηνά πρέπει να τα πληρώσει και τα δικαιώματά του πρέπει να διατηρήσει.
Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, βρίσκεται σε λάθος τόπο, λάθος χρόνο.