Το να «βγάλει τη χρονιά» ως μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, φάνταζε εδώ και πολύ καιρό ως «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» για τον Πέτρο Τατούλη. Ήταν φανερό ότι ο Καραμανλής απλώς τον ανεχόταν τόσο για να έχει την «πολυτέλεια» του «152» όσο και για να μην δώσει λαβή σε σχόλια τα οποία γνώριζε – όλοι μας γνωρίζαμε- ότι θα γίνουν «άμα τη διαγραφή». Από την άλλη πλευρά, ο Τατούλης τράβαγε συνεχώς το σχοινί γνωρίζοντας ότι ο ίδιος, μόνο κερδισμένος έβγαινε από την επιμήκυνση της παραμονής του εντός κόμματος αφού το «φιλολαϊκό» του προφίλ ενισχυόταν.

Το ότι η διαγραφή έγινε τη Δευτέρα, δεν σημαίνει ότι ήταν η συνέντευξη στο «Έθνος» που την προκάλεσε. Έχει δώσει και πολύ «χειρότερες». Φαίνεται όμως ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου.

Αναλύσεις έχουν ήδη γίνει πολλές. Και για το «γιατί» και για το «πως» και για το χρόνο της ενέργειας και για τις επόμενες κινήσεις του Καραμανλή και για το τι σηματοδοτεί τώρα αυτή η διαγραφή, ιδίως μετά την υπόθεση Δαϊλάκη. Δεν ωφελούν περισσότερες. Ο Καραμανλής ΔΕΝ υπολόγιζε πλέον στον Πέτρο Τατούλη ως στέλεχος της παράταξης και πήρε τις αποφάσεις του για το ποιοι τον ενδιαφέρουν και ποιοι απ΄ αυτούς που υπολογίζει να μείνουν κοντά του, θα πρέπει – είτε συμφωνούν, είτε διαφωνούν- να πάρουν αυτοί τις αποφάσεις τους.

Αυτό που αξίζει τον κόπο να δούμε είναι αν οι επόμενες εκλογές θα γίνουν απλώς «πρόωρα» ή «πολύ πρόωρα». Αν θα γίνουν με λίστα δηλαδή – άρα μέσα στους επόμενους 2-3 μήνες- ή αν θα γίνουν κανονικά με σταυρό, δηλαδή ΜΕΤΑ τις 15 Μαρτίου, ή οποτεδήποτε άλλοτε επιλέξει ο πρωθυπουργός. Κι αυτό σημαίνει πολλά. Σημαίνει δηλαδή ότι οι όποιοι άλλοι «διαφωνούντες» θα πρέπει να σκεφτούν ότι μια δική τους ενέργεια θα οδηγήσει σε εκλογές. Μια δική τους απόφαση θα «ρίξει» την κυβέρνηση. Κι αυτός που θα το αποφασίσει- είτε μέσα από κορυφαία διαφωνία, είτε μέσα από καταψήφιση νομοσχεδίου- ξέρει πλέον ότι θα γίνει ο νέος «Συμπιλίδης» της παράταξης.

Η ύπαρξη Τατούλη στην Κ.Ο. εκτός του ότι προκαλούσε συνεχώς πλήγματα στην αξιοπιστία της κυβέρνησης, έδινε σαφές άλλοθι σε άλλους «αντάρτες» να παίζουν τα δικά τους παιχνίδια.

Τώρα, αυτό πάει πια. Τέλειωσε. Τατούλης δεν υπάρχει. Όποιος αποφασίσει να αυτονομηθεί, θα «ρίξει» την κυβέρνηση. Και δεδομένου ότι ο πρώην υφυπουργός Πολιτισμού είναι απρόβλεπτος, δεν αποκλείεται, στην υπόθεση της ενδεχόμενης αντικαταστατικής συμπεριφοράς ή καταψήφισης νομοσχεδίου από «τρίτον», η ψήφος του να είναι …θετική.

Και για την ιστορία, αξίζει να θυμηθούμε τις επίμαχες φράσεις του κ. Τατούλη που οδήγησαν σ αυτή τη νέα κατάσταση:

-Ο πρωθυπουργός είναι απόλυτα και πρωταρχικά υπεύθυνος για όλες τις κυβερνητικές επιλογές, πολιτικές και προσώπων.

-Όσοι τώρα εμφανίζουν τον κ. πρωθυπουργό ως έρμαιο συμβουλατόρων και επίδοξων υπονομευτών, προφανώς δεν τον γνωρίζουν καθόλου καλά και ασφαλώς τον υποτιμούν. Έχει άποψη και γνώση από την πρώτη κιόλας στιγμή.

- Αν ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι είναι όμηρος, δεν έχει παρά να καταγγείλει με ονοματεπώνυμο τους απαγωγείς του. Η παράταξη διαθέτει ακόμη θαρραλέες δυνάμεις που θα συνδράμουν στην απελευθέρωσή του.