Τη Δευτέρα, 3 Δεκεμβρίου του 2007, ο Δημήτρης Κωνσταντάρας μίλησε στους φοιτητές της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Κατά του Aids.  Η ομιλία του:

Καλημέρα σας.
Μέχρι αργά χθες τη νύχτα, ερευνούσα το GOOGLE, τη Μεγαλύτερη Μηχανή Αναζήτησης Πληροφοριών στο διαδίκτυο. Ανάμεσα σ´ αυτά που ανακάλυψα, σταχυολογώ ότι στην τεράστια αυτή Μηχανή Αναζήτησης υπάρχουν τα εξής λήμματα για τις παρακάτω λέξεις :

Ψάχνοντας τις τελευταίες χρονικά ειδήσεις που προστέθηκαν τα τελευταία 24ωρα στη λέξη aidsυπάρχουν οι εξής τελευταίες 4 :
---------------Τα νέα κρούσματα HIV/AIDS στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 25% από το 2002 έως το 2005, ενώ τα μέχρι τώρα στοιχεία για το 2007 δείχνουν σταθεροποίηση της κατάστασης, δήλωσε την Παρασκευή ο υπουργός Υγείας, παρουσιάζοντας το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για το AIDS 2008-2013.

--------------Η υπηρεσία του OHE για το AIDS ανακοίνωσε ότι ο αριθμός των ασθενών σε όλο τον κόσμο είναι στην πραγματικότητα έξι εκατομμύρια λιγότεροι από ό,τι είχε εκτιμηθεί, συνολικά 33,2 εκατ. το 2006. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η κορύφωση της επιδημίας έχει
περάσει, εκτιμούν οι ειδικοί.

---------------Ο  ιός του AIDS πρωτοεμφανίστηκε στην Αφρική, έκανε όμως μια στάση στην Αϊτή  πριν εξαπλωθεί στις ΗΠΑ και αργότερα στην Ευρώπη.

-------------Σοκ προκαλούν οι καταγγελίες του επικεφαλής της καθολικής εκκλησίας στη Μοζαμβίκη. Ο αρχιεπίσκοπος Φρανσίσκο Τσιμόιο υποστήριξε πως ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να εξοντώσουν τους Αφρικανούς και για το σκοπό αυτό προωθούν προφυλακτικά
μολυσμένα με τον ιό του AIDS.

Αυτές είναι οι 4 τελευταίες ειδήσεις που προστέθηκαν στην τεράστια λίστα. Επειδή ξέρω ότι έχετε ακούσει - όλοι μας έχουμε ακούσει- πολλές φορές τα ίδια και τα ίδια για το aids κι επειδή ανήκουμε στην ίδια συνομοταξία των ανθρώπων της Φιλοσοφικής , θέλησα, μετά ένα σύντομο πρόλογο, να διαφοροποιηθώ και να σας οδηγήσω σε άλλους τρόπους σκέψης.
Δεν είμαι γιατρός, δεν μιλάω σαν γιατρός,  δεν κρίνω, δεν συντάσσομαι ούτε απορρίπτω αυτά τα όσα καινούργια ακούω ή διαβάζω και θέλω να τα ερευνώ, να τα αναλύω και να τα αμφισβητώ.
Δεν θέλω να κάθομαι στην πολυθρόνα  και να βλέπω τηλεόραση. Ιδίως τώρα, που περίεργες πολιτικές, κοινωνικές και κομματικές συναρτήσεις μου στέρησαν την κοινοβουλευτική μου έδρα στην Α´Αθηνών , θέλω να προχωρήσω, να ερευνήσω, να βελτιωθώ και στην επόμενή
μου  εκλογική περιπέτεια, αν υπάρξει, να έχω κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό να προτείνω για να
ξαναδιεκδικήσω την ψήφο των Αθηναίων.
Έτσι σας θέλω κι εσάς : Ανοιχτά μυαλά. Έτοιμους να δεχτούν  την αμφισβήτηση και να την αμφισβητήσουν.
Γύρισα λοιπόν σε κάτι διαφορετικό, σε κάτι ιδιαίτερο, σε κάτι ριζοσπαστικό.  Στη δημοσιογράφο Μαίρη Παπαγιαννίδου. Που βρέθηκε "οροθετική" το 1995 και αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να υπομείνει στο εξής τα φάρμακα κατά του "ιού". Έψαξα. Ερεύνησα. Διάβασα.
Καθοδηγήθηκα. Και μετά, μπήκα στο www.hivwave.gr

Γνωρίστηκα από μακριά με τη Μαίρη, την γνώρισα από μια φωτογραφία, μιας όμορφης γυναίκας, διάβασα τα κείμενά της και την αμφισβήτησή της και θέλω να τα μοιραστώ
μαζί σας, πάντα σε μιαν αέναη κι απεγνωσμένη αναζήτηση της επόμενης αμφισβήτησης.

Σας μεταφέρω μερικές κουβέντες της:

«Ολα τα υποψιαζόμουν, αλλά ότι ο "ιός" ήταν φανταστικός δε μου πέρασε από το μυαλό. Δεν είχα ασχοληθεί με το αν ο ιός "HIV" είναι η αιτία του λεγόμενου "AIDS".
Ξεκίνησα αυτή την ιστοσελίδα. Χρειάστηκα πάνω από έναν χρόνο έρευνας και δύο βιβλία για να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί και τελικά να σταματήσω τα χάπια, τους γιατρούς και τις εξετάσεις του "AIDS" στις 23 Απριλίου 2007. Χαίρω ξανά άκρας υγείας μετά από 12 χρόνια
απίστευτης περιπέτειας.»
Αν και έχω ακουστά την ιστορία της, εκπλήττομαι. Ψάχνω περισσότερο. Βρίσκω μια συνέντευξή της διαδικτυακή του περασμένου Μαίου. Σας μεταφέρω τον πρόλογο του Τάσου Βογιατζή:
« Μερικοί τη χαρακτηρίζουν "επικίνδυνη". Άλλοι κατατάσσουν βιαστικά και μάλλον πρόχειρα το λόγο της ανάμεσα σ' αυτούς του συνωμοτικο-θεωρητικού trend. Μόνη εναντίον πολλών. Μόνη εναντίον του ιού του AIDS. Με τη βοήθεια και άλλων εναντίον πολλών. Με τη βοήθεια
του σύντρόφου της εναντίον του ιου του AIDS. Συγγραφέας του βιβλίου «Πώς νίκησα το AIDS». Γυναίκα της χρονιάς 2006.

Ειδικά για τους φοιτητές της Φιλοσοφικής Σχολής,- ήμουν κι εγώ εκεί- ένα απόσπασμα από το βιβλίο που γράφω τώρα, για την κρίσιμη απόφαση να σταματήσω τα χάπια του AIDS και να γίνω ξανά φυσιολογικός άνθρωπος:

....«Δεν υπάρχει τίποτα που να μεταδίδεται. Ο λόγος για την εμφάνιση του AIDS δεν είναι ο HIV.», έλεγε ο Gilles- ο σύζυγός της-  εξαρχής και δεν τον πίστευα, «.είναι το τεστ αντισωμάτων. Μπορούν να βγάλουν οροθετικό όποιον θέλουν». Εντάξει, το φανταζόμουν ότι
κάτι είχαν κατασκευάσει δολίως αυτοί οι ύποπτοι επιστήμονες. Αλλά τελικά δεν το είχαν κρατήσει κρυφό.
Το διαφήμιζαν κιόλας: «Κάντε όλοι το τεστ». Και το έφτιαξαν έτσι ώστε να καταδικάζει στον δυτικό κόσμο τις ομάδες υψηλού κινδύνου και τους ερωτικούς συντρόφους τους. Τι διαστροφή! «Σε οποιονδήποτε μπορεί να βγει θετικό», αντέτεινε ο Ζιλ. Και γιατί εκείνος
είχε βγει αρνητικός, ενώ εγώ ξανά θετική; Σε αυτό το σημείο μπορούσαμε να στήσουμε έως και καβγά. Το θέμα ήταν ότι, αν τώρα επιβίωνα χωρίς τα χάπια, δεν είχα μολυνθεί ποτέ από τίποτα. Και όλα τα υπόλοιπα ας τα βρει η δικαιοσύνη. Τι εκνευρισμός!

Κάποια στιγμή είδα και τον νομπελίστα Kary Mullis, τον επιστήμονα που πήρε το Νόμπελ χημείας το 1993 για την ανακάλυψη της μεθόδου εξακρίβωσης του ανθρώπινου DNA, να λέει στο ντοκιμαντέρ The Other Side of AIDS αυτολεξεί: «'Ολες αυτές οι ασθένειες μπήκαν στην
οικογένεια του AIDS τόσο γρήγορα που σε κάνει να νιώθεις άβολα. Όταν από 2-3 ασθένειες φτάνεις στις 30 σε λίγα χρόνια, κάποιος θα 'πρεπε να δει ότι κάτι συμβαίνει και είναι οικονομικής φύσεως. Δεν γίνονται τόσο γρήγορα τα πράγματα στην επιστήμη. Δεν γίνεται
ένας νέος οργανισμός να δημιουργεί κάθε πρόβλημα.'Ηταν πολύ περίεργο αυτό που έγινε. Πολύ περίεργο πράγματι. Δεν υπάρχει ιατρικό προηγούμενο. Εκτός κι αν σκεφτεί κανείς τον δαιμονισμένο.'Οταν κάποιος είναι δαιμονισμένος, ό,τι κι αν του τύχει θα πρέπει να
οφείλεται σ' αυτό, σωστά;» Απέμεινα με ένα χαμόγελο ευδαιμονίας στα χείλη. Ο Ζιλ είχε δίκιο, εγώ μπορούσα να γίνω υγιής ανά πάσα στιγμή, και η ζωή ανοιγόταν ξανά μπροστά μας. Δεν χρειαζόμουν εξορκιστή, αλλά λίγο ακόμα από Kary Mullis: "Αν σε πληρώνουν $ 150.000 τον
χρόνο για να δουλεύεις σε κάτι, δεν χρειάζεται ν' αμφισβητείς αν είναι χρήσιμο κάθε μέρα, επειδή είναι χρήσιμο σε σένα. Αν θες ν' αναρριχηθείς για παράδειγμα στην ΙΒΜ, δεν πας κατευθείαν στον Πρόεδρο να ρωτήσεις αν η εταιρία κάνει αυτό που υπόσχεται ότι κάνει. 'Οσοι
δουλεύουν στην ΙΒΜ, απλά ακολουθούν την γραμμή της εταιρίας. 'Ολοι στον τομέα του AIDS ακολουθούν μια γραμμή. Σαν σε ένα μεγάλο οργανισμό που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση. Δεν είναι 30,000 επιστήμονες που δουλεύουν μόνοι τους στα εργαστήρια
τους με τις δικές τους ιδέες. Απλά ανήκουν όλοι στο ίδιο κλαμπ, σωστά; Πληρώνονται από τον ίδιο κορβανά και δεν θα πληρωθούν αν δεν βάλουν τα δυνατά τους". Αλλά πάλι δεν ήξερα πόσο πολύ να χαρώ. Σε ποιόν να το πω και να με πιστέψει; Μπορούσα απλά να το αποδείξω
και τότε μάλλον θα έχαναν τον ύπνο τους κάποιοι. Αν δεν τον έχασαν ως τώρα, όμως, δεν θα τον χάσουν ποτέ.

Αλλά πάλι δεν ήξερα πόσο πολύ να χαρώ. Σε ποιόν να το πω και να με πιστέψει; Μπορούσα απλά να το αποδείξω και τότε μάλλον θα έχαναν τον ύπνο τους κάποιοι. Αν δεν τον έχασαν ως τώρα, όμως, δεν θα τον χάσουν ποτέ.

Κάτι σαν επίλογος : Το γράφει η ίδια στην ιστοσελίδα της:
Έμαθα ότι άρχισε να γίνεται λόγος για ξήλωμα της απάτης. Μετά χαράς να βάλω ένα χεράκι τώρα.

Σας καλωσορίζω ξανά, λοιπόν, με την ανοιχτή επιστολή που έστειλα στην Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Αντιμετώπισης του AIDS, ζητώντας να μας παρουσιάσουν τη μελέτη που αποδεικνύει την ύπαρξη του "HIV", καθώς και εκείνη που αποδεικνύει ότι ο "HIV" πρoκαλεί το
"AIDS". Σε αυτές τις αποδείξεις, που  έμαθα πάλι ότι δεν υπάρχουν, στηρίζεται τα τελευταία χρόνια η δική τους ύπαρξη και η δική μας δυστυχία. Η απάντησή τους, η οποία θα δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα μόλις τη λάβω, θεωρείται απαραίτητο να μας ικανοποιήσει. Αλλιώς κινδυνεύουν να αποδειχθούν ψεύτες όταν δηλώνουν ότι "έχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι ο HIV προκαλεί το AIDS", και μάλλον είναι εκείνοι οι επικίνδυνοι της υπόθεσης και όχι εγώ με τις απόψεις μου.
Μελέτη και απάντηση στα ερωτήματα ΔΕΝ εστάλη, ούτε δόθηκε ποτέ. Εσείς τι λέτε; Έχει δίκιο η κυρία Παπαγιαννίδη;
Ελπίζω ότι κάποιοι από σας, ήδη μπήκατε στην περιπέτεια της αμφισβήτησης.
Σας ευχαριστώ.