Ημέρα Πέμπτη. Μουσική στο ραδιοφωνάκι. Προορισμός, η εργασία. Και κάποια στιγμή μία φωνή γνώριμη, εκεί που το δάχτυλο «παίζει» με τα κουμπάκια για την αναζήτηση πιο χαρούμενης μπάντας.
«Το ραδιόφωνο είναι ένα ωραίο μέσο που δίνει τη δυνατότητα να ακούσεις και να σκεφτείς. Το υποστήριζα και παλιά, όταν δεν υπήρχε η ελεύθερη ραδιοφωνία», λέει ο Γιώργος Παπανδρέου, προσκεκλημένος σταθμού που «ακουμπάει» σε νεολαιίστικα ώτα. Ξανά το δάχτυλο «παίζει» με τις μπάντες για ένα καλύτερο τραγούδι. Τίποτα. Και πάλι πίσω.
«Ήσασταν πάντως ανήσυχο νιάτο. Πως την πατήσατε και μπλέξατε με την πολιτική;», ρωτά ο παρουσιαστής τον Γιώργο Παπανδρέου. Εκεί η συχνότητα "παγώνει" και ο ακροατής εισπράττει την απάντηση: «Καμιά φορά αναρωτιέμαι κι εγώ. Έχω την εντύπωση ότι είναι οι εμπειρίες της ζωής μου».
Ημέρα Πέμπτη. Καιρός βροχερός. Ο σταθμός της Ομόνοιας «μπάζει» από παντού. Άνθρωποι γλιστράνε στο «ολισθηρόν έδαφος» των νέων έργων». Το σήμα του ραδιοφώνου χάνεται στον υπόγειο κεντρικό σταθμό της πρωτεύουσας...
Ημέρα Παρασκευή: Η απάντηση στα "ανήσυχα" νιάτα (πραγματικά και σικέ) και τις απορίες του υπουργού ήρθε από άλλο ραδιοφωνικό σταθμό. Καζούρα στην καζούρα, καυστικό "κόψε-ράψε" στην ατάκα και καυστική, αδυσώπητη κριτική. Τα νιάτα, βλέπετε...
Χριστίνα Γαλανοπούλου
|
