Αρχική > Άρθρα > Άρθρα στη ''Χώρα'' > Η μελέτη της ιστορίας
Την περασμένη Δευτέρα 19 Μαίου 2008, ο Σύλλογος δασκάλων «Ρόζα Ιμβριώτη» διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα τη σχολική ιστοριογραφία στη βασική εκπαίδευση. Δυο ήταν οι ομιλητές, η καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης Δώρα Μόσχου και ο Πανεπιστημιακός Γιώργος Κόκκινος. Και είπαν –ο καθένας απ' τη σκοπιά του- ενδιαφέροντα πράγματα.
 
Ο καλός φίλος, αντιστράτηγος σε αποστρατεία Δημήτρης Αλευρομάγειρος είχε την καλοσύνη να με ενημερώσει –επειδή γνωρίζει το ενδιαφέρον μου, τις θέσεις μου και τις σπουδές μου- για όσα ελέχθησαν. Η διάσταση απόψεων των δυο ομιλητών ήταν ΠΟΛΥ μεγάλη. Δεν ήμουν παρών αλλά έχω εμπιστοσύνη στην κρίση του στρατηγού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνούμε.
 
Κάνοντας λοιπόν μια σύνοψη των όσων είπε ο κ. Κόκινος –ο κ. Αλευρομάγειρος είναι αναφανδόν εναντίον αυτών των θέσεων, εγώ επίσης αλλά δεν είναι προσωπικές του ομιλητού αφού τις συμμερίζονται πολλοί που δεν έχουν διστάσει και να τα γράψουν- αρχικά αρνείται την έννοια της νομοτέλειας στην ιστορία και τον αντικειμενικό χαρακτήρα της ιστορίας, ως πραγματικής εξελικτικής διαδικασίας και θεωρεί ότι πρόκειται για «κατασκευή». Θεωρεί ότι η ιστορική μνήμη «δεν πρέπει να μας καταδυναστεύει» και ότι, συνήθως, φορείς της είναι οι «θυματοποιημένες, κατά το παρελθόν, ομάδες» , κυρίως των Εβραίων.
Η κ. Μόσχου, επέμεινε στο αντικειμενικό και πραγματικό της ιστορικής εξέλιξης και υπερασπίστηκε τους νόμους της ιστορίας και την έννοια του έθνους – κράτους, ειδικά μέσα στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού. Όταν αναφέρθηκε στο πώς –κατά την άποψή της- η άρχουσα τάξη του κράτους του Ισραήλ αξιοποιεί την ιστορική μνήμη του «Ολοκαυτώματος», ώστε να αποκτήσει άλλοθι για την εγκληματική της πολιτική απέναντι στους Παλαιστίνιους, ο «αντίπαλος» ομιλητής την διέκοψε ισχυριζόμενος ότι πότε «πρακτορολογεί» και πότε «διαπράττει ατοπήματα».
 
Από την εισήγηση Μόσχου : «Στο γυμνάσιο, η ιστορία διδάσκεται ακόμα και από καθηγητές ξένων γλωσσών, πράγμα που καταδεικνύει μία αντίληψη η οποία αρνείται την αυτονομία της ιστορίας ως επιστήμης. Σύμφωνα με τη λογική αυτή, η ιστορία δεν είναι παρά μια αφήγηση την οποία οποιοσδήποτε μπορεί να μάθει και να μεταφέρει στους μαθητές που, με τη σειρά τους, θα μάθουν από στήθους για να εξεταστούν στο τέλος της χρονιάς – και να τη διαγράψουν οριστικά από τη μνήμη τους.»
 
Αναφερόμενη στο γνωστό βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, η κ. Μόσχου είπε ενδιαφέρουσες φράσεις:
 
«Πρόκειται για το αλήστου μνήμης πλέον πόνημα που προοριζόταν να «φωτίσει» ιστορικά τα παιδιά της ΣΤ` τάξης του δημοτικού και για το βιβλίο που εισήχθη την τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά στην Γ` τάξη του Λυκείου και που καλύπτει την ίδια περίπου χρονική περίοδο.
 
Τα δύο αυτά πονήματα, χρησιμοποιώντας μια διαφορετική μεθοδολογία, εκφράζουν, κατά τη γνώμη μου, δύο βασικές ιδεολογικές κατευθύνσεις της αστικής διανόησης, κατ` επίφαση αντίθετες μεταξύ τους, αλλά στην πραγματικότητα αλληλοσυμπληρούμενες και που, πρακτικά, οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα. Στην ακύρωση της αντικειμενικής ιστορικής πραγματικότητας και της πάλης των τάξεων ως κινητήριας δύναμης της ιστορίας».
 
Ανήκω στους σφοδρούς επικριτές του αποσυρθέντος βιβλίου της ιστορίας. Αλλά δυστυχώς, δεν μπορώ να εκδηλώσω και …ενθουσιασμό για το «νέο». Ίσως δεν ταυτίζω τις αντιρρήσεις μου με την «πάλη των τάξεων» όπως η κ. Μόσχου, θεωρώ όμως ότι ακόμα απέχουμε ΠΟΛΥ από του να έχουμε σωστά σχολικά βιβλία. Τουλάχιστον της Ιστορίας.
 
        
 
©2004-2024 Created and Powered by EXIS I.T. - Designed by ::ittech.gr::