Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τους τελευταίους μήνες υπάρχει φωτιά, στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Και φυσικά,με όλα όσα αποκαλύφθηκαν, αποκαλύπτονται ή κατασκευάζονται, ο καπνός είναι κατά περιόδους πυκνός.

Το ενδιαφέρον όμως στην υπόθεση είναι και ότι εκτός του καπνού και της φωτιάς, υπάρχουν και ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ρουκέτες που εξαπολύονται από κάθε λογής έντυπο ή ηλεκτρονικό ΜΜΕ, ανεξαρτήτως πολιτικών θέσεων, για λόγους που μόνον οι εκτοξευτές ρουκετών γνωρίζουν.

Προσπαθεί η κυβέρνηση, προεξάρχοντος του κυβερνητικού εκπροσώπου να βάλει μια τάξη στα πράγματα αλλά έτσι όπως διαμορφώθηκε αυτή η επίπλαστη πραγματικότητα, ποιον και τι να πιστέψει κανείς; Ποιον να ακούσει, τι να πρωτοπροσέξει, τι να σταθμίσει και τι να «χωνέψει» ο απλός πολίτης ;

Και έτσι όπως έχει σήμερα διαμορφωθεί η κατάσταση, δεν ξέρω κατά πόσον ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να μην έχει απορρίψει «με τη μία» τα σχέδια και τις προτάσεις για τη δημιουργία 1-2 αξιόπιστων όσον αφορά την κυβέρνηση Μ.Μ.Ε. που του είχαν φτάσει στο 2005.

Δεν ξέρω αν ήταν «σαφές» ή «αυστηρό» το μήνυμα προς τους «απείθαρχους» βουλευτές που απηύθυνε τις προάλλες ο Θοδωρής Ρουσόπουλος, τονίζοντας ότι « η κυβέρνηση έχει λαϊκή εντολή και ψήφο εμπιστοσύνης από το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας», ξέρω όμως ότι για να «περάσει» στον κόσμο ένα μήνυμα, θα πρέπει να είναι απλούστερο και πιο εύληπτο.

Το γεγονός πάντως είναι ότι όχι μόνο τράβηξε –ευγενικά- το αυτί στους όψιμους …επαναστάτες ο Ρουσόπουλος αλλά προσπάθησε να προσφέρει κυβερνητική ασπίδα στον «αδύναμο κρίκο» σήμερα, υπουργό Οικονομίας, από τα …αντάρτικα βέλη.

Επαναλαμβάνω τις κρίσιμες φράσεις Ρουσόπουλου για να τις εντυπωθούμε όλοι καλύτερα: «ο κάθε υπουργός προχωρά στο έργο του τομέα του με βάση αυτές τις δεσμεύσεις, τις οποίες έχει εγκρίνει η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών και εν συνεχεία βεβαίως, με την ψήφο εμπιστοσύνης, όλη η Κοινοβουλευτική Ομάδα».

Ο ίδιος ο κ. Αλογοσκούφης, έκρινε ότι κάτι έπρεπε τελικά να πει αλλά τελικά, «κρύφτηκε» πίσω από το ότι «εφαρμόζει την κυβερνητική πολιτική». Αυτό …ελάφρυνε κάπως το βάρος από τις πλάτες του, δεν ικανοποίησε όμως τους φωνασκούντες για τους όποιους, δικούς τους λόγους.

Ως ενίσχυση των φωνασκούντων εκλαμβάνεται και η δήλωση της κυρίας Μπακογιάννη ότι «οι πολιτικοί δίνουν λογαριασμό πρώτα απ`όλα τους πολίτες και μετά στην παράταξή τους».

Οι πληροφορίες βέβαια αναφέρουν ότι ο υπουργός Οικονομίας είναι ενοχλημένος τόσο από τις συνεχείς επιθέσεις βουλευτών, όσο και από το ότι δεν αποδοκιμάζονται «ανοιχτά» από το κυβερνητικό επιτελείο. Και η δήλωση Ρουσόπουλου, μάλλον δικαιολογεί την ενόχλησή του. Αλλά και ο Ρουσόπουλος, όπως και ο Αλογοσκούφης, « την κυβερνητική πολιτική εφαρμόζει».

Όσο για τις τελευταίες «ρουκέτες», διάβασα ότι «Οι άτακτοι έγιναν λόχος». Ότι «η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με συντονισμένα πυρά». Ότι « στο κυβερνητικό επιτελείο προσπαθούν να εντοπίσουν υπόγειους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ των διαφωνούντων βουλευτών». Ότι δεν είναι «συμπτωματική την παράλληλη «στρατιωτική» επίθεση των δύο πρώην υφυπουργών Αμυνας».

Και τέλος ότι « Βαρύ ήταν το «χτύπημα» του δημάρχου της Αθήνας Ν. Κακλαμάνη, που προειδοποίησε ότι κανένα σχέδιο διοικητικής μεταρρύθμισης δεν θα γίνει αποδεκτό αν η κυβέρνηση δεν καταβάλλει τις χρηματικές ενισχύσεις που έχει υποσχεθεί.» Ίδωμεν.