Τα βιβλία «Πολιτική Ανάπτυξη στην Ελλάδα» του Βύρωνα Πολύδωρα και «Ανταποκρίσεις από τη Λογοτεχνία» του Γιώργου Λιάνη επέλεξε να διαβάσει, να αξιολογήσει,να προκρίνει ως πιο ενδιαφέροντα και σημαντικά της χρονιάς  2005 ο βουλευτής Δημήτρης Κωνσταντάρας, στο πλαίσιο της έκθεσης «Αναγνώστες βουλευτές σε δυσανάγνωστη εποχή» που διοργάνωσε η Στοά του Βιβλίου με τη φροντίδα του καθηγητού Γιώργου Μπαμπινιώτη. Για τα δυο αυτά βιβλία μίλησε το βράδυ της Τρίτης, 21 Μαρτίου, στην εκδήλωση που έγινε στις Αίθουσες Λόγου και Τέχνης της Στοάς του βιβλίου ο Δημήτρης Κωνσταντάρας.

Οι ομιλητές ήταν επιλεγμένοι απο όλα τα κόμματα και ήταν οι εξής: Μίμης Ανδρουλάκης (ΠΑΣΟΚ), Γιώργος Ανωμερίτης (ΠΑΣΟΚ), Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης (Ν.Δ), Σοφία Βούλτεψη (Ν.Δ.), Άννα Διαμαντοπούλου (ΠΑΣΟΚ), Θεόδωρος Κασσίμης (Υφυπουργός Εξωτερικών), Φώτης Κουβέλης (ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ), Δημήτρης Κωνσταντάρας (Ν.Δ), Θανάσης Λεβέντης (ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ), Γιώργος Λιάνης (ΠΑΣΟΚ), Ζέττα Μακρή (Ν.Δ), Στέλιος Παπαθεμελής (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ), Αικατερίνη Παπακώστα - Σιδηροπούλου (Ν.Δ), Γιάννος Παπαντωνίου (ΠΑΣΟΚ).

Τι είπε ο Δημήτρης Κωνσταντάρας για τα δυο βιβλία :

« Πολιτική Ανάπτυξη στην Ελλάδα.

 Πολιτική κατάθεση, - μελέτη όπως ο ίδιος την αποκαλεί πάνω στην πολιτική ανάπτυξη μιας κρατικής οντότητας- του σημερινού υπουργού Δημόσιας Τάξης Βύρωνα Πολύδωρα για την κρίσιμη χρονική περίοδο η οποία καθορίζεται από το Δόγμα Τρούμαν, τον Μάρτιο του 1947 έως και σήμερα.

Πόνημα πάντως που δεν απευθύνεται και δεν καλύπτει έναν απλό αναγνώστη ο οποίος, με την απλή ανάγνωση, απλώς απολαμβάνει τον λόγο του συγγραφέα και χαίρεται την άριστη γνώση και χρήση της Ελληνικής γλώσσας σε πολυτονική μάλιστα γραφή.

Και δεν τον καλύπτει διότι το πόνημα του Βύρωνα Πολύδωρα δεν εγράφη για απλούς αναγνώστες αλλά για μελετητές. Αυτό χρειάζεται το βιβλίο για να εκτιμηθεί αρκούντως. Μελέτη. Και όχι μόνο μελέτη αλλά και υπομονή, αφού ο περίτεχνος τρόπος ανάπτυξης της σκέψης του συγγραφέα, μόνο μασημένη τροφή δεν παρέχει. Σε εξαναγκάζει να διαβάσεις προσεκτικά.

Χωρίς να είναι δυσνόητο, ακριβώς επειδή ο συγγραφέας οδηγεί τον μελετητή του πάνω στα δικά του βήματα σκέψης και στις δικές του ταχύτητες, στην κυριολεξία σου βγάζει τον αδόξαστο μέχρι να σου επιτρέψει να καταλήξεις σε συμπέρασμα.

Κι αυτό, λαμβάνοντας υπ΄ όψη σου ότι διαβάζεις ένα βιβλίο για την πολιτική ανάπτυξη, γνωρίζοντας όμως από την 29η ήδη σελίδα ότι ο όρος «πολιτική ανάπτυξη» ΔΕΝ είναι απόλυτα προσδιορισμένος και παραμένει νεφελώδης.

Ο συγγραφέας Πολύδωρας παιδεύει τον αναγνώστη του αλλά μόνον επειδή παιδεύει τα διανοήματά του, παιδεύει τα πολιτικά του συμπεράσματα, παιδεύει την Ελληνική γλώσσα και την αναδεικνύει με τολμηρούς και περίτεχνους τρόπους .

Απολαυστικό βιβλίο, για εκλεκτικούς, συμφωνούντες ή και διαφωνούντες αναγνώστες, με την ελπίδα ότι ΔΕΝ θα είναι λίγοι. Και δεν θα αναγκαστούν να καταλήξουν με τη φράση Ερωτήσεις, Παρατηρήσεις, Σχόλια.

«Ανταποκρίσεις από τη Λογοτεχνία».

Το βιβλίο του Βουλευτή Γιώργου Λιάνη χαρακτηρίστηκε  «αποθησαύριση πολύτιμων συνεντεύξεων από μεγάλους πνευματικούς ανθρώπους του τόπου μας που χάραξαν με τη φυσιογνωμία και το πλούσιο έργο τους το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα». Και αυτό είναι ακριβώς. Ζηλεύω τον δημοσιογράφο Γιώργο Λιάνη γιατί κατάφερε κάτι που - ας πούμε- εγώ δεν κατάφερα : Να έρθει στο σημείο να πάρει συνέντευξη από Ελύτη, Ρίτσο, Βάρναλη, Σκαρίμπα, Αναγνωστάκης, Ταχτσή , Καρούζο, και να τους ακούσει να απαντούν στις δικές του ερωτήσεις, μιλώντας ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο για τη ζωή του, την τέχνη του και τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας. Τον ζηλεύω αλλά τον τιμώ επίσης. Και επιπροσθέτως, είναι και καλές συνεντεύξεις. Κρατώ μια δική του φράση, από την ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου, μια βαριά φράση που τόλμησε χαμογελαστός, θαρραλέος και τολμηρός να ξεστομίσει : «Αν στην Ελλάδα δεν υπάρχει εδώ και χρόνια πολιτική αναγέννηση συμβαίνει, γιατί κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει τα τελευταία χρόνια ούτε πνευματική αναγέννηση».
Τον Γιώργο Λιάνη, ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστος τον αποκάλεσε « έναν από τους καλύτερους γραφιάδες της γενιάς του, τότε που στη δημοσιογραφία μετρούσε πολύ το χειρόγραφο.».Τι άλλο καλύτερο λοιπόν μπορεί να περιμένει ο χώρος του βιβλίου και ο αναγνώστης που ΔΕΝ διαβάζει ΤΑ ΝΕΑ,  από 16 υπέροχες συνεντεύξεις, 16 σπουδαίων ανθρώπων – που ήταν δυσπρόσιτοι ως προσωπικότητες στον απλό πολίτη- γραμμένες από έναν θαυμάσιο γραφιά;