Ακούγοντας τον καθ’ όλα σεβαστό και συμπαθέστατο Απόστολο Κακλαμάνη στη Βουλή να επιτίθεται στον Υπουργό Δικαιοσύνης Αναστάση Παπαληγούρα, θυμωμένος και χτυπώντας το χέρι του στο βήμα, μιλώντας για «καρφίτσες»  και  «Καπελώνηδες»  και  «Μήτσου»  και «παρακράτος» με αφορμή τα – αισχρά ομολογώ- γεγονότα στη Θεσσαλονίκη, θυμήθηκα τι  μου συνέβαινε  προ 45-50 ετών.

Παίζοντας με την «παρέα» στη γειτονιά  της Πλατείας Αγάμων ( Αμερικής αργότερα) , πλακωνόμαστε, τρέχαμε, κλωτσούσαμε μπάλες, κάναμε ποδήλατο, πηδούσαμε …τριπλούν μόλις πρωτόβαλαν …άσφαλτο στην Αγαθουπόλεως, τσακωνόμασταν …
Τότε όμως, που είμασταν μικρά παιδιά , διαπιστώθηκε ότι …έπρεπε να βάλω γυαλιά.
Αφού με …ρήμαξαν στην καζούρα, το ξεπεράσαμε  σιγά – σιγά. Εκτός από μερικούς «μάγκες» που όταν έπρεπε οπωσδήποτε να «μου τη βγουν», με αποκαλούσαν , υπό τη μορφή βρισιάς, «Χαζογυαλάκια» « Στραβομάρα» και «Γκαβό».
Βεβαίως δεν ήταν και καμιά βρισιά, επιπλέον δε …ήταν και αλήθεια. Το γεγονός όμως ότι μου το έλεγαν για να με κάνουν να αισθανθώ άσχημα, με έκανε να συσπειρώνομαι, να προσπαθώ να προστατευτώ, να αμυνθώ – έστω κι αν μου έλεγαν κάτι που ήταν αλήθεια- και να ψάχνω να βρω κι εγώ κάτι για να τους κάνω να αισθανθούν κι αυτοί άσχημα.

Οργανώθηκα. Στον πρώτο που μου είπε «είσαι γκαβός», γύρισα με περισσό θράσος και του είπα : «Κι εσύ είσαι κοντός». Κι ας μην ήταν. Στον επόμενο που μου είπε «είσαι στραβομάρας», του απάντησα « Κι εσύ είσαι  κωλαράς». Και στον επόμενο που μου είπε «Είσαι γυαλάκιας», τον …κατακεραύνωσα λέγοντάς του : «Κι εσύ είσαι μυτόνγκας». Σωστό ή λάθος; Για ένα μικρό παιδί που ήθελε να προστατευτεί, ήταν το μόνο μέσο. Και απέδωσε.
Σύντομα, τα περί «γκαβομάρας» σταμάτησαν. Οι διάφοροι «μάγκες» προτίμησαν να σταματήσουν να με λένε «γκαβό» παρά ν ακούνε να τους λέω «κοντούς», «κωλαράδες» και «μυτόνγκες» έστω κι αν δεν ήταν. Καλό το «σύστημα»
Είχα κερδίσει μια σημαντική μάχη. Τα παιδιά στη γειτονιά δεν με ξαναείπαν ούτε «γκαβό», ούτε «γυαλάκια», ούτε «τζάμια». Βεβαίως εγώ συνέχιζα να είμαι γυαλάκιας  αλλά κωλαράδες παρέμειναν μόνο  οι φίλοι που ήταν κωλαράδες.
Σαράντα πέντε- πενήντα χρόνια μετά, στη Βουλή , στη γειτονιά, στις οργανώσεις , στην κοινωνία και στα τηλεοπτικά παράθυρα, προσπαθούμε να αποδείξουμε  πόσο χάλια ήταν η χώρα που «παραλάβαμε» από πράξεις και παραλείψεις του ΠΑΣΟΚ. Και με βασικό σύνθημα « Πόλεμος στη διαφθορά», αρχίσαμε τη μάχη εναντίον της. Ψάξαμε, ξετρυπώσαμε, παλέψαμε, βρήκαμε, χάσαμε, εκθέσαμε, παραπέμψαμε, κάναμε ό,τι περνούσε απ΄ το χέρι μας για να βρούμε, να εντοπίσουμε, να στιγματίσουμε τους αποδεδειγμένα «γκαβούς» τριγύρω μας , Μέσα σε …μαύρη αντίδραση και υπονόμευση αλλά και με αρκετές λανθασμένες κινήσεις, αστοχίες, βιαστικές αποφάσεις.
 Και μόλις αγγίξαμε το στόχο μας κι άρχισαν να βγαίνουν προς τα έξω οι κάθε λογής κρυπτόμενοι, προστατευόμενοι και εξασφαλισμένοι γκαβοί, γυαλάκιες, τζάμιες της κοινωνίας μας, έπεσε το σύνθημα από το «αντίπαλο στρατόπεδο» : «Μας βρίζουν μία εκείνοι, ας τους βρίσουμε δέκα εμείς».
Σχεδόν αυτόματα, όλοι οι επί χρόνια λάθρα βιώνοντες γκαβοί, άρχισαν να εξαπολύουν «αντίμετρα» εναντίον μας. Μας είπαν και λιγδιάρηδες και κοντούς και μυταράδες και χοντρούς και  χοντροκέφαλους και χοντρόκολους….

Ανακαλύπταμε τους μπαγαπόντηδες που μας κορόιδευαν επί χρόνια κι εκείνοι αντεπιτίθονταν. Και καθώς  έλεγε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα, ο πετεινός αναρωτιόταν: «Μπας κι είμαι κεφάλας;»
Αυτά μου θύμισε η –ομολογουμένως καλοφτιαγμένη- επίθεση Κακλαμάνη κατά Παπαληγούρα.
Μια απεγνωσμένη προσπάθεια του κεφάλα γάιδαρου να βγάλει κεφάλα τον πετεινό. Όλους τους Έλληνες.