Την περασμένη  Δευτέρα,  ημέρα που παρέλαβα το νέο μου διαβατήριο , καθώς υπάρχει στο πρόγραμμά μου ένα ταξίδι στην Ινδία για την εκπροσώπηση της Νέας Δημοκρατίας στο Συνέδριο του Κόμματος του Κογκρέσσου της κυρίας Γκάντι, διάβασα προσεκτικά μια επιστολή που μου έστειλε ο κύριος Παναγιώτης Καρράς από το Χονγκ Κονγκ.

Και με εντυπωσίασε η καθαρότητα των επιχειρημάτων του που με έβαλαν σε σκέψεις. Διότι, όπως και να το κάνουμε, τη στιγμή που χιλιάδες Έλληνες, εντός και εκτός Ελλάδος, σπεύδουν να αλλάξουν τα διαβατήριά τους, υπογραμμίζεται από έναν Έλληνα του εξωτερικού ότι η απόφαση της ελληνικής κυβερνήσεως να θεωρεί τα διαβατήρια που το ίδιο το ελληνικό κράτος έχει εκδώσει ως άκυρα πριν  από την ημερομηνία λήξεώς τους, από την 1/1/2007, θέτει σημαντικά ερωτήματα νομιμότητας.

Επισημαίνει  ο κύριος Καρράς ότι « σύμφωνα με το Άρθρο 6 του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2252/2004 του Συμβουλίου της 13ης Δεκεμβρίου 2004, η ισχύς των ήδη εκδοθέντων διαβατηρίων και ταξιδιωτικών εγγράφων δεν θίγεται από τις άλλες διατάξεις του ίδιου Κανονισμού [1]. Συνεπώς o ισχυρισμός ότι η ακύρωση των ελληνικών διαβατηρίων επιβάλλεται από την ΕΕ είναι αναληθής - η ακύρωση δεν επιβάλλεται έξωθεν, αποτελεί αυθαίρετη εσωτερική απόφαση.»

Είναι άραγε αυτό ακριβές; Πολύ θα ήθελα να έχω μιαν επίσημη απάντηση και θα το επιδιώξω. Και όπως μου λέει ο επιστολογράφος μου, ως λόγος για την ακύρωση προβάλλεται η ύπαρξη πλαστών διαβατηρίων. Τι ισχυρίζεται; ΄Ότι « η προσωρινή συνύπαρξη πλαστών και μη πλαστών διαβατηρίων παλαιού τύπου, έως την λήξη των δευτέρων, δεν αποτελεί ικανό λόγο για την παραβίαση των αποφάσεων της ΕΕ και των δικαιωμάτων των πολιτών που υποχρεούνται να εκδώσουν διαβατήριο εκ νέου.»

Ο ισχυρισμός του ομολογώ ότι ενισχύεται από το επιχείρημα ότι  είναι περίπου παράλογο  να διώκεται το νόμιμο εξ αιτίας της υπάρξεως του παρανόμου. Δεν το γνωρίζω προσωπικά αλλά με ενημερώνουν ότι οι κυβερνήσεις άλλων κρατών της ΕΕ κατανοούν αυτόν τον συλλογισμό, και αφήνουν την αντικατάσταση των διαβατηρίων να επέλθει νόμιμα και φυσιολογικά με την πάροδο του χρόνου ισχύος τους. Με ενημερώνουν επίσης ότι παρόμοιες ακυρώσεις μπορούν να συμβούν μόνο σε περιπτώσεις κρατών που παύουν να υπάρχουν λόγω διαλύσεως ή εισβολής. Ξέρετε όμως εσείς να αντιμετωπίζει το ελληνικό κράτος  διάλυση ή εισβολή ;

Υπάρχουν και μερικά πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα:
Η απόφαση για την ακύρωση των διαβατηρίων παλαιού τύπου εξεδόθη στις 29 Ιανουαρίου 2003. Γιατί τότε συνέχισαν να εκδίδουν και να ανανεώνουν διαβατήρια μετά τις 29/1/2003, με ημερομηνία λήξεως μετά την 1/1/2007; Και γιατί οι πολίτες που έχουν ήδη πληρώσει τέλη για την έκδοση, να ξαναπληρώσουν;

Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση της Ελληνικής Αστυνομίας  το ελληνικό κράτος αξιώνει από άλλα κράτη την αναγνώριση διαβατηρίων πολιτών που βρίσκονται έξω από το κράτος, μέχρι την επιστροφή τους. Πώς δικαιολογείται αυτό το θεσμικό και νομικό παράδοξο;  Και τέλος, γιατί μπαίνουμε σ αυτή την παράδοξη και θεσμικώς παράλογη θέση, να είμαστε οι μόνοι που δεν αναγνωρίζουμε τα διαβατήρια που οι ίδιοι έχουμε εκδώσει;

«Λεπτομέρειες» ίσως πουν μερικοί που δεν αποκλείεται μέχρι και να ενοχληθούν από την παρέμβασή μου. Ωστόσο, εκτός από το ότι ο απλός πολίτης πρέπει να παίρνει απαντήσεις όταν ρωτά το υπεύθυνο κράτος ( και ο κύριος Καρράς αυτό προσπαθεί να κάνει) θα ήθελα να μάθω αν ΚΑΙ ΑΥΤΟ είναι ένα ακόμη «αμάρτημα» της περασμένης κυβέρνησης – όπως και τόσα άλλα- το οποίο καλούμαστε να καλύψουμε και να «πληρώσουμε» τώρα εμείς.