|
Το ότι ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ –αρκετοί εξ αυτών πρώην πρωτοκλασάτοι υπουργοί- είναι πολύ «ικανοί» στη δημιουργία ατμόσφαιρας χαύρας μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης είναι κάτι γνωστό σε όλους τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» της Βουλής. Δεν είναι ωστόσο γνωστό στον πολύ κόσμο ο οποίος παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές εκπομπές που φιλοξενούν στιγμιότυπα από τις συνεδριάσεις, τα επιλεγμένα «κομμάτια» των συνεδριάσεων που προβάλλονται στα δελτία ειδήσεων «της συμφοράς» και διαβάζοντας τα αποσπασματικά σχόλια κάποιων εφημερίδων, δημιουργεί στον εγκέφαλό του την εντύπωση ότι «εκεί στη Βουλή, γίνεται χαμός».
Αναφορικά λοιπόν με τη συνεδρίαση της Τετάρτης, 29 Μαρτίου 2006, κατά τη συζήτηση της τροπολογίας Αλογοσκούφη για τα ασφαλιστικά ταμεία των τραπεζουπαλλήλων, κατά τη διάρκεια της οποίας όσοι παρακολούθησαν τα δελτία ειδήσεων των καναλιών έμειναν με την εντύπωση ότι δόθηκε «άγρια μάχη» και ότι «έπεσαν κορμιά» καθώς «οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ξεσπάθωσαν», έχω να σας βεβαιώσω ότι: στην πραγματικότητα, η ατμόσφαιρα που επικρατούσε μέσα στη Βουλή ήταν ατμόσφαιρα απίστευτης βαρεμάρας με ψήγματα …θυμηδίας κάθε φορά που έπαιρνε το λόγο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Καστανίδης, ο πρώην υπουργός κ. Βενιζέλος και 2-3 άλλοι γνωστοί «κεκράκτες» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ακόμη και 2-3 ομιλητές των άλλων κομμάτων διότι :
1. Δεν έλεγαν στην ουσία ΤΙΠΟΤΕ για την επίμαχη τροπολογία αλλά έλεγαν ό,τι ήθελαν, μόνο και μόνο για να το πουν,
2. Επαναλάμβαναν βαρετά και χωρίς καμία ποικιλία όσα είχαν ήδη πει κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου επί της αρχής, χωρίς να απαντούν στα ερωτήματα που έθεταν οι ομιλητές της Νέας Δημοκρατίας,
3. Έπαιρναν το λόγο περίπου κατά το δοκούν, όποτε ήθελαν δηλαδή και με όποιο τρόπο μπορούσαν, ακόμη και με αστήρικτες επικλήσεις του «δώστε μου τον λόγο επί προσωπικού», υποχρεώνοντας τους κατά περίπτωση προδρεύοντες να βάζουν τις φωνές και να τους ανακαλούν στην τάξη,
4. Υποτιμούσαν, εξύβριζαν, χρησιμοποιούσαν απαξιωτικές λέξεις ή εκφράσεις εναντίον κυρίως των υπουργών Αλογοσκούφη και Τσιτουρίδη και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. Βασίλη Μαγγίνα με προφανή σκοπό να τους εκνευρίσουν, χωρίς ωστόσο να το κατορθώνουν.
5. Χρησιμοποιούσαν την τακτική του «ας πω μια καλή ατάκα, να την πάρουν τα κανάλια κι ας μην την ακούει κανείς».
6. Συνέχιζαν να μιλάνε ακόμη και όταν ο προεδρεύων τους είχε διακόψει, μόνο και μόνο για να …καταγράφονται αυτά που έλεγαν παρά το ότι ομιλούσαν εκτός θέματος και προέβαλαν γενικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και για την…απογραφή,
7. Και το χειρότερο: Μόλις τελείωναν την «παρέμβασή» τους, γύριζαν και κοιτούσαν ένα «μπλοκ» 15-20 συντρόφων- συναγωνιστών τους που τους πλαισίωναν, χαμογελώντας τους με …νόημα, υπονοώντας το γνωστό πλέον « είδες τι τους έκανα;» ή το άλλο « Για να μάθεις…κακό παιδί».
Θα ήταν ΠΟΛΥ χρήσιμο για τα τηλεοπτικά κανάλια που επιλέγουν κάποιες φράσεις, από ΄δω κι από’ κει για να τις «παίξουν» και να δικαιολογήσουν τα περίεργα εφευρήματά τους με φρικιαστικούς τίτλους περί …«πεδίου μαχών» να υποχρεωθούν κάποια στιγμή να μεταδώσουν ΟΛΟΚΛΗΡΟ το στιγμιότυπο, μαζί με όσα προηγήθηκαν και όσα ήρθαν μετά το «στιγμιότυπο μάχης», ώστε να καταλάβει ο κόσμος τι ακριβώς γίνεται μέσα στη Βουλή.
Και να μην του πουλάνε «φύκια για μεταξωτές κορδέλλες».
Αλλά δεν θα το κάνουν. Θα συνεχίσουν να αρπάζουν κάποιες «αβανταδόρικες φράσεις που οι πολύπειροι «κεκράχτες» του ΠΑΣΟΚ ξεστομίζουν, βέβαιοι ότι υπάρχει σίγουρος αποδέκτης και να δημιουργούν «ατμόσφαιρα» εκεί που ΔΕΝ υπάρχει.
Κι ως νάρθει «κάποιος» που να τους εκθέσει όλους, το τηλεοπτικό κοινό θα ζει…σ΄ άλλη χώρα.
|
