Ο αθλητισμός ήταν και είναι μέσα στη ζωή μας. Πολλές φορές, κομμάτι της αναπόσπαστο. Άλλες φορές, κίνητρο ζωής. Και άλλες, η δικαιολογίας της. Αιχμή του παγκόσμιου αθλητισμού υπήρξαν πάντοτε οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ένας θεσμός που στην αρχαιότητα σταματούσε τους πολέμους. Και σήμερα, δημιουργεί  κάποιους από αυτούς. Στο Δόξα και Δάκρυ καταγράφουμε την ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων, άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένη με όλες τις άλλες εκφάνσεις του βίου μας. Έτσι όπως δεν την είδε κανείς. Γιατί τίποτα δεν υπάρχει μόνο του, ξεκομμένο απ'''' όλα τα άλλα, χωρίς εξάρτηση, χωρίς σχέση, χωρίς συναρτήσεις. Οικονομία, πολιτική, κοινωνία, αθλητισμός, όλα είναι κομμάτια του ίδιου παγκόσμιου παζλ. Της ίδιας σκακιέρας. Με πολλή δόξα. Και άλλο τόσο δάκρυ. Το βιβλίο αυτό τοποθετεί την καταγραφή, τις επισημάνσεις, τα σχόλια και τα γεγονότα των σύγχρονων διοργανώσεων των Ολυμπιακών ανάμεσα αφενός στη σύνοψη των παγκόσμιων πολιτικοκοινωνικών δεδομένων των τετραετιών - των Ολυμπιάδων, όπως λέγονται - που χωρίζουν αλλά και ενώνουν τους αγώνες και αφετέρου στην ανάδειξη μιας και μόνης στιγμής ή προσωπικότητας της κάθε διοργάνωσης.

Το κάθε κεφάλαιο από τα είκοσι έξι του βιβλίου αποτελείται από τρία μέρη:
α) τα γεγονότα της τετραετίας πριν από τους Ολυμπιακούς αγώνες,
β) τα γεγονότα αυτά καθαυτά των Ολυμπιακών αγώνων και
γ) την απομόνωση του ενός και μοναδικού στιγμιότυπου της κάθε διοργάνωσης που οι συγγραφείς θεώρησαν ότι αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς.

Μπορεί να διαβαστεί ως τεκμηριωμένο αφήγημα, ως μονογραφία ή ως έρευνα, αλλά και να χρησιμοποιηθεί ως εγκυκλοπαίδεια, επιβοηθητικό σύγγραμμα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

"1896. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες διοργανώνονται στην Αθήνα. Η πόλη ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της ιστορίας της. Μπορεί να ψάλλει τους στοίχους που αναφέρονται στη δικιά της δόξα. Η Αθήνα και πάλι σύμβολο. Η Αθήνα μια πόλη της νέας εποχής. Η Αθήνα που μας γέννησε, εμάς τους ανθρώπους που ονειρευόμαστε κάθε τέσσερα χρόνια ένα θαύμα, ίδια με παλιό παραμύθι, να ξαναζωντανεύει. Η Αθήνα η πόλη μου. Συγχωράτε με αν της πρόσφερα τις πρώτες σελίδες. Των ανθρώπων προηγούνται οι ιδέες. Και είναι, μερικές φορές, που οι ιδέες έχουν επιλέξει από μόνες τους τον τόπο κατοικίας τους. Τις πόλεις. Μια πόλη. Την Αθήνα".

"Η τελευταία αλλαγή της σκυτάλης. Η Αθήνα θα διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Η διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή ψήφισε Αθήνα το Σεπτέμβρη του 1997, στη Λοζάννη, και αποκατέστησε μερικώς την αδικία του Τόκιο, δικαιώνοντας τις προσπάθειες του Οργανισμού Υποψηφιότητας "Αθήνα 2004", με επικεφαλής τη Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη. Ο αρχιτέκτονας του "Φακέλου Υποψηφιότητας" καθηγητής Γιώργος Κανδύλης δε ζει πια για να χαρεί την επιτυχία της δικής του δουλειάς και της δικής του ομάδας. Ούτε ο τότε δήμαρχος της Αθήνας, Αντώνης Τρίτσης. Αλλά η Αθήνα είναι πάντα εδώ. Και περιμένει. Ετοιμάζεται. Δεν είναι πια η μικρή πρωτεύουσα εκείνης της πρώτης Ολυμπιάδας. Μια μεγαλούπολη είναι. Μια πρωτεύουσα αγχωμένη, εκρηκτική, αντιφατική. Μια πόλη αιώνια. Τα χρόνια της, τα ίδια πάνω κάτω με τα όσα μετρά η Ολυμπιακή Ιδέα. Κι αν αυτή η τελευταία έχει - μέσα στους αιώνες - διαφοροποιηθεί αρκετά, το ίδιο όμως έχει συμβεί και στην Αθήνα. Ιδέες και πόλεις που ξέρουν να ζουν, να προσαρμόζονται, να σφάλλουν και να συνεχίζουν, να διορθώνουν και να διστάζουν. Η Αθήνα είναι εδώ. Κοίτα το μέλλον. Μια χρονιά - το 2004".