Έχει περάσει αρκετός καιρός από εκείνη την επιστολή - «άρθρο» - του μικρού Βουλιαγμενιώτη που δημοσίευσε στην πρώτη της σελίδα η Ελευθεροτυπία, τότε που εξελίσσονταν οι μαθητικές / φοιτητικές καταλήψεις και πορείες. Στο μεταξύ, πολύ νερό κύλησε στ’ αυλάκι, πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν, τεράστιες ζημιές έγιναν στα σχολεία που τελούσαν υπό κατάληψη, ξανάρχισαν τα μαθήματα και όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν αποκλείεται να αναβληθεί η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων για του χρόνου.
Ωστόσο κάπου διάβασα, κάπου άκουσα γι αυτή την επιστολή που για 2-3 μέρες μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ αλλά μετά, ξεχάστηκε , άγαρμπα και απότομα, έτσι όπως ξέρουν καλά να κάνουν τα ΜΜΕ με τις φωτοβολίδες δημοσιότητας. Και διαβάζοντας, τη θυμήθηκα. Την είδα πιο ψύχραιμα, τώρα που πέρασε τόσος καιρός.
Αρχικά με τα περισσότερα που «έγραφε» ο Αλέξανδρος, χοντρικά συμφωνώ , έχω δε επανειλημμένα ασχοληθεί και στη δική μου αρθρογραφία με τα αρνητικά πρότυπα με τα οποία «προικίζουμε» τη νέα γενιά .
Συμφωνώ με τη φράση «Ας μην τρελαθούμε, αγαπητοί μου γονείς, ανεκπαίδευτοι κατά τα άλλα. Από εσάς ξεκινά το πρόβλημα.»
Και με την άλλη φράση που λέει « Δεν γεννιέται κανείς έτσι ξαφνικά παραβάτης, ούτε μας χτύπησε ίωση παραβατικότητας από τη μια στιγμή στην άλλη.»
Έτσι είναι. Αλλά οι γονείς, δεν είναι «ανεκπαίδευτοι». «Θύματα παραπληροφόρησης» είναι. Ποιοι άραγε και γιατί παραπληροφόρησαν και εκπαίδευσαν λάθος τους γονείς μιας ολόκληρης γενιάς ;
Έχει δίκιο όταν λέει « Εσείς μας την εισάγετε στην παραβατικότητα με τα επώνυμα ρούχα, τα ακριβά αυτοκίνητα και τα σπίτια με τις πισίνες, μέσα απ΄ την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας επιβραβεύουν όταν σκοτώσουμε πιο πολλούς» Ποιος όμως άραγε μας τάφερε και τα διαφήμισε και μας τα επέβαλε αυτά τα προιόντα, τα επώνυμα πρότυπα και τα τεχνολογικά επιτεύγματα , μέσα από πλύση των εγκεφάλων μας; Συμφωνώ ότι « Σήμερα εγκλωβιστήκατε στην καταλυτική αποχαύνωση. Και να τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα. Και να τα δάνεια και οι λογαριασμοί».
Αλλά δεν αξίζει τον κόπο να σκεφτεί , μέσα από ποια διαπλεκόμενη κοινωνικοπολιτική συνωμοσία εθιστήκαμε στις πιστωτικές κάρτες, τα …διακοποδάνεια, τα αυτοκίνητα που «αν δεν τα πάρεις…θα χάσεις τα προνόμια» ;
Είμαι μαζί του όταν λέει « Πότε καθίσαμε σαν οικογένεια να μιλήσουμε για τους προβληματισμούς μας; Να τρέξουμε στη φύση; Ποτέ. Κάποτε όμως γινότανε.»
Έτσι είναι. Όχι σε όλους. Σε αρκετούς. Αλλά ποιος αναγκάζει τους γονείς να δουλεύουνε 14 και 16 ώρες την ημέρα σε 3 και 4 δουλειές , με…στραγάλια για αποδοχές , μέσα στο απόλυτο άγχος και σ΄ ένα αυτοκτονικό , ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον, υπό την σπάθη της απόλυσης για «οικονομικούς λόγους»;
Συμφωνώ ότι κάποτε τα πράγματα ήταν καλύτερα, όταν «συμβιβαζόσαστε με τη φτώχεια, αλλά ήσαστε ευτυχισμένοι γιατί ήσαστε τίμιοι, αξιοπρεπείς, η ζωή σας είχε χρώμα και γράφατε ποιήματα την ώρα της δουλειάς.».
Αλλά για δοκίμασε μεθαύριο, όταν εσύ «βγεις» να δουλέψεις, να …γράψεις ποιήματα «την ώρα της δουλειάς». Κι όσο για «αξιοπρέπεια», ποιος είναι αυτός που τολμά να θίξει έτσι χυδαία τη δική μας γενιά, τη γενιά των γονιών των «Αλέξανδρων»;
Καλούτσικα του τάχαν γράψει. Αλλά έκαναν δυο φοβερά λάθη: 1. Δέσμευσαν τους «Αλέξανδρους» να «κουβαλούν» ισόβια την πλαστότητα και τη σκοπιμότητα της «επιστολής» και 2. Αθώωσαν με περισσή ελαφρότητα τους κάθε λογής ηθικούς αυτουργούς του περιγραφόμενου χάους.
Τους πληροφορώ ότι δεν είμαστε όλοι « τσιφτετέλληνες γονείς». Και ότι η μισή αλήθεια, είναι πολύ χειρότερη από το ψέμα.
|
