Με σαφήνεια και ορθολογισμό αντιμετωπίζει σ΄ ένα υπόμνημά του «Για την αύξηση της Εθνικής ισχύος» τις αλλαγές στη γεωπολιτική ισορροπία στα Βαλκάνια και την εξισορρόπηση της αμερικανικής «εχθρότητας» προς την Ελλάδα στα θέματα της Κύπρου, του Αιγαίου και της ονομασίας των Σκοπίων ο υποστράτηγος σε αποστρατεία Κ. Χ. Κωνσταντινίδης.

Και αναφερόμενος στο ρόλο Καραμανλή, σχολιάζει ότι « για πρώτη φορά στα χρονικά της μεταπολεμικής εποχής ο Πρωθυπουργός - αγνοώντας τις επιταγές των ξένων κέντρων - τόλμησε να εφαρμόσει εθνική πολιτική, με γνώμονα την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος« καταλήγοντας ότι με τη στάση του αυτή, « αναδεικνύεται σε εθνικό ηγέτη-ανεξαρτήτως κομματικής παρατάξεως- και απολαμβάνει της πλήρους υποστήριξεως της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού».

Φυσικά ο στρατηγός Κωνσταντινίδης δεν είναι ο πρώτος που σχολίασε θετικά τη στάση του πρωθυπουργού, ούτε ο πρώτος που μελέτησε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ελήφθησαν από τον Κώστα Καραμανλή οι αποφάσεις που ελήφθησαν. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία στο μακροσκελές του υπόμνημα το οποίο έθεσε υπ΄ όψη και του ίδιου του πρωθυπουργού, είναι ότι ο στρατηγός προχωρεί πολύ πέρα ενός συνηθισμένου σχολιασμού μιας ενέργειας / απόφασης ενός πολιτικού ηγέτη και ξεπερνώντας τον συχνά εμφανιζόμενο υπερσυντηρητισμό και υπερ- Εθνικοφροσύνη των απόστρατων ανωτάτων αξιωματικών, «βλέπει μακριά».

Ανάμεσα στα όσα υποβάλλει ως σκέψεις και προτάσεις στον Κώστα Καραμανλή, θέτει και την «Παραχώρηση Ρωσικής βάσεως στην Λήμνο για τον ελλιμενισμό του Ρωσικού στόλου της Μεσογείου , έναντι αδρών ανταλλαγμάτων», την «Αίτηση αναδιαπραγμάτευσης της Βάσεως της Σούδας με ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, με γνώμονα την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος» αλλά και την « Αυτάρκεια Τροφίμων, καθώς θεωρεί την τροφή « στρατηγικό είδος».

Προχωρεί πολύ περισσότερο ο στρατηγός εν αποστρατεία στις προτάσεις του και δεν θα ήθελα να αναφέρω περισσότερες για να μην υπάρξει η οποιαδήποτε σύγχιση περί του τι προτείνει, ποιος το προτείνει και σε ποιον τα προτείνει μια και προσωπικά, τα γεγονότα παρατηρώ και σχολιάζω και θεωρώ ότι ο πρωθυπουργός της χώρας έχει πολλούς ικανούς και επαρκείς συνεργάτες και συμβούλους.

Το να διαβάζω όμως ένα υπόμνημα υπό τύπον άρθρου με τόσο βαθείς προβληματισμούς και τόσες –τουλάχιστον τολμηρές- προτάσεις από έναν απόστρατο αξιωματικό, που θα μπορούσε να απολαμβάνει τη σύνταξή του κάνοντας ανώδυνες «συζητήσεις καφενείου» και διατυπώνοντας «υψηλή και ανώδυνη κριτική», το θεωρώ ένα πολύ θετικό βήμα προς την κατεύθυνση της έκφρασης μια πολυσυμμετοχικής δημοκρατίας.

Τη στιγμή που ολόκληρη αξιωματική αντιπολίτευση απλώς καταρρίπτει, γκρεμίζει, ανασκάπτει και ουδεμία θετική ιδέα ή σκέψη παράγει, το να βρίσκονται άνθρωποι όπως ο στρατηγός Κωνσταντινίδης που να έχουν μελετήσει τόσο βαθιά, τόσα πολλά σημαντικά θέματα , να μη φοβούνται να προτείνουν και να τολμούν να διατυπώσουν άποψη, είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρο.